กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ตอนที่ 760

เหวินเฉิงเทียนกระอักเลือดออกมาและล้มลงทั้งคน สีหน้าของเขาแดงก่ำ ราวกับถูกไฟเผาปานนั้น เห็นได้ชัดว่าความเจ็บปวดทรมานของเขาถึงขั้นสูงสุดแล้ว

ทว่าเขาก็ขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน ไม่ยอมแพ้ต่อการต่อกระดูกสะบัก

เพราะเขารู้ดี เมื่อเขาหยุดลงเมื่อใด เพียงแค่พวกเขาสี่คน มิอาจต่อกระดูกสะบักของเหวินเส่าอี้ให้สำเร็จได้

เหวินเส่าอี้มองดูทุกอย่างไว้ในดวงตา กังวลอยู่ในใจ และรับพลังของพวกเขามาอย่างบ้าคลั่ง

นอกห้องลับ

กู้ชูหน่วนเผชิญหน้ากับน่าหลานหลิงลั่ว

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างเจ็บปวดว่า “เจ้าเผาชีวิตนับหมื่นชีวิตของเผ่าเพลิงฟ้าทั้งเป็นไปแล้ว วันนี้ชีวิตนับพันชีวิตที่อยู่ข้างใน รอให้ชนะเผ่าเพลิงฟ้าเสียก่อนค่อยว่ากันอีกทีมิได้หรือ?”

“ถอนหญ้าไม่ถอนโคน หากสายลมช่วงวสันตฤดูพัดผ่านก็จะโตขึ้นอีก เพียงแค่เป็นคนของเผ่าเพลิงฟ้า แม้นจะเป็นคนโหดร้ายเยี่ยงสัตว์ ข้าก็ไม่เว้น”

“เสี่ยวเซวียนเซวียน…”

“เจ้าจำผิดคนแล้ว”

น่าหลานหลิงลั่วกล่าวอย่างเย็นชา และไม่แม้แต่จะเหลียวมองกู้ชูหน่วนเลยแม้แต่น้อย

เพียงแค่ยกมือขึ้นส่งสัญญาณสั่งให้ผู้คนทำลายค่ายกลโดยเร็วที่สุด ภารกิจคือต้องฆ่าคนของเผ่าเพลิงฟ้าที่อยู๋ข้างในเขตหวงห้ามให้สิ้นซากไม่เหลือแม้เพียงคนเดียว

“รองหัวหน้าเผ่าซือคงมิได้อยู๋ข้างใน สายลับของข้าบอกข้ามาว่า เขาอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เพียงแค่ล้อมทั้งทิศตะวันออกเฉียงเหนือไว้ และปิดทางเข้าของเผ่าเพลิงฟ้าไว้ทั้งหมด คงจะสามารถจับตัวเขาได้”

“ไม่ลำบากเจ้าแล้ว ข้ามีปัญญาจับเขาได้ และฟันเขาด้วยดาบนับพันครั้ง” ในตาของน่าหลานหลิงลั่วฉายแววความแค้นอันรุนแรงออกมา ทำให้ผู้คนอดมิได้ที่จะรู้สึกกลัว

ช่างเป็นกลิ่นอายเย็นยะเยือกนัก

และเป็นความแค้นที่รุนแรงเหลือเกิน

ในใจของกู้ชูหน่วนทรมาน

“ศัตรูของเจ้าคือไอ้คนเลวทรามซือคง มิใช่เหวินเส่าอี้”

“ขอแค่เป็นคนของเผ่าเพลิงฟ้า ก็คือศัตรูของข้าทั้งนั้น กู้ชูหน่วน เจ้ากับเผ่าเพลิงฟ้ามิใช่ศัตรูกันตั้งแต่อดีตหรือ? เจ้าใจอ่อนเพียงนี้ มิกลัวว่าเผ่าเพลิงฟ้าจะกลับมาทำลายเผ่าหยกของเจ้าให้สิ้นซากงั้นรึ?”

“ข้าจักทำลายวรยุทธ์ของพวกเขาให้สิ้น และคุมขังพวกเขาไว้ชั่วกัปชั่วกัลป์ ไม่ให้โอกาสเขาแม้เพียงเล็กน้อย”

ทว่านางมิได้โหดร้ายเพียงนั้น

แม้แต่ผู้บริสุทธิ์นับร้อยคนยังถูกเผาทั้งเป็น

ก็นึกถึงภาพในทะเลเพลิงเมื่อครั้งก่อนขึ้นมา

กู้ชูหน่วนมิอยากเชื่อเลยว่าคนที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นเซี่ยวอวี๋เซวียน

น่าหลานหลิงลั่วหัวเราะเยาะ “ข้ามิได้มีใจงดงามเช่นเจ้าหรอก พวกเราแยกย้ายกันทำลายเผ่าเพลิงฟ้าเถิด แน่นอนว่า หากเจ้าไม่พอใจในวิธีของข้า ข้าไม่ถือที่จะต้องสู้กับเผ่าหยกของพวกเจ้าอีกครั้งนะ”

เซี่ยวอวี๋เซวียนและคนอื่นๆ แยกย้ายกันไป เหลือไว้เพียงคนของเผ่าหยกเท่านั้น

ผู้อาวุโสสูงกล่าว “หัวหน้าเผ่า ไอ้หนุ่มคนนี้ดวงตาเย็นชาและหมองมน จิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต ร่วมมือกับเขาเกรงว่าจะเป็นการฝากเนื้อไว้กับเสือนะ”

“ข้ารู้ดีว่ากำลังทำอะไร”

“เช่นนั้นพวกเราต้องไปทำลายค่ายกลด้วยกันกับเขาหรือไม่?”

หลังจากทำลายค่ายกลแล้ว ไอ้หนุ่มคนนี้ก็คงจะใช้วิธีโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าล้างคนของเผ่าเพลิงฟ้าให้สิ้นซากสินะ

พวกเขาเองก็แค้นคนเผ่าเพลิงฟ้าเช่นกัน ทว่าวิธีนี้ช่างโหดร้ายเกินไป

ฆ่าคนง่ายราวกับพยักหน้า ทว่าหลังจากที่เขาทรมานผู้คนจนแทบทนไม่ไหว จากนั้นจึงเผาพวกเขาทั้งเป็นโดยไม่คำนึงถึงอายุเลย

ชายหนุ่มเช่นนี้ช่างน่าหวาดกลัวเสียจริง

กู้ชูหน่วนไตร่ตรองไปครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วกล่าวว่า “ทำลายค่ายกลเถิด”