กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 760

“ตอนนี้จะทำอย่างไรดี?”ผู้อาวุโสสูงสุดคนหนึ่งตื่นตระหนก

เหวินเฉิงเทียนกล่าว “ทนไว้และขจัดความคิดซะ ต่อกระดูกสะบักของเขาให้แล้วเสร็จเสียก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที”

“ขอรับ…”

เหล่าผู้อาวุโสสูงสุดต่างรวบรวมสมาธิ พยายามต่อกระดูกสะบักของเหวินเส่าอี้ให้แล้วเสร็จโดยเร็วที่สุด

แต่เหวินเส่าอี้กลับมิสามารถสงบลงได้

เหวินเฉิงเทียนจึงกล่าวเตือนว่า “หากเจ้าอยากจะพาคนในเผ่าหนีไปอย่างปลอดภัย ก็รับพลังและวิชามารของพวกข้าไปให้มากที่สุดซะ และพยายามต่อกระดูกสะบักให้แล้วเสร็จโดยเร็ว”

เหวินเส่าอี้ส่ายศีรษะและขจัดความคิดทุกอย่างทิ้ง จากนั้นก็รับพลังที่ถูกถ่ายทอดจากผู้อาวุโสสูงสุดแต่ละคน

“แปะ…”

บริเวณมุมตาของเขามีหยดน้ำตาใสไหลลงมาสองสามหยด

และรู้ดีอยู่ในใจ

หลังจากที่ต่อกระดูกสะบักเสร็จ เผ่าเพลิงฟ้าของพวกเขาจะไม่มีผู้อาวุโสสูงสุดอีกต่อไป

ท่านพ่อของเขาก็กลายเป็นคนไร้ความสามารถแล้ว

ขณธที่ต่อกระดูกสะบักถึงขั้นกดดันมากที่สุด ก็มีลูกศิษย์ด้านนอกเข้ามารายงานอย่างเร่งรีบอีกครั้ง

“หัวหน้าเผ่า หัวหน้าเผ่าอาวุโส แย่แล้วขอรับ เขตหวงห้าม…ทางเข้าของเขตหวงห้ามถูกทำลายไปแล้วขอรับ คนของเผ่าหยกและหุบเขาตันหุยพุ่งเข้ามา ผู้อาวุโสสองสามคนจึงใช้ค่ายกลที่ถูกส่งทอดมาจากบรรพบุรุษและธรณีสัณฐานฝืนสกัดพวกมันเอาไว้ เกรงว่าคงจะสกัดไว้ได้ไม่นานแล้วขอรับ”

เรื่องที่โชคร้ายที่สุดก็เกิดขึ้นเสียได้

ไม่ผิดเลยที่กู้ชูหน่วนจะเป็นหัวหน้าเผ่าหยก รู้ว่าสามารถใช้ปิ่นระย้าทำลายแนวป้องกันสุดท้ายของเผ่าเพลิงฟ้าได้ภายในเวลาอันสั้นได้

แต่ครั้งนี้ผู้คนต่างมิได้พูดอะไรใดๆ แต่ละคนต่างรวบรวมสติ ขอเพียงต่อกระดูกสะบักให้แล้วเสร็จในเร็วไว

“เอื๊อก…”

เหวินเฉิงเทียนกระอักเลือดออกมาและล้มลงทั้งคน สีหน้าของเขาแดงก่ำ ราวกับถูกไฟเผาปานนั้น เห็นได้ชัดว่าความเจ็บปวดทรมานของเขาถึงขั้นสูงสุดแล้ว

ทว่าเขาก็ขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน ไม่ยอมแพ้ต่อการต่อกระดูกสะบัก

เพราะเขารู้ดี เมื่อเขาหยุดลงเมื่อใด เพียงแค่พวกเขาสี่คน มิอาจต่อกระดูกสะบักของเหวินเส่าอี้ให้สำเร็จได้

เหวินเส่าอี้มองดูทุกอย่างไว้ในดวงตา กังวลอยู่ในใจ และรับพลังของพวกเขามาอย่างบ้าคลั่ง

นอกห้องลับ

กู้ชูหน่วนเผชิญหน้ากับน่าหลานหลิงลั่ว

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างเจ็บปวดว่า “เจ้าเผาชีวิตนับหมื่นชีวิตของเผ่าเพลิงฟ้าทั้งเป็นไปแล้ว วันนี้ชีวิตนับพันชีวิตที่อยู่ข้างใน รอให้ชนะเผ่าเพลิงฟ้าเสียก่อนค่อยว่ากันอีกทีมิได้หรือ?”

“ถอนหญ้าไม่ถอนโคน หากสายลมช่วงวสันตฤดูพัดผ่านก็จะโตขึ้นอีก เพียงแค่เป็นคนของเผ่าเพลิงฟ้า แม้นจะเป็นคนโหดร้ายเยี่ยงสัตว์ ข้าก็ไม่เว้น”

“เสี่ยวเซวียนเซวียน…”

“เจ้าจำผิดคนแล้ว”

น่าหลานหลิงลั่วกล่าวอย่างเย็นชา และไม่แม้แต่จะเหลียวมองกู้ชูหน่วนเลยแม้แต่น้อย

เพียงแค่ยกมือขึ้นส่งสัญญาณสั่งให้ผู้คนทำลายค่ายกลโดยเร็วที่สุด ภารกิจคือต้องฆ่าคนของเผ่าเพลิงฟ้าที่อยู๋ข้างในเขตหวงห้ามให้สิ้นซากไม่เหลือแม้เพียงคนเดียว

“รองหัวหน้าเผ่าซือคงมิได้อยู๋ข้างใน สายลับของข้าบอกข้ามาว่า เขาอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เพียงแค่ล้อมทั้งทิศตะวันออกเฉียงเหนือไว้ และปิดทางเข้าของเผ่าเพลิงฟ้าไว้ทั้งหมด คงจะสามารถจับตัวเขาได้”

“ไม่ลำบากเจ้าแล้ว ข้ามีปัญญาจับเขาได้ และฟันเขาด้วยดาบนับพันครั้ง” ในตาของน่าหลานหลิงลั่วฉายแววความแค้นอันรุนแรงออกมา ทำให้ผู้คนอดมิได้ที่จะรู้สึกกลัว

ช่างเป็นกลิ่นอายเย็นยะเยือกนัก

และเป็นความแค้นที่รุนแรงเหลือเกิน

ในใจของกู้ชูหน่วนทรมาน

“ศัตรูของเจ้าคือไอ้คนเลวทรามซือคง มิใช่เหวินเส่าอี้”

“ขอแค่เป็นคนของเผ่าเพลิงฟ้า ก็คือศัตรูของข้าทั้งนั้น กู้ชูหน่วน เจ้ากับเผ่าเพลิงฟ้ามิใช่ศัตรูกันตั้งแต่อดีตหรือ? เจ้าใจอ่อนเพียงนี้ มิกลัวว่าเผ่าเพลิงฟ้าจะกลับมาทำลายเผ่าหยกของเจ้าให้สิ้นซากงั้นรึ?”

“ข้าจักทำลายวรยุทธ์ของพวกเขาให้สิ้น และคุมขังพวกเขาไว้ชั่วกัปชั่วกัลป์ ไม่ให้โอกาสเขาแม้เพียงเล็กน้อย”

ทว่านางมิได้โหดร้ายเพียงนั้น

แม้แต่ผู้บริสุทธิ์นับร้อยคนยังถูกเผาทั้งเป็น

ก็นึกถึงภาพในทะเลเพลิงเมื่อครั้งก่อนขึ้นมา

กู้ชูหน่วนมิอยากเชื่อเลยว่าคนที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นเซี่ยวอวี๋เซวียน

น่าหลานหลิงลั่วหัวเราะเยาะ “ข้ามิได้มีใจงดงามเช่นเจ้าหรอก พวกเราแยกย้ายกันทำลายเผ่าเพลิงฟ้าเถิด แน่นอนว่า หากเจ้าไม่พอใจในวิธีของข้า ข้าไม่ถือที่จะต้องสู้กับเผ่าหยกของพวกเจ้าอีกครั้งนะ”