กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 780

เขาพึมพำกับตนเองราวกับว่าไร้จิตวิญญาณว่า "พี่หญิงตายไม่ได้ นางตายไม่ได้ วิชาคืนชีพบุปผาผลิบาน ใช่แล้ว วิชาคืนชีพบุปผาผลิบานสามารถรักษาดวงจิตของเขาเอาไว้"

เมื่อนึกถึงสิ่งที่ผู้อาวุโสสูงสุดบอกกับเขา จอมมารก็ไม่ลังเลใจที่จะใช้วิชาคืนชีพบุปผาผลิบานอีกครั้ง

ดอกลำโพงบานสะพรั่งนับพันนับหมื่นดอกผลิบานตามออกมาควบคู่กับดอกไม้นานาพันธุ์ในใต้หล้า

กลิ่นหอมสดชื่นล้อมรอบอยู่รอบกายของจอมมาร

ดอกไม้บายสะพรั่งเหล่านี้แต่ละดอกเบ่งบานสดชื่นยิ่งนัก ราวกับจะแสดงให้เห็นภาพอันงดงามที่สุดในชั่วชีวิตนี้ออกมา

ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวอย่างร้อนรนว่า “จอมมาร นี่เจ้าจะทำสิ่งใดรีบยั้งมือนะ เมื่อครู่เจ้าเพิ่งใช้วิชาคืนชีพบุปผาผลิบานไปแล้วใช้อีกครั้งเจ้าจะตายได้”

“เพียงแค่สามารถรักษาดวงจิตของพี่หญิงได้ เพียงแค่พี่หญิงสาวยังมีทางคืนชีวิตเพียงน้อยนิดข้าจะไม่มีทางยอมแพ้ พวกท่านทั้งหมดหลีกไปให้พ้น ไม่เช่นนั้นมารขวางสังหารมาร เทพขวางสังหารเทพ อย่าได้โทษข้าซือม่อเฟยที่ไม่เกรงใจ"

"ตูม......"

จู่ๆการข่มขู่บังคับอันน่าสะพรึงกลัวก็จู่โจมเข้ามา ทุกคนถูกกดดันเสียจนแทบหายใจไม่ออก

นี่คือการข่มขู่บังคับอันน่าสะพรึงกลัวที่ในระดับเจ็ดถึงจะมีได้

ดอกไม้เบ่งบานชูร่างของกู้ชูหน่วนขึ้นและลอยอยู่ในอากาศ ดอกไม้แต่ละดอกได้มอบชีวิตของมันเองให้กับกู้ชูหน่วนแล้วแห้งเหี่ยวเฉาไป

ดอกไม้นับพันเหี่ยวเฉาลงแล้วยังมีดอกไม้นับพันดอกยังคงส่งต่อชีวิตให้ต่อกันไปเรื่อยๆอย่างต่อเนื่องไร้ที่สิ้นสุด

รวมทั้งจอมมารด้วย

ความมีชีวิตชีวาในร่างกายของเขาก็ได้จางหายไปอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกันซึ่งทั้งหมดถูกส่งต่อไปยังบนตัวของกู้ชูหน่วน

ผู้คนในเผ่าหยกต้องการหยุดยั้งพวกเขาแต่ถูกจอมมารสะเทือนออกหมด

เยี่ยจิ่งหานกล่าวเสียงเข้มว่า “เกิดสิ่งใดขึ้น?”

เหตุใดพละกำลังของจอมมารถึงขึ้นถึงระดับเจ็ด นี่เขากำลังช่วยชีวิตอาหน่วนด้วยชีวิตของตนเองหรือ?

หัวใจของอาหน่วนนั้นไม่เต้นแล้ว จะช่วยได้อย่างไร?

ในฝูงชนไม่รู้ว่าผู้ใดได้อธิบาย

“เพียงแค่ผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดระดับหกทุ่มพละกำลังทั้งหมดในร่างกายแล้วสามารถดึงดวงจิตของท่านหัวหน้าเผ่าออกมาได้จากนั้นใส่ลงในกาขังวิญญาณ ถึงเวลาท่านหัวหน้าเผ่าก็อาจจะสามารถฟื้นคืนชีพได้ นี่จอมมารได้ฝืนใช้วิชาคืนชีพบุปผาผลิบานต้องการใช้ชีวิตแลกชีวิตเพื่อดึงดวงจิตของท่านหัวหน้าเผ่าออกมา”

ได้ยินเข้าจู่ๆร่างกายของเยี่ยจิ่งหานก็ได้ปรากฏประกายแสงอันทรงพลานุภาพออกมาพร้อมกันกับพลังอันน่าสะพรึงกลัวไม่ต่ำกว่าระดับเจ็ด

เขานั่งขัดสมาธิจากนั้นใช้พลังชีวิตของตนเองใส่เข้าไปในร่างของชูหน่วนจากอีกด้านหนึ่งอย่างต่อเนื่องเพื่อดึงดวงจิตในร่างของกู้ชูหน่วนออกมาพร้อมกับจอมมาร

“เกิดสิ่งใดขึ้น? เหตุใดเยี่ยจิ่งหานก็ได้ทลายระดับเจ็ดด้วย? เขายังบาดเจ็บสาหัสเช่นนั้นเหตุใดถึงสามารถทะยานถึงระดับเจ็ดได้?”

ซูมู่ตกใจนิ่งนัก “เยี่ยจิ่งหาน ท่านไม่ต้องการชีวิตแล้วหรือ? ท่านถึงกับแปรเปลี่ยนชะตาฟ้าลิขิตโดยเปิดข้อต้องห้ามขึ้น ท่านจะต้องตายนะ”

“นายท่าน......วิธีการนี้ครอบงำเกินไปแล้ว ท่านไม่สามารถทำให้เกิดขึ้นได้ ไม่เช่นนั้นจะต้องตาย สถานเบา.....ไร้ประโยชน์......”

พวกเข้าพยายามขัดขว่างพวกเขาแต่กลับถูกคลื่นกำลังของเยี่ยจิ่งหานสะเทือนบินออกไปจนกระอักเลือด

เยี่ยจิ่งหานกล่าวอย่างเฉยเมยว่า "หากว่าภรรยาของตนก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเอาไว้ได้แล้วข้ามีชีวิตอยู่จะมีความหมายอันใด"

เยี่ยจิ่งหานมองไปยังจอมมารจากนั้นกล่าวเสียงทุ้มแหบพร่าว่า "กู้ชูหน่วนเป็นภรรยาของข้า ช่วยนางเป็นหน้าที่และความรับผิดชอบของข้า เจ้ารีบปล่อยมือและเก็บวิชาคืนชีพบุปผาผลิบานของเจ้าซะ"

“ข้ารู้เพียงว่านางได้รับปากข้าแล้วว่าเพียงแค่ข้าสามารถปลูกดอกพุดซ้อนได้เต็มเขาด้วยตนเองนางก็จะแต่งงานกับข้า ข้าได้ปลูกดอกพุดซ้อนไว้เต็มทั้งภูเขาแล้วตอนนี้นางเป็นภรรยาของข้าแล้ว”

“เจ้ามันน่าไม่อาย นางก็เพียงแค่ไม่ต้องการทำให้เจ้าได้รับความสูญเสียไปด้วยจึงได้โกหกเพื่อกันเจ้าออกไป”

“เจ้าไม่ใช่นางแล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าในใจของนางคิดสิ่งใดอยู่”

"คนโง่เง่ายังรู้ว่านี่เป็นเพียงกลยุทธ์รับมือชั่วคราวของนาง"

“เยี่ยจิ่งหานเจ้าไม่ได้สมดังใจจึงไม่พอใจหล่ะสิ เจ้ายั้งมือเดี๋ยวนี้นะ ภรรยาของข้าไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า”