กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 799

นางกัดฟันและล้มลงอีกครั้ง

"เจ้าบาดเจ็บสาหัสมาก ข้าจะช่วยจัดการพันแผลให้และช่วยเจ้ากำจัดพิษจุ้ยอินเซียง เพื่อจะได้ไม่หลงเหลือผลที่ตามมาของพิษจุ้ยอินเซียง และถือเป็นการชดเชยเล็กน้อย"

นางพูดจบก็หยิบยาอายุวัฒนะที่เก็บได้จากตระกูลซั่งกวนออกมาบดเป็นผงและทาให้เขา

จากนั้นใช้เข็มเงินเพื่อทำให้เลือดที่ปนเปื้อนพิษออกมาที่ข้อมือและทำการกรีดข้อมือของเขาเพื่อจะได้ปล่อยเลือดออกมา

เลือดของเยี่ยจิ่งหานมีสีดำและมีกลิ่นเหม็นเน่า

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว

"เจ้าไม่เพียงแค่ถูกพิษจุ้ยอินเซียงเท่านั้น ร่างกายของเจ้ายังถูกพิษชนิดอื่นอีกจำนวนมาก แต่เจ้าช่างเข้มแข็งเหลือเกิน พิษร้ายเช่นนี้คาดว่าคงอยู่รบกวนเจ้ามากว่าสิบปีแล้ว แต่เจ้ายังคงมีชีวิตอยู่"

"ไม่สิ พิษของเจ้าได้ถูกกำจัดไปแล้วช่วงหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ถูกกำจัดจนหมดสิ้น แต่ก็ถูกกำจัดไปมากพอสมควร เพียงแต่จู่ๆ ก็กลับมาออกฤทธิ์อีกครั้ง"

"ใครกันช่างเก่งกาจเช่นนี้ แม้แต่พิษร้ายแรงเช่นนี้ก็สามารถกำจัดได้"

แววตาของชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยเป็นประกาย

กู้ชูหน่วนกระแอมเสียงดัง

"หากเป็นเมื่อก่อนก็อาจพอมีทางรอด แต่ตอนนี้......นายท่านของท่านไม่ถือว่าเป็นคนแล้วที่สะสมรวบรวมความเจ็บป่วยมาทั้งหมดมาไว้รวมกันและฝืนเก็บกลั้นเอาไว้ แม้แต่พิษก็ฝืนเก็บกลั้นเอาไว้จึงทำให้ขาทั้งสองข้างเน่าเปื่อยเช่นนี้"

"เช่นนั้นแล้วสามารถกำจัดได้หรือไม่และขาทั้งสองข้างของนายท่านสามารถรักษาให้หายได้หรือไม่?" ชิงเฟิงถามด้วยความร้อนใจ

กู้ชูหน่วนจัดการบาดแผลและตอบกลับไปอย่างไม่เกรงใจ "รักษาไม่ได้ ข้าไม่ได้เป็นเทพพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์เสียหน่อย ต่อให้เป็นเทพเจ้า เช่นนั้นก็ยากที่จะรักษาให้หายได้"

เยี่ยจิ่งหานไม่ได้สนใจร่างกายของตัวเองเลยสักนิด

เช่นนั้นแล้วมีหรือที่เขาจะใส่ใจขาทั้งสองข้างของเขา

แต่หากนางยังไม่รีบจากไป หากรอให้ผู้ชายคนที่สวมหน้ากากผีหายดี เช่นนั้นนางก็คงต้องตายแน่ๆ

เมื่อได้ยินคำว่ากลับบ้าน แววตาของเจ้าเสือน้อยก็เป็นประกายขึ้นอีกครั้ง จากนั้นลากกระสอบป่านขนาดใหญ่ตามกู้ชูหน่วนออกไปด้วยความตื่นเต้น

คนหนึ่งคนและเสือหนึ่งตัวพร้อมกับกระสอบป่านถุงใหญ่กว่าพวกเขาอีกหนึ่งถง ดูอย่างไรก็รู้สึกตลกขบขันเช่นนี้

พวกเขาต้องหลบๆ ซ่อนๆ กลุ่มคนมาตลอดทาง ในที่สุดก็ออกจากหุบเขาเจียงเจ๋อซานได้และกลับไปยังจวนมู่อย่างปลอดภัย

พืชสมุนไพรในกระสอบป่านขนาดใหญ่เช่นนั้น กู้ชูหน่วนไม่มีทางนำกลับไปยังจวนมู่อย่างแน่นอน แต่กลับแอบเก็บไว้ที่ถ้ำใกล้กับหุบเขาเจียงเจ๋อซานและรอให้เรื่องเงียบลง จากนั้นจึงจะนำไปขายที่ร้านยา

ภายในจวนมู่

กู้ชูหน่วนไม่ได้เข้าทางประตูหลัก แต่กลับกระโดดกำแพงเข้าไป จากนั้นจึงเข้าไปยังห้องของมู่ซิน

เวลานี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว จวนมู่ยังคงมีแสงไฟสว่างไสว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนางได้ก่อเรื่องไว้กับตระกูลไป๋หลี่หรือไม่ ที่ทำให้คนของจวนมู่ทั้งหมดต่างพากันหวาดกลัว

"ใครน่ะ ใครอยู่ข้างนอก" จู่ๆ มู่ซินก็ส่งเสียง

"ข้าเอง มู่หน่วน"

กู้ชูหน่วนเปิดประตูและเข้าไปในห้อง จากนั้นนำของเหลววิญญาณไท่ยีมอบให้กับมู่ซิน

"นี่คืออะไรหรือ?"

มู่ซินรับไปและเปิดออกด้วยความสงสัย หลังจากที่รู้ว่าเป็นของเหลววิญญาณไท่ยี เขาเกือบจะลุกขึ้นนั่งและส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ

(ผู้นำรอง) และผู้ดูแลสาม (ผู้นำสาม) รู้เข้าละก็

"อาหน่ววน เจ้าไปเอาของเหลววิญญาณไท่ยีนี้มาจากไหนหรือ? สิ่งนี้นับว่าเป็นของหายาก มีหลายตระกูลดังและสำนักนิกายจำนวนมากที่ต่างค้นหากันอย่างยากลำบากก็หาไม่พบ"