กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 800

"มีขโมย จวนมู่มีขโมยเข้ามา รีบจับโจรเร็วเข้า"

ข้างนอกมีเสียงดังเอะอะโวยวายดังขึ้นและทั้งจวนมู่ก็เกิดความโกลาหลขึ้น มีคนใช้จำนวนมากถือคบไฟเพื่อวิ่งค้นหาโจรไปทั่วทุกแห่ง

หัวใจของกู้ชูหน่วนรู้สึกเต้นผิดจังหวะ

คงไม่ใช่ชายสวมหน้ากากผีคนนั้นมาหาหรอกนะ?

ความเร็วเช่นนี้ เร็วเกินไปเหลือไม่นะ?

มู่ซินตะโกนถาม "ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น?"

"มีโจรเข้ามาในจวนขอรับ ได้ขโมยน้ำนมของฮูหยินสามที่กว่าจะบีบออกมาได้หายไปหมด"

มู่ซิน "......"

กู้ชูหน่วน "......"

"นอกจากน้ำนมแล้ว ยังมีอะไรหายไปอีกบ้าง?"

"ไม่มีขอรับ"

มู่ซินรู้สึกไม่เข้าใจ

เป็นโจรอะไรกัน ของที่มีค่ากลับไม่ขโมย แต่ขโมยน้ำนม?

กู้ชูหน่วนรู้สึกงุนงง

แอบขโมยนำนมไป คงไม่ใช่เจ้าเสือน้อยหรอกนะ

ดูเหมือนว่าเจ้าเสือน้อยตัวนี้มันจะยังไม่หย่านมเลย

กู้ชูหน่วนยิ่งคิดก็ยิ่งมีความเป็นไปได้

นอกจากมันแล้ว ใครจะอยากได้นม

ไม่สามารถจับตัวคนที่แอบขโมยนมไปได้ แต่หน้าต่างห้องของมู่ซินกลับมีหัวของเจ้าเสือน้อยโผล่ออกมา

สายตาที่เฉียบแหลมของกู้ชูหน่วนค้นพบเข้าและกระซิบเสียงเบา "เอ่อ ข้ามีเรื่องต้องออกไปจัดการหลายวัน หากมีคนถามหาข้า ท่านเพียงบอกไปว่าท่านไม่รู้ก็พอ"

เป็นการหายใจที่แรงมาก

เป็นการบีบบังคับที่รุนแรงมาก

ผู้ชายคนนี้โกรธขึ้นมาช่างน่ากลัวเหลือเกิน

ห่างออกไปค่อนข้างไกล ในหูยังคงได้ยินเสียงกล่าวตักเตือนของชายที่สวมหน้ากากคนนั้น

"ข้าจะพูดอีกเป็นครั้งสุดท้าย นำตัวของมู่หน่วนออกมาเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นคนในจวนทั้งหมดต้องตายลงในคืนนี้"

คนในจวนมู่กล่าวด้วยความหวาดกลัว "คุณชายใจเย็นๆ ไม่ใช่ว่าพวกข้าไม่มอบตัวมู่หน่วนออกไป แต่เป็นเพราะมู่หน่วนยังไม่กลับบ้านมา พวกข้าก็ไม่รู้ว่านางไปที่ไหนกันแน่"

"นี่ไม่ใช่คือคำตอบที่ข้าอยากได้ยิน" เยี่ยจิ่งหานกล่าวอย่างเย็นชา

ผู้นำรองรีบกล่าว "พี่ใหญ่ ลูกสาวของท่านอยู่ที่ไหนกันแน่ รีบให้นางออกมาสิ เราไม่สามารถสละชีวิตของทุกคนในตระกูลลงเพื่อนางคนเดียวได้หรอกนะ"

ผู้นำสามก็พูดเสริมด้วยเช่นกัน "ใช่ นั่นถือเป็นยอดฝีมือที่มีความสามารถระดับห้าขึ้นไปเชียวนะ แถมยังเป็นแขกผู้อาวุโสคนสำคัญของตระกูลไป๋หลี่อีกด้วย เราไม่สามารถสร้างความคับข้องใจต่อพวกเขาได้"

มู่ซินรู้สึกว้าวุ่นใจ เขารู้ว่าอาหน่วนต้องไปก่อเรื่องไว้กับใครแน่ๆ เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะเป็นคนใหญ่คนโตและสำคัญเช่นนี้

โชคดีที่นางหนีไปก่อน ไม่เช่นนั้นนางคงไม่รอดอย่างแน่นอน

มู่ซินกล่าวอย่างลำบากใจ "ข้าป่วยหนักติดเตียง หลายวันมานี้ก็อยู่แต่ภายในห้องเท่านั้น พวกเจ้าก็รู้ ข้าไม่รู้จริงๆ ว่านางอยู่ที่ไหน"

"คุณชายเยี่ย เห็นทีว่าคนของจวนมู่คงอยากลองดี ข้าคิดว่าจัดการพวกเขาเสียเลยดีกว่า"

คนที่เข้ามาพร้อมกับเยี่ยจิ่งหาน นอกจากลูกน้องของตระกูลไป๋หลี่แล้ว ยังมีไป๋หลี่เจิ้นอีกคน

เขาอยากจะจัดการคนของตระกูลมู่ตั้งนานแล้ว เพื่อล้างแค้นแทนลูกหลานของตัวเอง

ครั้งก่อนหากไม่ใช่เป็นเพราะเยี่ยจิ่งหานคอยห้ามปรามเอาไว้ เช่นนั้นพวกเขาก็จัดการจวนมู่ไปนานแล้ว

ครั้งนี้ตระกูลมู่หาเหาใส่หัวเองที่กล้าสร้างปัญหาให้กับเยี่ยจิ่งหาน นี่คือโอกาสที่ดีในการจัดการพวกเขา

ผู้นำรองรู้สึกตื่นตระหนก เขาแทบหายใจไม่ทั่วท้อง "อาหน่วนมีการหมั้นหมายไว้กับตระกูลซั่งกวน อีกทั้งเรายัง......กับตระกูลจักรพรรดิอีกด้วย"

ส่วนตระกูลจักรพรรดิ หยุดพูดล้อเล่นเสียทีเถอะ? ใครๆ ก็รู้ว่าตระกูลจักรพรรดิได้ตัดหางปล่อยวัดพวกเจ้าไปแล้ว

สีหน้าของคนของตระกูลมู่ต่างไม่ดีนัก