กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 83

อี้เฉินเฟยเป็นคนเช่นไร จะไปสำมะเลเทเมาและเพลิดเพลินกับทิวทัศน์อันสวยงามที่หอนางโลมกับเจ้าได้อย่างไร

ทันใดนั้นเสียงอันอบอุ่นและน่าฟังก็ดังขึ้น “คุณหนูสามมีความสง่างามเช่นนี้อี้เฉินเฟยจะอยู่เป็นเพื่อนด้วยอย่างแน่นอน”

เซี่ยวอวี่เซวียนผลักประตูออกก็เห็นอี้เฉินเฟยยืนต้านลมด้วยชุดสีขาวพลิ้วไสวโดยไร้ซึ่งทางธรรมราวกับเป็นเซียนอยู่ใต้จันทรา

ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มอันเล็กน้อยรวมถึงลักษณะอันหล่อเหลาไม่มีใครเทียบได้ แม้แต่บุรุษยังเหลือบมองสองสามครั้งอย่างทนไม่ไหว

“อี้เฉินเฟย? เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

“ข้าน้อยอี้เต็มใจยอมรับความพ่ายแพ้ ในเมื่อบอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูสามเจ็ดวันแล้วจะกลับคำได้อย่างไร”

เซี่ยวอวี่เซวียนกลอกตาหนึ่งครั้ง

“เช่นไรเจ้าก็เป็นผู้ที่เล่าเรียนศึกษาปราชญ์ขงจื๊อ หรือว่าเจ้าไม่รู้ว่าชายหญิงนั้นแตกต่างกัน? ดึกๆดื่นๆยังวิ่งมาหาแม่สาวอัปลักษณ์เจ้าจะให้ผู้คนภายนอกคิดเช่นไร?”

“คำพูดของคุณชายเซี่ยวนั้นผิดแล้ว ที่ว่าคบเป็นสหายคำพูดต้องเชื่อถือได้ แม้จะบอกว่าไม่ได้ร่ำเรียนข้าก็จำต้องเรียนรู้ไว้เป็นแน่”

เซี่ยวอวี่เซวียนเงยหน้าขึ้นมองกู้ชูหน่วนโดยให้สัญญาณด้วยสายตา คำพูดของอี้เฉินเฟยหมายความว่าสิ่งใด

กู้ชูหน่วนตบศีรษะของเขาจากนั้นก็ยิ้มให้กับความเจ้าเล่ห์ของอี้เฉินเฟย “เสี่ยวอี้จื่อ ไม่เลว เจ้าค่อนข้างเหมาะสมกับเกณฑ์ความงามและเหมาะกับความชอบของข้า คืนนี้ข้าจองเจ้าเอาไว้แล้ว”

กล่าวๆอยู่กู้ชูหน่วนก็หยิบเงินจำนวนมากออกจากอกและยัดเข้าไปในมือของอี้เฉินเฟยซึ่งตั๋วเงินแต่ละใบมีค่าห้าร้อยตำลึง

“ไป ไปจวนเสนาบดีกับข้ารอบนึงก่อนแล้วค่อยหาคณิกามาเฉลิมฉลองกัน”

อี้เฉินเฟยมองดูเงินมากมายในมือก็รู้สึกยิ้มหรือหัวเราะไม่ออกอยู่บ้าง