เยี่ยเฟิงครุ่นคิดทว่าเป็นเวลานานก็ไม่ได้ตอบ
ผู้คนอดสงสัยไม่ได้
สำนักศึกษาวังหลวงเป็นสถานที่ที่คนมากมายศีรษะเบียดกันจนแตกก็ไม่สามารถเข้าไปได้ ฝ่าบาทได้ยกเว้นให้เขาซึ่งเป็นบัณฑิตครอบครัวยากจนเข้าเรียนเขากลับยังคงลังเลอยู่?
เขาไม่รู้หรือว่าผู้ที่ออกจากสำนักศึกษาวังหลวงในภายภาคหน้าจะได้ดำรงตำแหน่งสำคัญในราชสำนัก?
ในขณะที่ทุกๆคนคิดว่าเขาจะปฏิเสธเยี่ยเฟิงก็ตอบเสียงเบาว่า “ตกลง”
เอ่อ......
เป็นคำที่ราบเรียบง่ายดายคำนึงว่าตกลง?
ไม่มีความตื่นเต้นยินดีแม้แต่น้อย?
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจว่าบัณฑิตครอบครัวยากจนเช่นไรก็เป็นบัณฑิตครอบครัวยากจน เกรงว่าสำนักศึกษาหลวงเป็นสิ่งใดก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำไป
กู้ชูหน่วนสะกิดแขนของเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ต่อไปพวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมสำนักแล้ว เรียกรุ่นพี่ให้ฟังสักคำภายหน้าข้าจะป้องเจ้าเอาไว้"
เยี่ยเฟิงค่อยๆเหลือบมองนางแล้วเดินไปหยิบอัญมณีทองคำและเงินที่จักรพรรดิเยี่ยทรงพระราชทานให้เป็นโดยไม่กล่าวสิ่งใดเลยสักคำ
กู้ชูหน่วนสัมผัสจมูก
นี่นาง......
ถูกละเลยหรือ?
การชุมนุมแข่งขันวิชาการสิ้นสุดลงและกู้ชูหน่วนได้กลายเป็นผู้ชนะยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต
ที่ใดสักแห่งในสำนักศึกษาหลวง
กู้ชูหน่วนและเซี่ยวอวี่เซวียนมองไปยังระฆังวิญญาณสะบั้นในกล่องไม้จันทน์โดยมองซึ่งกันและกันไปมา
ระฆังวิญญาณสะบั้นเป็นสีดำสนิทไม่ต่างจากระฆังทั่วไป
“เก็บเอาไว้ก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง”
กู้ชูหน่วนทำเสียงจากอาวุธดังขึ้นแล้วเก็บระฆังวิญญาณสะบั้นเอาไว้โดยยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
“ไปเถอะ ได้เงินมามากยมายเช่นนี้ เจ้าว่าพวกเราควรออกไปสนุกกันหรือเปล่า”
เซี่ยวอวี่เซวียนสนใจขึ้นมาในทันที แววตาอันสดใสดวงโตก็ส่องประกายแวววาวราวกับมีชีวิต
"หลิ่วเย่ว์กับอวี๋ฮุยสนุกกันสุดเหวี่ยงแล้วซึ่งได้จองหอสุราจุ้ยเมิ่งเอาไว้แล้ว พวกเราไปในเวลานี้ก็ทันกินกันได้พอดี ไป"
“หอสุราจุ้ยเมิ่งมีอันใดดี พวกเรามาเปลี่ยนสถานที่กันเถอะ” กู้ชูหน่วนกระพริบตาอันคลุมเครือนั้น
เซี่ยวอวี่เซวียนงุงงง “หอสุราจุ้ยเมิ่งไม่ใช่หอสุราที่ดีที่สุดในเมืองหลวงหรอกหรือ? หรือว่ายังมีที่ที่ดีกว่านี้อีก?”
ดวงตาสีดำขาวอันชัดของกู้ชูหน่วนปนไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่แน่เจน "มีเหล้าและอาหาร แน่นอนว่าต้องมีหญิงงามอยู่เป็นเพื่อนด้วย"
"โครม......"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...