กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 839

กระทิงไฟเก้าเขาจะยอมตกลงได้อย่างไร อย่างไรเสียมันก็เป็นราชาของกระทิง หากถูกแพร่ออกไปมันคงอับอายน่าดู

คนและกระทิงอยู่ในภาวะที่ใกล้จะถึงจุดจบ และได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนและเสียงต่อสู้เป็นระยะๆ

ในที่สุด......

เสียงจากกู้ชูหน่วน ทำให้เขาอันหนึ่งของกระทิงไฟเก้าเขาหักลงมา เลือดสีแดงสดก็ไหลหยดย้อยลงมาบนศีรษะของมัน

และตอนนี้ กระทิงไฟเก้าเขาก็เต็มไปด้วยแรงอาฆาตและต้องการฆ่ากู้ชูหน่วนให้ได้

เจ้าเสือน้อยเตะกรงเล็บและวิ่งไปที่ด้านข้างของกู้ชูหน่วนและจับจ้องไปที่กระทิงไฟเก้าเขา เตรียมพร้อมที่จะจัดการกับมันอีกครั้ง

เซี่อวี่เซวียนก็จดจ่อและเดินไปหากู้ชูหน่วนในขณะที่ร่างกายยังคงบาดเจ็บสาหัส

ทะเลาะเบาะแว้งก็เรื่องหนึ่ง

หากกระทิงไฟเก้าเขาต้องการคดจะฆ่า พวกเขาไม่มีทางหนีรอดไปได้ ถึงอย่างไรเสียที่นี่ก็เป็นอาณาบริเวณของพวกมัน

"เจ้ามนุษย์ เจ้าหาที่ตาย" กระทิงไฟเก้าเขาคำรามออกมาด้วยความโกรธจัด และมันก็ปลดปล่อยพลังอำมหิตไปทั่วร่างกายของมัน

ตามด้วยเสียงคำราม พื้นดินทั้งหมดก็สั่นสะเทือน

ไกลออกไป ฝูงกระทิงหนาแน่นราวกับมดวิ่งเข้ามา เมื่อเห็นแวบแรก ก็มีอย่างน้อยหลายพันตัว แต่ละตัวสูงพอๆ กับผู้ใหญ่ และมีรัศมีการอาฆาตแผ่ออกมา

กระทิงจำนวนมากเหล่านี้ปิดล้อมพวกเขาเอาไว้ หากคิดหนี เกรงว่าจะเป็นเรื่องยาก โดยเฉพาะตอนที่พวกเขายังบาดเจ็บสาหัส

กู้ชูหน่วนรีบกล่าว "การต่อสู้ก็ต้องมีเรื่องการเจ็บตัวบาดเจ็บอยู่บ้าง เจ้าเป็นราชากระทิงก็ควรเข้าใจดี คงไม่คิดเล็กคิดน้อยเช่นนี้หรอก"

"เจ้าหักเขาของข้าออกไปแล้ว"

"ข้าจะรีบดับไฟให้เจ้าและช่วยรักษาบาดแผลให้เจ้า"

กู้ชูหน่วนพูดจบ จากนั้นยกฝ่ามือขึ้น ไม่รู้ว่านางโรยผงยาสมุนไพรอะไรไปบนเขาของกระทิงไฟเก้าเขา จากเดิมที่ทำอย่างไรก็ไม่สามารถดับไฟได้ ก็ดับได้ทันที

จากนั้นกู้ชูหน่วนก็หยิบยาออกมาจากอกและส่งให้กระทิงไฟเก้าเขากิน

กระทิงไฟเก้าเขาดูถูก แต่เมื่อได้กลิ่นหอมของยาสมุนไพร ทำให้มันอดไม่ได้จนร่างกายสั่นไหว

ชนิดและสายพันธ์ุก็......ละลานตระการตา

เมื่อมองไปยังงูเหล่านั้น ไม่รู้ว่าพวกมันมาจากไหนกัน ต่างเลื้อยแย่งกันเข้ามาอย่างน่าสยอง เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะขนหัวลุก

ฝูงกระทิงเพิ่งจะพุ่งเข้ามาและกำลังรอคำสั่งของราชากระทิงไฟ เพื่อจะได้กำจัดคนอยู่ตรงหน้าให้สิ้นซาก

จากนั้นเมื่อเห็นฝูงงูจำนวนมากต่างพากันมาปิดล้อมพวกมันไว้ ทำให้พวกมันอดไม่ได้ตัวสั่นสะท้านขึ้น เพราะเกรงว่าจะถูกฝูงงูกัดตายทั้งเป็น

และตอนนี้พวกมันก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และเห็นเพียงเขาของราชากระทิงไฟหายไปอันหนึ่ง......

เจ้าเสือน้อยตกใจจนลูกตาแทบพุ่งออกมา

จากนั้นยกมือให้กับเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กล่าวขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

"เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น หากอยู่ที่รัฐเยี่ย เพื่อนงูของข้ามีเยอะกว่านี้เสียอีก"

"เจ้ากระทิงโง่เง่า เป็นอย่างไร เรามาต่อสู้กันดีหรือไม่?" เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กล่าว

นี่ถือเป็นสถานการณ์ที่น่าแปลกประหลาดอย่างมาก

กู้ชูหน่วนเผชิญหน้ากับกระทิงไฟเก้าเขา

จากนั้นฝูงกระทิงทั้งหลายต่างพากันมาปิดล้อมพวกเขาเอาไว้

จากนั้นฝูงงูก็พากันปิดล้อมรอบฝูงกระทิงเอาไว้

ทั้งคนและสัตว์ต่างก็รอฟังคำสั่ง

กระทิงไฟเก้าเขากลืนน้ำลายและมีความกลัวเล็กน้อยในแววตาของมัน

ไม่ว่าลูกหลานของมันจะเก่งกาจมากเพียงใด แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะงูพิษเหล่านี้ไปได้

หากต้องต่อสู้กันจริง พวกกมันจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่มีข้อสงสัย

แต่ฝูงกระทิงจำนวนมากต่างกำลังจ้องมาที่มา ทำให้มันไม่สามารถวางมือลงได้