กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 838

ลมกระโชกแรงพัดมาจากมุมปากของกระทิงไฟเก้าเขา จากนั้นเปลวไฟที่ลุกลามที่เจ้าสามก็หายไปทันที

เพียงแต่มันก็กลายเป็นกระทิงที่สุกได้ที่ไปแล้วและร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวด

กระทิงไฟเก้าเขาอับอายอย่างมาก

เป็นถึงกระทิงไฟสี่เขาความสามารถระดับสาม แต่กลับไม่สามารถสู้ลูกเสือที่เพิ่งเกิดออกมา เช่นนั้นมันจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด?

"เจ้ารอง เจ้าออกมาไปจัดการ"

"ปึงปังๆๆ......"

"ผล่ากๆๆ......"

"ตุ่บ......"

เพียงชั่วพริบตา

กระทิงไฟเจ้ารองก็ได้ล้มลงและถูกเปลวไฟแผดเผาไหม้ไปทั้งตัว

กู้ชูหน่วนเลียริมฝีปาก "กระทิงที่สุกได้ที่ทั้งตัว ถึงแม้ว่าจะสุกเกินไป แต่เมื่อกินเข้าไปก็คงจะยังอร่อยอยู่บ้าง เสี่ยวเซวียนเซวียน อยากกินเนื้อกระทิงหรือไม่?"

เซี่ยวอวี่เซวียนหัวเราะออกมา

กระทิงที่สุกได้ที่ทั้งตัว

การเปรียบเทียบนี้ไม่เลวเลย

มันยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น น้องชายทั้งสองตัวก็ถูกย่างจนดูไม่ออกว่าเป็นกระทิงไปเสียแล้ว

นี่เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย

มันจับจ้องไปที่เจ้าเสือน้อยที่ส่ายหัวและกำลังออดอ้อนกู้ชูหน่วน ทันใดนั้นร่างของกระทิงก็สั่นสะท้าน

"เจ้า......ร่างกายของเจ้ามีเลือดเนื้อของเสือขาวโบราณใช่หรือไม่?"

เจ้าเสือน้อยยิ้มให้มันอย่างไร้เดียงสา ราวกับไม่เข้าใจสิ่งที่มันพูดถึงว่าเสือขาวโบราณคืออะไร

"อสูรร้ายทั้งสี่นั้นสูญพันธุ์ไปนานแล้วไม่ใช่หรือ? เหตุใดถึงยังมีสายเลือดหลงเหลืออยู่" กระทิงไฟเก้าเขาจับจ้องไปที่เปลวเพลิงรูปสามเหลี่ยมบนหัวของเจ้าเสือน้อย จากนั้นแววตาของมันก็เต็มไปด้วยความสับสน

กู้ชูหน่วนกล่าว "เจ้ากระทิงโง่ น้องทั้งสองตัวของเจ้าต่างก็พ่ายแพ้ไปแล้ว จะยอมแพ้เสียแต่ตอนนี้ หรือว่าเจ้าจะลงมือด้วยตัวเอง?"

"ข้าเป็นถึงราชากระทิงไฟเก้าเขา เจ้าสามารถเรียกข้าว่าปีศาจกระทิง แต่ห้ามเรียกข้าว่าเจ้ากระทิงโง่"

"เจ้ากระทิงโง่"

"มนุษย์ที่สมควรตาย เจ้าตายซะเถอะ"

"เจ้าเสือน้อย ให้มันได้ลองความร้ายกาจของเปลวไฟที่แท้จริงของเจ้า"

เจ้าเสือน้อยพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและมีเปลวไฟพุ่งออกมาจากปากของมันและพุ่งโจมตีไปยังกระทิงไฟเก้าเขาโดยตรง

ทั้งกระทิงและเสือต่างก็เก่งกาจในการใช้ไฟ จากการต่อสู้ของพวกมันทำให้อุณหภูมิโดยรอบนั้นสูงขึ้นอย่างมาก

กระทิงไฟสี่เขาทั้งสองตัวตกใจอย่างมากจนถอยหนีออกไป เพราะเกรงกลัวว่าตัวเองจะถูกเผาจนสุกไปทั้งตัว

กู้ชูหน่วนหาวและหาที่นอนลง โดยไม่สนใจการต่อสู้ของพวกมัน ราวกับมีความมั่นใจในตัวของเจ้าเสือน้อยอย่างมาก

เซี่ยวอวี่เซวียนหัวเราะ "เจ้าเสือน้อยเพิ่งเกิดออกมาไม่นานและเพิ่งจะมีความสามารถถึงระดับสี่ เจ้าไม่กลัวว่ามันจะพ่ายแพ้เลยหรือ?"

"วางใจได้ เจ้าเสือน้อยตัวเล็กแต่จิตวิญญาณของมันกลับยิ่งใหญ่ เมื่อโกรธขึ้นมา มีไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถจัดการมันได้"

กู้ชูหน่วนเปลี่ยนที่นอนและหลับไป จากนั้นก็มีเสียงกรนดังขึ้นเป็นระยะ

อีกฝั่ง กระทิงและเสือกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด มีการปล่อยดวงไฟโจมตีไปมา แต่นางกลับไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด

โดยเฉพาะท่านอนและลักษณะของนาง ช่างเหมือนกับแม่สาวอัปลักษณ์ไม่มีผิด

ทุกครั้งที่มองไปที่นาง มักจะคิดว่าเขากำลังมองแม่สาวอัปลักษณ์

เซี่ยวอวี่เซวียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกโดยไม่รู้ตัว

เขาเชื่อกู้ชูหน่วน

นางคาดเดาสว่าเจ้าเสือน้อยจะชนะ เจ้าเสือน้อยต้องชนะให้ได้

เหมือนกับ......

ในอดีต นางมักจะ......มีความเชื่อมั่นอยู่เสมอ

"ฟลุ่บ......"

"ตึ่ง......"

"หยุดได้แล้วๆ รีบเก็บดวงไฟของเจ้าเดี๋ยวนี้ ข้าเจ็บเหลือเกิน ฮือ......"