กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 840

"เจ้าคิดว่าอย่างไร?"

"สัตว์จำนวนมากของพวกท่านรังแกสัตว์จำนวนน้อยของพวกเราหรือไม่？"

กู้ชูหน่วนเหลือบมองฝูงกระทิงที่จากไปและหัวเราะเบา ๆ "สัตว์จำนวนน้อยของเจ้า？"

"ข้าจะบอกเจ้าให้ว่าข้าไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของท่าน ต่อให้ต้องตายก็ไม่ยอมศิโรราบ"

"เจ้าอยากเป็นสัตว์เลี้ยงของข้า เจ้ายังไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ" กู้ชูหน่วนเหลือบมองมัน

กระทิงไฟเก้าเขาตกตะลึง "ท่านรังแกขนาดนี้ ไม่ใช่เพื่อให้ข้ายอมศิโรราบหรือ？"

"เป็นเจ้าที่ถูกรังแกหรือเป็นข้าที่ถูกรังแก？ดูเหมือนว่าจะเป็นพวกเจ้าที่หาเรื่องก่อน"

"พวกมนุษย์ที่เป็นปรมาจารย์ควบคุมสัตว์ร้ายเช่นพวกท่าน ต้องการที่จะทำให้พวกเราเชื่อง และให้พวกเราเป็นทาสสัตว์เลี้ยงของพวกท่าน เหล่าพี่น้องจำนวนไม่น้อยของข้าล้วนแต่ถูกพวกท่านทำสัญญาไปหมดแล้ว"

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น แม้แต่เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ยังไม่เข้าตาข้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเจ้าเลย"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็เปลี่ยนไป

นานแค่ไหนแล้วที่ผู้เป็นนายไม่ได้เมินเฉยต่อมันเช่นนี้？

มันรู้ดีว่ามันไม่สามารถพรากจากผู้เป็นนายได้นานมากนัก มิเช่นนั้นความรู้สึกก็จะจางหายไป

เซี่วอวี่เซวียนติดตามกู้ชูหน่วนและเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์มาโดยตลอด

เมื่อเห็นว่ากู้ชูหน่วนหยิบยาเม็ดออกมามากมาย ไม่ว่าเขาจะโง่แค่ไหนก็ย่อมรู้ว่ากู้ชูหน่วนน่าจะกลั่นยาได้ ไม่เช่นนั้นนางจะไปเอายามากมายขนาดนี้จากที่ไหน？

แม่สาวอัปลักษณ์สามารถกลั่นยาได้

นางสามารถกลั่นยาได้？

เป็นความเชี่ยวชาญของแม่สาวอัปลักษณ์ นางก็นำติดตัวมาด้วยหรือ？

หลังจากหลายปีผ่านไป เมื่อเห็นเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์อีกครั้ง เซี่ยวอวี่เซวียนก็รู้สึกสนิทสนมอย่างบอกไม่ถูก

เขาตะโกนว่า "เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์"

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์มองเซี่ยวอวี่เซวียนด้วยความงุนงง

สีหน้าของมันเปลี่ยนไปมาก และงูที่รูปร่างอ้วนท่วมก็กำลังจะวิ่งหนีไป

ส่วนคนของสำนักศึกษาอี้เหอ ผู้ที่มีพลังสูงสุดก็แค่ระดับสามเท่านั้น

กู้ชูหน่วนส่งสายตาด้วยความน่าสงสัยและเตือน

กระทิงไฟเก้าเขากัดฟัน เมื่อคิดว่ากู้ชูหน่วนเป็นนักกลั่นยาที่ฝีมือดี และมีสัตว์เทพโบราณสองตัวเป็นสัตว์เลี้ยง ไม่ว่าอย่างไรการได้ติดตามนางก็คุ้มค่า

มันพูดว่า "นี่คือผลหนิวโหยว ต้องใช้เวลาสามร้อยปีในการออกผลหนึ่งครั้ง และจะสุกภายในวันสองวัน"

"ผลหนิวโหยว？" นั่นไม่ใช่ผลไม้ชนิดหนึ่งหรือ？

กู้ชูหน่วนมองไปที่เซี่ยวอวี่เซวียน

"ผลหนิวโหยวที่มันพูดนั้นแตกต่างจากผลหนิวโหยวที่เรากิน ได้ยินมาในฝูงกระทิงมีผลหนิวโหยว สามร้อยปีออกผลหนึ่งครั้ง หากมนุษย์กินเข้าไปแล้วพลังจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

"สามารถเพิ่มพลังได้？เช่นนั้นหากข้ากินก็จะสามารถเพิ่มพลังได้？" นัยน์ตาของกู้ชูหน่วนเป็นประกาย

ระยะนี้นางกินยาอายุวัฒนะจำนวนมาก แต่ก็ไม่สามารถเลื่อนขั้นได้ หากสามารถทำได้......แหะ ๆ......

กระทิงไฟเก้าเขาโต้แย้งว่า "ผลหนิวโหยวมีประโยชน์ต่อกระทิงอย่างพวกเรา ท่านกินไปก็ไร้ประโยชน์"

"เช่นนั้นเราก็มาแลกเปลี่ยนกัน เจ้าเอาผลหนิวโหยวมาให้ข้า แล้วข้าจะให้ยาอายุวัฒนะแก่เจ้า"

"ไม่ได้หรอก ผลหนิวโหยวสามร้อยปีถึงจะออกผลหนึ่งครั้ง ข้าต้องรออย่างน่าสังเวชมานานหลายสิบปี"

"ยาอายุวัฒนะระดับสองห้าสิบขวด ยาอายุวัฒนะระดับสามสิบขวด และข้าจะให้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์และเจ้าเสือน้อยรับเจ้าเป็นศิษย์น้อง และต่อไปมันก็จะคุ้มครองเจ้า"

สิ่งนี้ช่างดึงดูดใจยิ่งนัก

ไม่ว่าผลหนิวโหยวจะทรงพลังแค่ไหน ก็มีเพียงแค่ลูกเดียวเท่านั้น และมันทำได้เพียงทำให้ตัวเองมีพลังเพิ่มขึ้น

แต่ยาอายุวัฒนะนั้นต่างกัน ลูกหลานของมันสามารถมีพลังที่เพิ่มขึ้นไปด้วยกันได้

อีกทั้ง......

หากสามารถเป็นศิษย์น้องของราชางูเหลือมและพญาเสือได้ ต่อไปก็จะไม่มีอะไรมาขวางอาณาจักรสัตว์

มันหวั่นไหว

แต่......