กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 850

ทางเข้าได้ถูกปิดกั้นโดยฉากกำบังที่มองไม่เห็น

แต่ละตระกูลใหญ่ สำนัก อสุรกายแต่ละประเภทยืนหยัดแน่วแน่ แบ่งยืนอยู่สองด้าน

ทั้งสองด้านล้วนมีการบาดเจ็บล้มตาย ดูออกเลยว่าเมื่อครู่พวกเขาผ่านการสู้รบมาอย่างหนักหน่วง

การปรากฏตัวของกู้ชูหน่วน ทำให้คนทั้งสองฝ่ายต่างมองมาที่นาง

ท่านผู้เฒ่าหนิงทั้งตื่นตะลึงทั้งสงสาร กล่าวขึ้นว่า“เด็กน้อย เหตุใดเจ้าถึงได้บาดเจ็บสาหัสเช่นนี้?ผู้ใด ผู้ใดมันทำร้ายเจ้า บอกท่านปู่หนิงมา ปู่หนิงจะจัดการแทนเจ้า”

“ถูกพวกบ้าระห่ำกัดมาเท่านั้นเอง วางใจ รอยบาดแผลบนตัวข้า หมาเหล่านั้นที่มันกัดข้า เกรงว่ามันก็ไม่ได้ดีไปไหนหรอก”

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างเยือกเย็น และแววตาอันเย็นชากวาดมองไปทางตระกูลไป๋หลี่ด้วย

เพียงแต่คนที่มีสมองสักหน่อยล้วนรู้ว่าเป็นตระกูลไป๋หลี่ลงมือ

ไป๋หลี่เจิ้นกล่าวด้วยความโมโหว่า“เจ้ามองพวกข้าทำไม หรือคิดว่าตระกูลไป๋หลี่อันยิ่งใหญ่ของพวกข้าจะลงมือกับเจ้าหรือ?”

“ตลก ดวงตาอยู่บนตัวข้า ข้าอยากมองสิ่งใดยังต้องถามความยินยอมกับเจ้าหรือ แล้วอีกอย่างนะ พวกเจ้าได้ลงมือกับข้าหรือไม่ ตนเองไม่ใช่รู้ดีที่สุดหรือ?”

“เจ้าเด็กน้อย ข้าว่าเจ้าใช้ชีวิตอยู่จนเบื่อแล้ว”

“ไป๋หลี่เจิ้น อยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายเจ้ายังกล้ากล่าวยะโสโอหังเช่นนี้ ลับหลังยังไม่รู้ว่าเจ้าใช้แผนการมากมายแค่ไหน ท่านผู้อาวุโสไป๋หลี่ ท่านสั่งสอนลูกน้องเช่นนี้หรือ?”

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่จ้องเขม็งใส่ไป๋หลี่เจิ้น ไป๋หลี่เจิ้นถึงได้สงบสติอารมณ์ ถอยไปอีกด้าน

หลานชายของเขาไป๋หลี่หมิงออกไปนานแล้วยังไม่มีข่าวคราวเลย และไม่รู้ว่าความเป็นจริงแล้วเป็นอย่างไร

ทำให้คนเป็นกังวลใจเป็นอย่างมาก

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่ กล่าวว่า“เรื่องนี้ข้าจะตรวจสอบให้อย่างชัดเจน หากว่าตระกูลไป๋หลี่ของพวกเราทำอะไรกับแม่นางมู่จริง ข้าจะไม่ปล่อยเขาอย่างแน่นอน”

กู้ชูหน่วนเพียงแค่ยิ้มออกมา แม้แต่ลืมตามองผู้นำตระกูลไป๋หลี่นางยังขี้เกียจ เลยเพิกเฉยต่อเขา

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คือผู้นำตระกูลคนหนึ่ง แต่ทว่าถูกคนเมินเฉยใส่ ไม่เพียงแต่เขาที่อับอายขายหน้า แม้แต่ตระกูลไป๋หลี่ยังขายหน้ากันไปถ้วนหน้าเลย

ราวกับว่าทุกคนกำลังรอดูความตลกขำขัน

พวกไป๋หลี่เจิ้นอยากจะโมโห ก็ได้ถูกผู้นำตระกูลไป๋หลี่ห้ามรั้งไว้

กู้ชูหน่วนทำราวกับไม่เห็นใบหน้าอึมครึมของพวกเขา มองไปทางกระทิงไฟเก้าเขาที่หลบอยู่อีกด้าน

“เจ้ากระทิงทึ่ม พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ”

กระทิงไฟเก้าเขายิ้มหน้าเหยเก“ใช่แล้ว เจอกันอีกแล้ว”

อสุรกายระดับสูงต่างมองไปทางกระทิงไฟเก้าเขา

อย่างไรก็ตามมันก็เป็นอสุรกายระดับสูงตัวหนึ่ง จะให้คนผู้หนึ่งมาเรียกว่าเจ้ากระทิงทึ่มได้อย่างไร?

หรือว่ามันถูกคนผู้นี้ทำสัญญาแล้ว?

มองดูแล้วก็ไม่เหมือนนะ…..

“เจ้าทำอะไรอยู่ด้านหลัง เห็นพี่หญิงมาแล้ว ก็ไม่ยอมทักทาย ต้อนรับอย่างดีงามเลย”

ซือ…..

ทุกคนกับอสุรกายต่างมองกู้ชูหน่วน และมองไปทางกระทิงไฟเก้าเขา นัยน์ตามีความไม่เข้าใจปรากฎออกมา

พี่หญิง?

พวกเขาฟังไม่ผิด?

บนใบหน้าของกระทิงไฟเก้าเขาค่อนข้างเหยเก

เขากล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า“พี่หญิงของข้า น้ำเสียงของท่านนั้นเอ่ยเบาๆหน่อยได้ไหม?”