กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ตอนที่ 893

กู้ชูหน่วนค่อย ๆ แทงเข็มลงไปทีละเข็ม กระทำตามอารมณ์คล้ายกับเล่นหมากรุก เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วก็อดรู้สึกกังวลไม่ได้

ผ่านไปครู่หนึ่ง กู้ชูหน่วนจึงค่อยดึงเข็มเงินทั้งหมดออกมา

ฝูกวงถูฝ่ามือของตัวเอง พลางมองไปยังกู้ชูหน่วน “ดูเหมือนจะไม่เจ็บมากเพียงนั้นแล้ว ร่างกายเริ่มมีเรี่ยวแรงบ้างแล้ว”

“เวลามีค่า นั่งลงเถอะ” กู้ชูหน่วนเหลือบมองไปที่ลั่วอิ่ง

ลั่วอิ่งเมินหน้าไปทางอื่น ไม่รู้ว่าเพราะไม่อยากให้ใครแตะต้องตัวเขา หรือไม่อยากให้กู้ชูหน่วนรักษา

ฝูกวงดึงแขนเสื้อของเขา พยายามโน้มน้าวครู่หนึ่ง ลั่วอิ่งก็ยังนิ่งไม่ไหวติ่ง

เสียงฝีเท้าข้างนอกใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

กู้ชูหน่วนรีบเก็บเข็มเงิน “พวกเขาใกล้ถึงแล้ว รอข้าหาแม่กู่เจอแล้วค่อยช่วยแก้พิษให้เขาละกัน”

“เจ้ามีเงื่อนไขอย่างไร?” ฝูกวงถามอย่างรวดเร็ว

ฝูงชนจำนวนมาก คนที่อยากเจอกู่ก็เก่งแต่พูด

คนที่คุมขังพวกเขาก็คือจักรพรรดินีองค์ปัจจุบัน

คนแปลกหน้าคนหนึ่ง เป็นไปไม่ได้เลยที่จะช่วยพวกเขาโดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ

บอกว่าจะร่วมมือกัน หาทางออกไปจากวัง ไร้สาระสิ้นดี

นางหนีไปคนเดียวคงเร็วกว่าการพาตัวภาระทั้งสองคนหนีไปด้วยกันเสียอีก

กู้ชูหน่วนกระตุกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาดูอบอุ่นขึ้นมากทีเดียว

“เงื่อนไข? เหตุใดข้าถึงคิดไม่ออก...... ถ้าข้าช่วยชีวิตพวกเจ้าออกมา พวกเจ้าจะต้องเป็นองครักษ์ข้างกายข้าเป็นเวลาหนึ่งปี ปกป้องความปลอดภัยของข้า?”

ภาพที่ฝูกวงและลั่วอิ่งอึ้งงัน ส่งผลให้หัวใจของกู้ชูหน่วนเต้นรัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ

นางไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ในส่วนลึกของความทรงจำดูเหมือนทั้งสองคนจะสนิทสนมกันมาก

ดังนั้น……

นางสามารถชะลอการหาตัวฆาตกรที่สังหารตระกูลมู่ได้ชั่วคราว เพื่อช่วยชีวิตพวกเขาออกมาก่อน

ชายผู้นี้ไม่ใช่เซี่ยวอวี่เซวียน

แต่เหตุใดนางถึงไม่นึกถึงเยี่ยจิ่งหาน

เยี่ยจิ่งหาน..…

เป็นเขาได้ยังไง?

บนหุบเขาหัวสุนัข เพื่อช่วยพวกเขา จึงยอมถูกทิ้งไว้ลำพังกับศัตรู

ส่วนนางก็กลับเข้าวังอย่างลึกลับ เซี่ยวอวี่เซวียนและผู้อื่นไร้ซึ่งร่องรอย

บางทีหลังจากที่พวกเขาจากไป พวกเขายังเข้าแถวเข้าวัง มายังพระราชวังรัฐปิงก็ได้?

เมื่อเห็นเยี่ยจิ่งหาน เขายังคงสวมหน้ากาก บริเวณที่ไม่มีหน้ากากปิดบังจึงมองเห็นถึงความซีดเผือดไร้เลือดฝาดบนใบหน้าของเขา ปากซีดก็แห้งและแตก แม้แต่ดวงตาคู่นั้นก็ไม่ได้มีชีวิตชีวาเหมือนในอดีต

กลิ่นอายที่อ่อนแอของเขาไม่ได้แผ่กระจายออกมา เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

ค่อนข้างหนักมาก

จนไม่สามารถมีแรงต้านทานได้

ไม่รอให้ได้สติกลับมา สาวใช้ไป่ได้เอ่ยอย่างโกรธเคือง

“ล้วนเป็นหมอเถื่อนกลุ่มหนึ่ง เอาไปตัดหัวให้หมด”

“ใต้เท้าไว้ชีวิตข้าด้วย ใต้เท้าไว้ชีวิตข้าด้วย ไม่ใช่ว่าพวกเรารักษาไม่หาย แต่ไม่มีทางรักษาได้เลย…”

“ปัง….”

แขนเสื้อของไป่หนิงโบกสะบัด เหวี่ยงใส่หมอเหล่านั้นออกไป ความแข็งแกร่งนั้น ถึงกับให้หมอหลายคนสิ้นชีวาทันที เลือดนองไหลทุกที่

“ในวังไม่ว่าใคร ไม่ว่าจะบาดเจ็บหนักหนาเพียงใด พวกเจ้าต้อง ‘รักษาได้ ‘

ดูเหมือนพวกขันทีจะชินแล้ว พวกเขาลากคนตายออกไปทีละคน จากนั้นก็ล้างพื้นทำความสะอาด สุดท้ายก็ต่างทยอยออกมา ความรวดเร็วนั้นราวกับห้วงความฝัน

หมอที่เหลือขาอ่อนแรงไปตาม ๆ กัน

ได้ยินมาว่าจักรพรรดินีโหดร้ายทารุณมาก เจ้าอารมณ์ขั้นสุด พวกเขากอดความหวังไว้ หากสามารถรักษาคนให้หายได้ พวกเขาจะเจริญรุ่งเรืองไปทั้งชีวิต