กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1010

ไม่รู้ว่าเซี่ยวอวี่เซวียนจะตกลงมาจากข้างบนหรือไม่

เซี่ยวอวี่เซวียนให้ความสำคัญกับขวานผานกู่อย่างมาก

เขาไม่มีทางโยนขวานผานกู่ทิ้งริมแม่น้ำอย่างแน่นอน

นอกจากว่าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ เช่นเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส

ขวานผานกู่ได้อยู่กับเซี่ยวอวี่เซวียนตั้งแต่ก่อนที่เขาจะหายตัวไป

ทว่าจักรพรรดินีตัวปลอมกลับบอกว่าเขาได้ตายไปแล้ว

ถ้าหากเขาตายไปแล้ว เหตุใดขวานผานกู่ถึงปรากฏขึ้นที่นี่?

จักรพรรดินีตัวปลอมคิดอยากได้ครอบครองขวานผานกู่มาตลอดเลยไม่ใช่หรือ? นางไม่มีทางทิ้งขวานผานกู่ไว้ที่นี่อย่างแน่นอน

มีเพียงทางเดียวคือ เซี่ยวอวี่เซวียนอาจจะยังไม่ตาย เขาได้หนีมาที่นี่และบาดเจ็บสาหัส ฉะนั้นขวานผานกู่ก็เลยปรากฏขึ้นที่นี่โดยบังเอิญ?

เมื่อนึกถึงความน่าจะเป็นนี้ กู้ชูหน่วนก็ไม่สนใจเรื่องที่จะต้องตามเหวินเส่าอี๋กลับบ้านและคิดเพียงพยายามตามหาเซี่ยวอวี่เซวียนให้เจอโดยเร็ว

เพราะกลัวว่าหากช้าไปเพียงก้าวเดียวเขาอาจตกอยู่ในอันตรายได้

กาวกงกงถือเป็นหัวหน้าขันที เขาเดินวนไปมาอย่างร้อนใจและพยายามพูดเกลี้ยกล่อม "ฝ่าบาท ใกล้จะมืดแล้วและพระสวามีก็รอฝ่าบาทอยู่นะพ่ะย่ะค่ะ หาก...หากยังเสียเวลาอยู่ที่นี่และเมื่อฟ้ามืดลง ถึงตอนนั้นก็จะไม่เป็นฤกษ์มงคลแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ"

"รอให้หาเซี่ยวอวี่เซวียนเจอแล้วค่อยไป"

"ฝ่าบาท ที่นี่ยังมีคนอื่นตามหาอยู่เป็นจำนวนมาก หากหาเจอพวกเขาจะร้องรีบไปรายงานฝ่าบาทแน่นอน เช่นนั้นเรากลับไปก่อน....."

ซี๊ด.....

มีสายตาอันเยือกเย็นกำลังจ้องเขม็ง

กาวกงกงและหลิงเอ๋อร์ไม่กล้าพูดอะไรอีกและทำได้เพียงหุบปากอย่างร้อนรนกระวนกระวายใจ

ไม่รู้ว่าฝูกวงโผล่มาจากไหนและหยิบเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดออกมา "นายท่านดูนี่สิ"

เลือดบนเสื้อผ้าได้แห้งลงและมีรอยขาดเป็นจำนวนมาก

ล้วนแล้วแต่เป็นรอยจากการเสียดสีต้นไม้

กู้ชูหน่วนจำได้ว่าเป็นเสื้อผ้าของเซี่ยวอวี่เซวียน

"ข้าเดาไว้ไม่ผิดว่าเสี่ยวเซวียนเซวียนยังไม่ตาย เขาอยู่ใกล้ๆ ที่นี่ ฝูกวงเจ้าหาเจอมาจากที่ไหนหรือ?"

"ตรงกลางของภูเขาลูกนั้นขอรับ"

"แม่ทัพหลิน ส่งคนไปที่ภูเขาลูกนั้นเพื่อค้นหาและห้ามละเลยแม้แต่หย่อมหญ้าใดๆ ต่อให้ต้องขุดดินให้ลึกลงไป พวกเจ้าก็ต้องตามหาเซี่ยวอวี่เซวียนให้เจอให้ได้"

"พ่ะย่ะค่ะ"

ท้องฟ้าได้มืดลงแล้ว

ภายในหุบเขาต่างเต็มไปด้วยเสียงร้องตะโกนและคบไฟเพื่อความสว่าง

กู้ชูหน่วนก็ลงมือค้นหาด้วยตัวเอง ทว่ากลับไม่พบเบาะแสเลยแม้แต่นิดเดียว

หลิงเอ๋อร์กล่าว "ฝ่าบาทเพคะ ใกล้ได้เวลาพักผ่อนแล้วนะเพคะ"

"เจ้ามีเวลามีพูดให้ข้าไปพักผ่อน เจ้าเอาเวลานี้ไปช่วยกันออกตามหาจะดีเสียกว่า"

"เพคะ....."

ทุกคนต่างไม่ได้โง่

จากการแสดงออกวันนี้นั้น คุณชายเซี่ยวที่เป็นข่าวลือจะต้องมีความหมายและมีความสำคัญกว่าพระสวามีและเยี่ยกุ้ยเหรินอย่างมากแน่

หากไม่สำคัญฝ่าบาทมีหรือจะละเลยเรื่องสำคัญของรัฐ ละเลยการกลับบ้านกับพระสวามีและลงมือออกค้นหาด้วยตัวเองที่นี่

ดูท่าแล้วพวกเขาจำเป็นต้องตามหาคุณชายเซี่ยวให้เร็วที่สุด

หากสามารถตามหาคุณชายเซี่ยวได้เร็ว ฝ่าบาทจะต้องมอบรางวัลอย่างามให้พวกเขาอย่างแน่นอน

ยิ่งคิดเช่นนั้น

ทุกคนก็ต่างพากันพยายามตามหาอย่างสุดชีวิต

ตำหนักเฟิ่งหลวน

เหวินเส่าอี๋สวมชุดสีขาวและยืนตัวตรงราวกับเทวดาบนสวรรค์ และจากนั้นก็จ้องมองท้องฟ้าที่มิดที่อยู่นอกหน้าต่างเสมือนกับกำลังรออะไร

หนึ่งชั่วยามผ่านไป สองชั่วยามผ่านไป สามชั่วยามผ่านไปจนถึงท้องฟ้ามืดลงก็ไม่เห็นวี่แววของกู้ชูหน่วนปรากฏขึ้นมา

ตั้งแต่งานพิธีอภิเษกสมรสจนถึงวันนี้ นางมาที่ตำหนักของเขาเพียงครั้งเดียวเท่านั้นและไม่เคยได้มาอีกเลย

และวันกลับบ้านวันนี้นางแทบไม่ให้เกียรติเขาเลยสักนิด และทิ้งเขาให้รออยู่ที่นี่

ธรรมเนียมการกลับบ้านฝ่ายชายเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างมาก

เขาแต่งงานกับนางก็เพื่อพานางกลับไปยังเผ่าเพลิงฟ้าในวันนี้

แต่วันนี้กลับ....

"ฝ่าบาทยังไม่กลับมาหรือ?"

"อีกไม่นานฝ่าบาทก็กลับมาขอรับ"

ฟ้ามืดแล้ว

ต่อให้กลับมา จะกลับไปที่เผ่าเพลิงฟ้าตอนนี้ก็ไม่เหมาะสมแล้ว?