กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1016

ค้นหาอยู่นาน ที่แท้หนึ่งในดวงวิญญาณนั้นกลับอยู่ข้างเตียงของนาง เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก

น้ำเสียงของเหวินเส่าอี๋ตื่นเต้นเล็กน้อย "เป็นอย่างไรบ้าง หาเจอหรือไม่?"

"เจ้ารอข้าประเดี๋ยว"

กู้ชูหน่วนผลักประตูออกไปและไม่นานก็กลับมายังตำหนักเฟิ่งหลวน

นางถือเต้าหู้อันหนึ่งอยู่ในมือและแกว่งไปมาตรงหน้าของเหวินเส่าอี๋

"ลองสัมผัสดูว่าใช่ดวงวิญญาณนี้หรือไม่?"

"ใช่ ใช่ดวงวิญญาณของนาง"

เหวินเส่าอี๋ยื่นมือออกไปคิดจะคว้าไว้ ทว่าประตูของตำหนักเฟิ่งหลวนก็ถูกฝ่ามือหนึ่งมาถล่มใส่

เยี่ยจิ่งหานนั่งอยู่บนรถเข็นด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก และยกมือขวาขึ้นมาเพื่อคิดจะดูดน้ำเต้านี้ไป

เหวินเส่าอี๋จะปล่อยให้เขาได้ทำตามความต้องการอย่างนั้นหรือ ขณะเดียวกันเขาก็ยกมือขึ้นและแย่งชิงดวงวิญญาณ

ทันใดนั้นก็เกิดลมพายุกระหน่ำกระโชกแรง ประตูสั่นและเหวี่ยงไปมาเสียงดังและพร้อมจะถูกทำลายลงทุกขณะ ต้นมะเดื่ออายุกว่าร้อยปีที่หน้าประตูก็พลิ้วไหวไม่หยุด จากนั้นลำต้นที่แข็งแกร่งก็ถูกลมพายุซัดจนหักลง

ทหารองครักษ์ต่างเพิ่มความระวังและต่างยืนไม่ตรง

"คนตาบอดอย่างเจ้าคิดจะเอาดวงวิญญาณของอาหน่วนไปอย่างนั้นหรือ ฝันไปเถอะ"

"คนพิการอย่างเจ้าคิดจะมาแย่งชิงดวงวิญญาณของนางจากข้าอย่างนั้นหรือ ฝันไปเถอะ"

"ตู้ม ตู้ม ตู้ม....."

"ปัง......"

ต้นมะเดื่อยักษ์ร้อยปีถูกลมพัดจนถอนรากถอนโคนลอยออกไป และทหารองครักษ์หลายคนก็ถูกลมพัดไปด้วยเช่นกัน

กู้ชูหน่วนยืนเซและหากไม่ได้จับเสาเอาไว้นางก็คงถูกลมพัดไปอย่างแน่นอน

"หยุดเดี๋ยวนี้ มีอะไรก็พูดกันดีๆ"

เยี่ยจิ่งหานไม่เพียงหยุดลง ทว่ากลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น เพื่อหวังจะทำให้เหวินเส่าอี๋กระเด็นออกไปและได้น้ำเต้ามาครอบครอง

เมื่อได้ยินคำพูดของนาง เยี่ยจิ่งหานก็โมโหขึ้นมา

"ใครเป็นคนบอกข้าว่าจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อตามหาดวงวิญญาณของอาหน่วนให้เจอ? เจ้าช่วยข้าตามหาอย่างนี้หรือ?"