สรุปเนื้อหา บทที่ 1023 – กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ โดย อี้หมิง
บท บทที่ 1023 ของ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย อี้หมิง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
"สิบล้านตำลึง" กู้ชูหน่วนต่อรอง
"แค่ห้าล้านตำลึง หากเจ้าไม่ต้องการ เช่นนั้นก็ไม่เป็นไร"
"ได้ ห้าล้านตำลึงก็ห้าล้านตำลึง จะส่งมาให้ได้เมื่อไร"
เอาเงินตำลึงมาให้ได้ก่อน ส่วนที่เหลือก็ค่อยๆ บีบทีหลัง
"อย่างเร็วที่สุดก็ต้องใช้เวลาเจ็ดวัน"
"ไม่ได้ เจ็ดวันนานเกินไป หนึ่งวัน"
"หนึ่งวัน? จะไปหาเงินห้าล้านตำลึงมาจากที่ไหนได้ภายในหนึ่งวัน?"
"ข้าเชื่อในความสามารถของเสี่ยวหูเตี๋ย แค่เงินเพียงห้าล้านตำลึง สำหรับเจ้าแล้วเป็นเรื่องเล็กนิดเดียวเท่านั้น"
เหวินเส่าอี๋เหมือนจะพูดอะไร ทว่ารอบตัวของเขากลับเต็มไปด้วยเสียงขอร้องที่ดังระงม ทำให้เขาต้องเก็บคำพูดเหล่านั้นและกล่าวออกมาเพียง "สามวัน อีกสามวันจะส่งไปวังหลวงอย่างตรงเวลา"
"ขอบคุณ"
ภายในรถม้ากลับมาสงบขึ้นอีกครั้ง
ระหว่างทาง พวกเขาผ่านหมู่บ้านหลายแห่งที่ได้รับผลกระทบจากโรคระบาด กู้ชูหน่วนหยุดรักษาผู้คนด้วยตัวเองและยังศึกษาวิจัยยาถอนพิษ
แม้ว่าเหวินเส่าอี๋จะมองไม่เห็นด้วยตาของเขา แต่เขาก็ยังรับรู้ได้ว่ากู้ชูหน่วนกำลังทำอะไรอยู่
ในฐานะจักรพรรดิ นางสามารถไปที่หมู่บ้านที่ได้รับผลกระทบเป็นการส่วนตัวเพื่อรักษาชาวบ้านโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของนางเอง ด้วยจิตใจเช่นนี้ มีเพียงไม่กี่คนในโลกที่สามารถทำได้อย่างนาง
นางอาจไม่ใช่คนดี แต่นางก็ถือเป็นจักรพรรดินีที่ดีคนหนึ่ง
เป็นเวลาสามวันแล้วที่กลับมาที่วังหลวง และเหวินเส่าอี๋ได้นำเงินมามอบให้ตามสัญญา นับว่าได้ช่วยบรรเทาความต้องการเร่งด่วนของกู้ชูหน่วน
วังหลวงทำการค้นหากล่องหีบเป็นวงกว้าง ถึงขั้นขุดดินลึกกว่าสามฟุตก็ยังหากล่องใบนั้นไม่เจอ
เผ่าเพลิงฟ้ารู้สึกร้อนใจอย่างมาก เหวินเส่าอี๋จึงเสนอตัวขอเข้ามาควบคุมอำนาจเรื่องการค้นหากล่องใบนี้ด้วยตัวเอง แม้ว่ากู้ชูหน่วนจะแอบสงสัยว่าเหวินเส่าอี๋จะมีแผนการอื่นแอบซ่อน แต่เมื่อนึกถึงเรื่องการปกครองรัฐที่เต็มไปด้วยเรื่องวุ่นๆ ให้จัดการ ในที่สุดนางก็ตอบตกลง
เพียงชั่วพริบตาเวลาก็ผ่านไปแล้วครึ่งเดือน
กู้ชูหน่วนตกลงที่จะแต่งงานกับรัฐอี้ เพื่อแลกกับเสบียงอาหารยารักษาโรคและเงินตำลึง
พระราชพิธีอภิเษกสมรสเป็นไปอย่างเอิกเกริกและยิ่งใหญ่ แม้จะไม่ใช่การอภิเษกพระสวามี แต่ก็มีความยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน
หน้าเรือนอี้หยุน
กู้ชูหน่วนไม่สามารถขยับฝีเท้าของนางได้ ไม่ว่าจะขยับเขยื้อนวิธีไหน
นางรู้สึกรังเกียจการแต่งงานเพียงเพื่อผลประโยชน์ในครั้งนี้
ทว่านี่เป็นสิ่งเดียวที่นางจำเป็นต้องทำ
"ฝ่าบาท ฝ่าบาททรงยืนอยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน น้ำค้างเริ่มปรากฏขึ้นแล้ว ค่ำคืนของฤดูใบไม้ผลิอันสั้น และหวงกุ้ยจวินทรงรออยู่ข้างในเป็นเวลานานแล้ว เหตุใดฝ่าบาทถึงไม่เข้าไปข้างในและอบอุ่นร่างกายเพคะ?"
เมื่อมองไปที่ตัวอักษรมงคลสีแดงที่แปะไปทั่วห้อง กู้ชูหน่วนรู้สึกเพียงไม่สบายตาเท่านั้น
การแต่งงานกับเหวินเส่าอี๋ เยี่ยจิ่งหานและอาม่อล้วนไม่ใช่ความต้องการของนาง และตอนนี้นางยังต้องแต่งงานกับอีกคนที่นางไม่เคยรู้จักมาก่อนอย่างไม่ยินยอม
เมื่อนึกถึงภาระหน้าที่ที่นางมี กู้ชูหน่วนจำเป็นต้องเก็บกลั้นความทุกข์เอาไว้และก้าวเท้าเดินเข้าไปในเรือนอี้หยุน
"เอี๊ยด...."
ประตูของเรือนอี้หยุนถูกเปิดออก และคนรับใช้รูปงามก็ผลักประตูออกมา
"ฝ่าบาท คุณชายของบ่าวกล่าวว่าร่างกายของเขาไม่ดีเท่าไรนัก ฉะนั้นคืนนี้เขาจะอยู่เพียงลำพังและขอให้ฝ่าบาทออกไปจากที่นี่พ่ะย่ะค่ะ"
"บังอาจ ฝ่าบาทเป็นถึงผู้สูงส่ง และคืนนี้ก็เป็นคืนวันอภิเษกสมรสระหว่างฝ่าบาทและหวงกุ้ยจวิน ฝ่าบาทจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร เจ้าคงไม่ได้พูดเท็จและบิดเบือนความจริงใช่หรือไม่"
กู้ชูหน่วนรีบเข้าไปห้าม "นี่ งานวันนี้อาจทำให้เหนื่อยล้า ร่างกายของอี้หวงกุ้ยจวินก็ไม่แข็งแรงเท่าไรนัก ข้าลืมเรื่องนี้ไปเลย เช่นนั้นก็ปล่อยให้อี้หวงกุ้ยจวินพักผ่อนไปเถอะ พรุ่งนี้ข้าจะมาเยี่ยมอีกครั้ง"
เมื่อพูดจบ กู้ชูหน่วนก็เดินออกมาและอดไม่ได้ที่จะออกไปจากเรือนอี้หยุนอย่างรวดเร็ว
กู้ชูหน่วนถอนหายใจด้วยความโล่งอก
นางแทบอดไม่ได้ที่จะคาดหวังว่าองค์ชายของรัฐอี้จะไล่นางออกมาทุกครั้งเช่นนี้
หลังจากที่ออกมาจากเรือนอี้หยุน กู้ชูหน่วนก็ถูกเยี่ยจิ่งหานขวางทางเดิน
"ค่ำคืนแห่งฤดูใบไม้ผลิที่มีค่าเทียบเท่าทองนับพันชั่ง ฝ่าบาทรัฐปิงของเรากลับไม่อยู่ในเรือนอี้หยุนเพื่อเสวยสุข แต่กลับมาที่หอดาบของข้า?"
กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าเป็นหอดาบจริงๆ ด้วย
"เดินผิดทางน่ะ"
นางหันหลังเดินกลับออกไป
เยี่ยจิ่งหานกล่าวอย่างเยือกเย็น
"ฝ่าบาทจะไปไหนหรือ? ฝ่าบาทคงไม่ลืมเรื่องที่จะให้เลือดหนึ่งถ้วยกับกระหม่อมนะพ่ะย่ะค่ะ"
"ความจำของเจ้าช่างดีเหลือเกิน"
"ธรรมดา ก็แค่ด้อยกว่าฝ่าบาทเล็กน้อยเท่านั้น"
เจ้าคนพิการคนนี้กินยาผิดหรืออย่างไร เหตุใดถึงพูดจาเสียดสีเช่นนี้
"ได้ ก็แค่เลือดหนึ่งถ้วยเท่านั้น ข้าให้เจ้าก็ได้"
นางไม่เชื่อว่าที่นี่ยังมีดวงวิญญาณของกู้ชูหน่วนอีก
ภายในหอดาบ กู้ชูหน่วนกรีดข้อมือของตัวเองและจากนั้นเลือดที่แดงสดก็ไหลหยดย้อยลงในถ้วย
เป็นถ้วยขนาดใหญ่ที่เลือดไหลอยู่นานก็ยังไม่เต็มสักที สีหน้าของกู้ชูหน่วนก็ดูซีดเผือดขึ้นมา
อย่างมากก็ได้เพียงบริเวณภายในวังหลวง เกินกว่านี้นางไม่อาจสัมผัสรับรู้ได้
"เจ้ารักษาสุขภาพของเจ้าให้ดี ข้าจะใช้เงินเพื่อซื้อเลือดของเจ้า"
"แผ่นดินกว้างใหญ่ไพศาลเช่นนี้ ต่อให้เลือดของข้ามีอย่างไม่จำกัด เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าจะทำพิธีขึ้นที่ไหน?"
อีกอย่างปล่อยเลือดออกมามากเช่นนี้ นางเองยังไม่รู้เลยว่าจะต้องใช้เวลามากแค่ไหนในการพักฟื้นให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ครั้งที่แล้วที่ทำพิธีไป พลังแก่นแท้ของนางก็ยังบาดเจ็บมาจนถึงวันนี้
"ถึงอย่างไรก็ต้องหาเจออย่างแน่นอน" เยี่ยจิ่งหานพึมพำอย่างผิดหวังและเต็มไปด้วยความเศร้าโศก
กู้ชูหน่วนรู้สึกเจ็บหัวใจขึ้นมาอย่างไม่สามารถอธิบายได้
"เจ้าจะไปไหน?"
"ข้าควรจะนึกได้ว่านางมีดวงวิญญาณดวงหนึ่งอยู่ที่นี่แล้ว จะยังมีดวงที่สองได้อย่างไร....เจ้าหยุดเถอะ"
"อาจจะมีดวงวิญญาณอีกหนึ่งดวงอยู่ในวังหลวง"
กู้ชูหน่วนกัดฟันและกระตุ้นกำลังภายในต่อไป "ข้าสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่คุ้นเคย แต่มันอ่อนแออย่างมากและยากที่จะจับต้องได้"
แววตาของเยี่ยจิ่งหานเปล่งประกาย และรีบเข็นรถเข็นขยับเข้าไปใกล้
"เจ้าพูดอะไรนะ? ยังมีดวงวิญญาณของอาหน่วนในวังหลวง? เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันสำคัญกับข้ามากแค่ไหน?"
"เหลวไหล เจ้าคิดว่าข้าล้อเล่นอย่างนั้นหรือ? หากวังหลวงไม่มีพลังของนาง ข้าคงหยุดทำพิธีไปนานแล้ว ข้าจำเป็นต้องอดทนนานเช่นนี้หรือ"
"อาหน่วนอยู่ที่ไหนหรือ?"
น้ำเสียงของเยี่ยจิ่งหานสั่นสะท้าน
"รอเดี๋ยว"
ใบหน้าของกู้ชูหน่วนที่เดิมทีก็ซีดเผือดอยู่ก่อนหน้า ตอนนี้กลับแทบไม่มีเลือด เมื่อเห็นว่าสามารถสัมผัสรับรู้ได้ถึงพลังของนาง ทว่ากลับไม่สามารถยืนยันอะไรได้ รวมถึงตำแหน่งที่ตั้ง กู้ชูหน่วนกัดนิ้วมือของตัวเองและใช้เลือดสดวาดภาพอะไรบางอย่างในอากาศ
ซือ....
มีภาพหนึ่งปรากฏขึ้นในถ้วยเลือด
ในภาพคือมุมหนึ่งทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของวังหลวงรัฐปิง
แต่ไม่สามารถแสดงให้เห็นว่าเป็นตำแหน่งไหนของทิศตะวันตกเฉียงใต้
กู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหานต่างตื่นเต้นและจ้องหน้ากัน
"อาหน่วนยังมีดวงวิญญาณอยู่ในวังหลวง ยังมีดวงวิญญาณของนางอยู่ในวังหลวงจริงๆ ด้วย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...