กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1024

"พื้นที่บริเวณทิศตะวันตกเฉียงใต้มีขนาดกว้างใหญ่มาก ดวงวิญญาณดวงนั้นอ่อนล้าอย่างมาก คงไม่สามารถหาเจอได้อย่างง่ายดายในระยะเวลาสั้นๆ แน่นอน"

"อย่างน้อยก็รู้ว่าอยู่ในวังหลวง อย่างน้อยก็รู้ว่าอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้"

เยี่ยจิ่งหานเข็นรถเข็นเพื่อมุ่งหน้าไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้ เพื่อไปตามหาดวงวิญญาณดวงนั้น

ลั่วอิ่งและฝูกวงปรากฏตัวขึ้นและกล่าวอย่างนอบน้อม "นายท่าน ได้โปรดอนุญาตให้ข้าน้อยออกไปค้นหาด้วยตัวเองเถอะขอรับ"

"ไปเถอะ"

"ขอบคุณนายท่าน"

ชิ้ว.....

ทั้งสองหายไปราวกับลมที่พัดผ่าน มีเพียงผ้าม่านที่ยังคงแกว่งไปมา

กู้ชูหน่วนเดินไปที่หน้าต่างที่และปิดผ้าม่านลงโดยไม่ได้โทษพวกเขาทั้งสองที่รีบร้อนจนลืมปิดผ้าม่านลง ทว่านางกลับคิดอิจฉากู้ชูหน่วนที่มีแต่คนรักและคอยปกป้องนางเช่นนี้

หนึ่งวัน

ห้าวัน

สิบวันผ่านไป

เยี่ยจิ่งหานและคนอื่นๆ ยังคงหาดวงวิญญาณไม่เจอ

เหวินเส่าอี๋ที่อยู่ในวังหลวงเช่นกันก็ได้รับข่าว เขาก็แอบส่งคนจำนวนมากไปค้นหา ทว่าก็ไม่มีข่าวดีอะไร

ภายในห้องตำราหลวง กู้ชูหน่วนกำลังตรวจทานฎีกาและจากนั้นประตูก็ถูกเปิดออก

สิ่งที่ปรากฏขึ้นมาคือใบหน้าที่เคร่งขรึมของเยี่ยจิ่งหาน

กู้ชูหน่วนชำเลืองมองและหันไปอ่านฎีกาอีกครั้งและกล่าวว่า "เจ้าไม่รู้หรือว่าแอบบุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตมีโทษหนักถึงขั้นจับตัวเจ้าไปอยู่ในตำหนักเย็นได้เลยนะ"

"ร่างกายของเจ้ามีดวงวิญญาณของอาหน่วนมากมายเช่นนั้น เจ้าลองไปช่วยค้นหาบริเวณทิศตะวันตกเฉียงใต้ดูว่าเจ้าสามารถสัมผัสรับรู้ได้หรือไม่?"

"สิบวันแล้ว? หากข้าสัมผัสได้ มีหรือที่ข้าจะไม่ช่วยพวกเจ้าตามหา?"

"เช่นนั้นเจ้าก็ปล่อยเลือดออกมาอีกครั้ง แล้วทำพิธีหาตำแหน่งที่แน่นอนอีกครั้งไม่ได้หรือ?"

กู้ชูหน่วนโยนฎีกาทั้งหมดไปตรงหน้าของเยี่ยจิ่งหานและกล่าวอย่างเย็นชา "ได้ เพียงแค่เจ้าจัดการปัญหาต่างๆ นานาของรัฐปิงได้หมด เจ้าต้องการเลือดกี่ถ้วยข้าก็ยอม"

มุมปากของเยี่ยจิ่งหานกระตุก

ปัญหาและความวุ่นวายต่างๆ ในรัฐปิงจะแก้ได้ในระยะเวลาอันสั้นอย่างนั้นหรือ?

สิ่งสำคัญคือต้องใช้เงินตำลึงมหาศาล นี่คือรัฐปิง ไม่ใช่รัฐเยี่ยเสียหน่อย เขาจะเอาจำนวนมากเช่นนั้นมาจากที่ไหนได้?

"ข้าสามารถช่วยเหลือวิกฤติปัญหาที่เกิดขึ้นของรัฐปิงได้ ทว่าเจ้าต้องช่วยข้าตามหาดวงวิญญาณก่อน"

"นานแค่ไหน?"

"อย่างน้อยห้าปี"

"ห้าเดือน"

เยี่ยจิ่งหานกัดฟันและกล่าว "ห้าเดือนก็ได้ เพียงแต่เจ้าต้องเปิดรอยแยกของห้วงมิติเวลา ข้าถึงจะสามารถนำเงินและเสบียงอาหารจากรัฐเยี่ยมาได้"

"รอยแยกห้วงมิติเวลา? เปิดอย่างไรหรือ?"

"ขวานผานกู่ แผ่นอักษรสีเหลือง ผู้มีวรยุทธ์ระดับเจ็ดขั้นสูงสุดเจ็ดคนร่วมกันใช้พลังเพื่อเปิด"

มือของกู้ชูหน่วนสั่น

ผู้มีวรยุทธ์ระดับเจ็ดขั้นสูงสุดเจ็ดคนร่วมกันใช้พลังเพื่อเปิด?

เขากำลังล้อเล่นใช่ไหม?

ดินแดนวิญญาณเยือกแข็งแห่งนี้ เกรงว่าจะมีเพียงจักรพรรดินีตัวปลอมคนเดียวเท่านั้นที่มีวรยุทธ์ระดับเจ็ดขั้นสูงสุด?

ต้องมีถึงเจ็ดคน?

ผู้มีวรยุทธ์ระดับเจ็ดขั้นสูงสุดไม่ใช่ผัก ไม่ใช่ปลาเสียหน่อยที่จะหาซื้อได้ตามตลาดอย่างง่ายดาย

นางรู้จักขวานผานกู่

แผ่นอักษรสีเหลือง?

กล่องที่เหวินเส่าอี๋ต้องการ จะมีแผ่นอักษรสีเหลืองนี้อยู่ข้างในหรือเปล่า?

กู้ชูหน่วนกล่าวโดยไม่เงยหน้าขึ้น "ทำไม่ได้"

รัฐปิงมีปัญหามากมายให้จัดการ นางยุ่งจนแทบไม่มีเวลานอน มีราษฎรนับหมื่นนับแสนที่กำลังประสบภัยพิบัติที่รอความช่วยเหลือ

นางจะมีเวลาที่ไหนไปช่วยพวกเขาตามหาดวงวิญญาณแค่ดวงเดียว

แม้แต่เบาะแสการหายไปของเซี่ยวอวี่เซวียน นางเองก็ไม่มีเวลาออกไปตามหาด้วยตัวเอง

ครั้งที่แล้วหลังจากที่ปล่อยเลือดออกไป ทำให้นางไม่สามารถลุกออกจากเตียงได้อยู่เป็นเวลาหลายวัน

นางหมดเรี่ยวแรงแล้วจริงๆ

"นายท่าน ขอร้องล่ะ ช่วยออกไปตามหาดวงวิญญาณเถอะขอรับ"

ฝูกวงและลั่วอิ่งมาคุกเข่าขอร้องนางด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

"พวกเจ้าสองคนช่างกล้านัก ข้าบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าห้ามใครก็ตามเข้ามารบกวนขณะที่ข้ากำลังอ่านฎีกา?"

"นายท่าน...."

"ออกไปเดี๋ยวนี้"

"นายท่านได้โปรดช่วยด้วย ข้าน้อยทั้งสองขอรับใช้นายท่านไปตลอดชีวิตเลยขอรับ"