กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1038

"เป็นไปได้อย่างไร ข้าไม่ได้เป็นคนหื่นกามอะไร"

"ใครจะไปรู้ว่าฝ่าบาทเป็นคนอย่างไร"

กู้ชูหน่วนไม่ได้รู้สึกชอบหวงกุ้ยจวินเลยสักนิด ที่นางมาที่เรือนอี้หยุนก็เพราะอยากจะหนีให้พ้นจากเยี่ยจิ่งหานและเหวินเส่าอี๋ รวมถึงต้องการมาตามหาดวงวิญญาณของกู้ชูหน่วนอีกด้วย

ตอนนี้เมื่อเห็นว่าหวงกุ้ยจวินก็คืออี้หยุนเฟย ทำให้ในใจของนางรู้สึกดีใจขึ้น

"วันนี้เจ้าหล่อเหลามาก โดยเฉพาะชุดสีฟ้าครามที่ปักลายเมฆตัวนี้ทำให้เจ้าดูสง่างามอย่างมากและเปล่งประกายอย่างมาก"

คนรับใช้กล่าว "ผ้าทอหลิวหยุนปักลายเมฆผืนนี้ตัดเย็บโดยสตรีปักผ้าที่มีชื่อเสียงที่สุดสามร้อยแปดคนในรัฐอี้ ซึ่งใช้เวลากว่าสิบปีในการทอขึ้นมาและมีเพียงผืนเดียวในโลก และองค์ชายเองก็ไม่เคยที่จะสวมใส่มาก่อน"

อี้หยุนเฟยตำหนิ "หุบปาก เจ้าควรพูดแทรกขึ้นมาอย่างนั้นหรือ? ออกไป"

เมื่อได้ยินคำชมของนาง ใบหน้าของอี้หยุนเฟยยังคงเผยให้เห็นความโกรธ ทว่าความโกรธในใจของเขากลับรู้สึกลดลงไปแล้ว

"หยุนเฟยหล่อเหลาสง่างามและดูดีในทุกชุดที่เขาสวมใส่ รัฐปิงไม่มีผ้าทอหลิวหยุนระดับสูง แต่ผ้าซูจิ่นของรัฐปิงก็ไม่ด้อยไปกว่ากัน ประเดี๋ยวข้าจะสั่งให้คนนำมามอบให้เจ้า"

แม้ว่าผ้าซูจิ่นจะดี แต่ก็ด้อยกว่าผ้าทอหลิวหยุนมาก และราคาก็ยังถูกกว่ามากกว่าครึ่ง

แต่ของที่นางมอบให้ ถึงอย่างไรอี้หยุนเฟยก็ชอบ

เขากำลังลังเลว่าจะรับมาเลยหรือแสร้งทำเป็นปฏิเสธออกไปดี ทว่าเยี่ยจิ่งหานกลับพูดจิกกัดขึ้นมา

"ฝ่าบาท อย่าลืมเงินในท้องพระคลังของฝ่าบาทนะพ่ะย่ะค่ะ"

กู้ชูหน่วนตกใจ

นางรู้ดีว่าท้องพระคลังว่างเปล่า แม้ว่านางจะไม่มีรางวัลเป็นเงินทองหรือของโบราณชั้นสูง

เพียงแค่มอบผ้าซูจิ่นจำนวนหนึ่งเป็นรางวัลเท่านั้น

เยี่ยจิ่งหานจำเป็นต้องทำลายบรรยากาศให้หม่นหมองขนาดนี้เลยหรือ?

"อี้หยุนเฟยเป็นเพียงหวงกุ้ยจวินแต่กลับได้รับรางวัลตอบแทน เช่นนั้นแล้วกระหม่อมล่ะ? ตำแหน่งของข้าสูงกว่าเขาอีก"

ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนเยอะ กู้ชูหน่วนคงโมโหและตวาดกลับไปแล้ว

เขารู้เป็นอย่างดีว่านางจนและเงินของราชสำนักก็นำไปบรรเทาภัยพิบัติที่เกิดขึ้น ยังคิดจะขอรางวัลอะไรจากนางอีก?

หากนางให้เยี่ยจิ่งหาน เช่นนั้นแล้วเหวินเส่าอี๋ก็คงต้องขอรางวัลจากนาง นางจะไปหาผ้าซูจิ่นและเงินทองจำนวนมากขนาดนั้นมาจากไหน?