กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1048

"ทองคำห้าแสนตำลึงไม่มากเกินไปหน่อยหรือ......ช่างเถอะ คิดเสียว่าเป็นการช่วยเหลือราษฎรของนางก็แล้วกัน เตรียมทองคำห้าแสนตำลึงมอบให้น้องสาว แล้วให้นางมาหาข้าพรุ่งนี้"

"นายท่าน.....ท่านลืมไปแล้วหรือว่าพรุ่งนี้เช้าท่านต้องเดินทางกลับไปที่รัฐอี้กับฝ่าบาท"

"เช่นนั้นก็แสดงว่าระหว่างทางยังมีโอกาส?"

"เอ่อ.....ฝ่าบาทกล่าวว่าจะเดินทางข้ามวันข้ามคืน ฉะนั้น......ฉะนั้น......"

"เช่นนั้นก็ให้นางนั่งรถม้าคันเดียวกับข้า"

"เอ่อ.....ขอรับ"

"เดี๋ยวก่อน ไม่ดีกว่า หากนางมีใจนางก็คงมานั่งรถม้าคันเดียวกับข้าเอง นึกถึงเรื่องหลักเป็นสำคัญดีกว่า หวังว่าเสด็จพ่อทางนั้นจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

เมื่อคนรับใช้ได้ยินเข้าก็เหมือนจะพูดอะไรแต่หยุดไว้ "นายท่าน ได้ยินว่าพระสวามีรองได้ติดสินบนต่อคนข้างกายฝ่าบาทเพื่อขอให้ฝ่าบาทนั่งรถม้าคันเดียวกับเขา"

"เยี่ยจิ่งหานบ้าไปแล้วหรือ? นอกจากน้องสาวแล้ว คิดว่าบนโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนอื่นอีกแล้วหรืออย่างไร? เขาอิจฉาริษยาถึงขั้นนี้เลยหรือ"

"เยี่ยจิ่งหานไร้ยางอาย แต่....แต่หากอิงตามกฎของรัฐปิงแล้วละก็ หากฝ่าบาทเสด็จไปไหนแล้วมีพระสวามีติดตามไปด้วย พระสวามีจะต้องนั่งรถม้าคันเดียวกัน"

จากนั้นอี้หยุนเฟยก็รู้สึกหุนหันขึ้นมาทันที "ฉะนั้น ข้างกายของนางจึงมีเหวินเส่าอี๋และเยี่ยจิ่งหานสองคน?"

ผู้ชายสองคนนี้มีศิลปะการต่อสู้และหน้าตาที่โดดเด่น แถมยังมีความเก่งกาจในทุกๆ ด้าน?

แล้วเขาล่ะ?

ระยะทางการเดินทางไปรัฐอี้นั้นยาวนาน น้องสาวมีพวกเขาสองคนคอยอยู่ข้างๆ และถึงตอนนั้นนางคงไม่เห็นเขาในสายตาอย่างแน่นอน

"ไม่ว่าจะจ่ายเงินจำนวนมากแค่ไหน พรุ่งนี้ข้าจะต้องให้น้องสาวนั่งรถม้าคันเดียวกับข้า"

"ขอรับ....."

หลังจากที่อี้หยุนเฟยจากไป เหวินเส่าอี๋ก็เดินออกมาพร้อมกับลูกน้องอีกหนึ่งคน

"นายท่านต้องการให้ข้าน้อยไปจัดการให้ฝ่าบาทนั่งรถม้าคนละคันกับนายท่านหรือไม่ขอรับ"

"เพราะเหตุใด? พวกเขาทั้งสองจ่ายเงินเพื่อให้ฝ่าบาทนั่งรถม้าคันเดียวกับพวกเขา ข้าไม่ต้องจ่ายก็สามารถทำเช่นนั้นได้ เหตุใดข้าต้องปฏิเสธด้วย?"

คนรับใช้ของเขารู้สึกคาดเดาความคิดของเขาไม่ออก

นายท่านไม่ชอบให้คนอื่นเข้าใกล้ไม่ใช่หรือ

และไม่ชอบให้ใครนั่งรถม้าคันเดียวกับเขา โดยเฉพาะเยี่ยจิ่งหาน?

เหตุผลถึงยอม.....?

"ออกไปได้แล้ว"

"ขอรับ ข้าน้อยขอตัวก่อนขอรับ"