กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1047

กู้ชูหน่วนลูบคางตัวเอง

ฟังดูเหมือนว่าอี้หยุนเฟยจะรู้เรื่องดวงวิญญาณดวงนั้น และดวงวิญญาณนั้นมีความสำคัญกับเขามาก

มีเสียงดังขึ้นบริเวณหน้าประตูเรือนอี้หยุน

สีหน้าของอี้หยุนเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อย

กู้ชูหน่วนลูบศีรษะของเขาและกล่าวว่า "เจ้าพักผ่อนเยอะๆ จะได้มีเรี่ยวแรงในการเดินทางพรุ่งนี้ ข้าไม่รบกวนเจ้าแล้ว"

กู้ชูหน่วนเดินออกไปโดยไม่รอให้อี้หยุนเฟยตอบ

"ชิ้ว...."

เงาใครคนหนึ่งปรากฏขึ้นพร้อมกับคุกเข่าลงรายงาน "เยี่ยจิ่งหานเขาบอกว่าต้องการเข้าเฝ้าฝ่าบาท"

"เขาเป็นสนมคนหนึ่งในวังหลัง ข้าก็เช่นกัน ฝ่าบาทมาหาข้ายังต้องขออนุญาตเขาด้วยหรือ? ไล่ออกไป"

"ขอรับ"

ไม่ไกลจากประตูหลังของเรือนอี้หยุน

กู้ชูหน่วนเดินออกไปไม่นานก็พบเข้ากับเยี่ยจิ่งหานที่กำลังนั่งอยู่บนรถเข็นใต้ต้นไม้

นางเดินหันหน้าไปทางอื่นทันที

จากนั้นเสียงอันทุ้มต่ำของเยี่ยจิ่งหานก็ดังขึ้น

"ดึกๆ ดื่นๆ ฝ่าบาทจะไปไหนหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

เมื่อได้ยินเข้า ทำให้กู้ชูหน่วนจำเป็นต้องหันไปหา

"นอนไม่หลับก็เลยออกมาเดินเล่น เหตุใดเจ้าถึงอยู่ที่นี่?"

"บังเอิญเหลือเกิน กระหม่อมก็นอนไม่หลับ เดินไปเดินมาก็เดินมาถึงประตูหลังของเรือนอี้หยุน"

อ๋า.....

บังเอิญขนาดนั้นเลยเหรอ?

เห็นได้ชัดว่าจงใจมาหานางที่นี่ชัดๆ

เหตุผลนางถึงรู้สึกว่ากำลังถูกจับผิดอยู่ตลอดเวลา

"ในเมื่อฝ่าบาทนอนไม่หลับ งั้นกระหม่อมจะอยู่เป็นเพื่อนฝ่าบาทเอง....."

"ไม่ต้อง ตอนนี้ข้ารู้สึกข้าง่วงเหลือเกิน ข้าจะกลับไปนอนแล้ว"

เดินไปได้ไม่กี่ก้าว กู้ชูหน่วนก็ขมวดคิ้วถาม "เยี่ยจิ่งหาน เจ้าตามข้ามาทำไม?"

"เดินเล่นนานกระหม่อมเริ่มรู้สึกง่วง เดี๋ยวกระหม่อมจะไปนอนปรนนิบัติดูแลฝ่าบาทเอง"