กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 105

อยากจะกินข้าวด้วยกันกับนางใช่ไหม? เช่นนั้นนางก็จะแกล้งเขาเสียให้เข็ด

กู้ชูหน่วนดึงตาข่ายบางที่คลุมใบหน้าเอาไว้ออกและเผยให้เห็นใบหน้าที่น่าสะพรึงกลัว

"อาหารเช้าช่างเยอะและน่ารับประทานเหลือเกิน ท่านก็ทานเยอะๆ ล่ะ" พูดจบ กู้ชูหน่วนรีบคีบเขมือบเข้าปากราวกับเสือ และพลางคีบเนื้อชิ้นหนึ่งให้กับเขา

รูม่านตาของเจี้ยงเสวี่ยและชิงเฟิงหดตัวลง พวกเขามองใบหน้าของนางโดยแทบไม่อยากจะเชื่อ

ร่างกายของเยี่ยจิ่งหานก็สั่นไหวเล็กน้อยและความเหนื่อยใจของเขาก็วาบขึ้นมา

นั่นคือใบหน้าที่หลุมและตุ่มหนองเต็มทั่วใบหน้า มีเนินสลับซับซ้อนอยู่เต็มไปหมด และใบหน้าทั้งหน้าแทบจะหาที่ที่สมบูรณ์ไม่ได้ ซึ่งน่าเกลียดและทำให้คนอยากจะอาเจียน

ด้วยใบหน้าที่เป็นเช่นนี้ เยี่ยจิ่งหานไม่รู้เลยจริงๆ ว่านางต้องทนรับความกดดันมากมายเพียงใด ไม่แปลกที่ผู้คนต่างพากันบอกว่าใบหน้าของนางนั้นอัปลักษณ์ไร้ผู้ใดเปรียบ

มุมปากของเยี่ยจิ่งหานกระตุกเล็กน้อยและลังเลที่จะพูดอะไรเพื่อปลอบโยนนาง

กู้ชูหน่วนเช็ดแก้มที่ปูดของนาง เพราะการเช็ดของนางทำให้ตุ่มหนองแตกออกมาและน้ำหนองก็กระเด็นตกลงมาบนโต๊ะอาหารที่เอร็ดอร่อยนี้

นางเงยหน้าขึ้นมาขอโทษและพูดอย่างคลุมเครือ

"ขอโทษ หนองสิวที่ใบหน้าของข้ามักจะออกมาเป็นระยะ ข้าก็ไม่มีวิธีจัดการ แต่ว่าน้ำหนองนี้ไม่มีพิษ หากท่านไม่รังเกียจก็ยังสามารถรับประทานต่อไปได้ ข้าได้เวลาต้องไปเรียนแล้ว เช่นนั้นข้าขอตัวไปที่สำนักศึกษาก่อนล่ะ"

"......"

กู้ชูหน่วนวิ่งออกไป วิ่งออกไปได้ไม่นานก็ถอยหลังกลับมา และยื่นใบหน้าอัปลักษณ์ขี้เหร่ของนางเข้าไปใกล้ใบหน้าของเยี่ยจิ่งหาน

ยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขและพูดว่า "ท่านอ๋อง ข้าขี้เหร่อัปลักษณ์เช่นนี้ หากเราสองคนต้องแต่งงานกันจริงละก็ ท่านจะต้องถูกชี้หน้าด่าไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน ข้าคิดว่าเรารีบยกเลิกการแต่งงานอย่างเร็วไวจะดีเสียกว่า ท่านคิดเห็นว่าอย่างไร"

"หญิงอัปลักษณ์และคนพิการ ข้าคิดว่าก็เหมาะสมกันดีอยู่นะ"

รอยยิ้มบนใบหน้าของกู้ชูหน่วนหายไป นางทำราวกับเยี่ยจิ่งหานเป็นเหมือนหมั่นโถวที่คอยกัดอย่างบ้าระห่ำ "อ๋า ดูเหมือนความชอบของท่านอ๋องจะแตกต่างจากคนทั่วไปจริงๆ เช่นนั้นแล้วตอนท่านแก่ตัวไปก็อย่าได้เสียใจในภายหลัง"

พูดจบ นางก็เดินออกจากจวนท่านอ๋องไปอย่างเกียจคร้าน

เมื่อแผ่นหลังของนางค่อยๆ เลือนหายไปจากสายตาของเขา รอยยิ้มที่มุมปากของเยี่ยจิ่งหานก็ค่อยๆ หุบลง

เขาคิดว่า......

รูปลักษณ์ของนางจะเหมือนกับความรู้ความสามารถของนางที่แอบซ่อนไว้