เมื่อถูกสะกิดเรื่องกลางใจพระพักตร์ขององค์หญิงตังตังดูไม่ได้ในทันที
เงินห้าล้านตำลึงนั้นมากเกินไป พระนางไม่ต้องการให้กู้ชูหน่วนแม้แต่สตางค์แดงเดียว
เสด็จอากลับให้คนมาทูลว่าให้พระนางคืนเงินให้กู้ชูหน่วนให้หมดไม่ให้ขาดเลยสักนิด ทำให้พระนางต้องจำนำของมีค่าทั้งหมดในจวนองค์หญิงและยังต้องล้วงในส่วนของเสด็จแม่ออกมากว่าครึ่งถึงได้รวบรวมมาได้จำนวนสี่ล้านตำลึง
ที่เหลืออีกหนึ่งล้านตำลึงพระนางยังไม่สามารถรวบรวมหามาได้ชั่วคราว
คงจะไม่สามารถให้นางซึ่งเป็นองค์หญิงองค์หนึ่งไปขอยืมเงินมาจากผู้อื่น
องค์หญิงตังตังทรงกริ้ว “ช่างน่าขัน ข้ายังจะต้องติดค้างหนี้อันใด? เงินแค่หนึ่งล้านตำลึงเจ้ารีบร้อนทำไมกัน ครู่หนึ่งข้าจะให้เจ้าอยู่แล้ว”
“ครู่หนึ่งนานเท่าใดเพคะ? ชาหนึ่งกา? หนึ่งก้านธูป? หรือว่าหนึ่งวันหรือว่าอีกหนึ่งปี?”
“หนึ่งวัน หนึ่งวันให้หลังข้าจะคืนเงินหนึ่งล้านตำลึงให้เจ้า”
“องค์หญิงเป็นเชื้อพระวงศ์ในราชวงศ์ซึ่งฐานันดรศักดิ์นั้นสูงส่งไม่ปัดหนี้เป็นธรรมดาอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าแม้จะเป็นเพียงหนึ่งวันสั้นๆพวกเราก็ต้องคิดดอกเบี้ยกัน”
“ดอกเบี้ยอันใดกัน?” พระพักตร์ขององค์หญิงตังตังครู่เขียวครู่ซีดจนแทบอยากจะกัดกู้ชูหน่วนให้ตาย
เวลาเพียงวันเดียวนางจะคิดดอกเบี้ยหรือ?
“เสด็จพี่ของท่านติดค้างหม่อมฉันอยู่สามล้านตำลึง หม่อมฉันได้คิดดอกเบี้ยกับพระองค์แล้ว หากไม่คิดดอกเบี้ยกับท่านหม่อมฉันเกรงว่าพระทัยอันบอบบางของเสด็จพี่ของท่านจะได้รับความเสียหายหนักหนา เพื่อความเป็นธรรมแล้วหม่อมฉันจึงต้องเก็บเป็นพิธีเล็กน้อย"
“เท่าไหร่” พระนางไม่ต้องการเสียเวลากับกู้ชูหน่วนอีกต่อไป
“กล่าวได้ดี จำนวนหนึ่งหมื่นตำลึง”
"พรึ่บ......"
องค์หญิงตังตังเกือบจะล้มลงพร้อมขึ้นเสียงสูง “เงินหนึ่งหมื่นตำลึง เหตุใดเจ้าไม่ไปแย่งชิงเอาหล่ะ?”
“เงินจำนวนหนึ่งล้านตำลึงคิดดอกเบี้ยท่านหนึ่งหมื่นตำลึงหม่อมฉันยังได้มาน้อยเกินไป จำนวนหมื่นตำลึงนั้นท่านไม่อยากให้ก็ไม่เป็นไรคืนเงินหนึ่งล้านตำลึงมาให้หม่อมฉันตอนนี้”
เนื่องจากใกล้เวลาเข้าเล่าเรียนลูกศิษย์ทั้งหลายจึงเข้าสำนักศึกษากันมาทีละคนๆ คนจำนวนไม่น้อยได้รวมตัวกันเจ้ามารวมถึงชี้กันไปมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...