กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1062

ค่ายกลที่ตกอยู่ในอันตราย เมื่อได้รับการสนับสนุนจากผู้อาวุโสระดับหกสองคน ค่ายกลก็กลับมามั่นคงอีกครั้ง

ละสายตาจากฮวาอิ่งไปครู่หนึ่ง ร่างกายของนางถูกสัตว์เทพโบราณกัดไปหลายจุด เลือดไหลออกมาจากบาดแผลที่ฉีกขาด

ฮวาอิ่งเจ็บปวด ความเกลียดชังระเบิดออกมาในดวงตาของนาง

“ก็แค่สัตว์ร้ายที่ตายไปแล้วเมื่อหมื่นปีก่อน พวกเจ้าคิดว่าเป็นร่างจริงหรืออย่างไร และยังกล้ามากัดข้าอีก แหลกสลายไปซะ......”

เมื่อสิ้นสุดคำพูดดังกล่าว พลังแห่งจิตสังหารเอ่อล้นไปทั่วค่ายกลทำลายวิญญาณ หมอกชั่วร้ายกระจายไปในอากาศ ระเบิดใส่สัตว์เทพด้วยพลังทำลายล้างแห่งสวรรค์และโลก

สัตว์เทพไม่สามารถต้านทานได้ ถูกหมอกร้ายกัดกร่อนจนเลือนหายไป

ค่ายกลทำลายวิญญาณเองก็ถูกระเบิดด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ เสียงระเบิดดังกึกก้องแผ่ไปทั่ว

“บูม......”

“บูม......”

“บูม......”

ผู้อาวุโสระดับหกทั้งสองคนและกู้ชูหน่วนกระอักเลือดออกมา พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

ฮวาอิ่งเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง โจมตีใส่กู้ชูหน่วนอย่างเหี้ยมโหด

ผู้อาวุโสทั้งสองเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี พวกเขายืนขวางอยู่ด้านหน้าของกู้ชูหน่วน เตรียมตัวจะสู้กับนางจนตัวตาย

โชคดีที่เวลานั้นเศษเสี้ยวของค่ายกลทำลายวิญญาณที่ถูกทำลายอยู่ในอากาศได้ก่อตัวและเริ่มทำงานอีกครั้ง เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับสายของอักขระที่พุ่งไปทางฮวาอิ่ง

ไม่รู้เหมือนกันว่าอักขระนี้มีความพิเศษอย่างไร ฮวาอิ่งถูกจำกัดการเคลื่อนไหวทันที พลังทั้งหมดถูกปิดกั้นไว้โดยอักขระ

กลางอากาศ ร่างอันไร้เทียมทานสองร่างปรากฏออกมาตามกระแสลม

ร่างหนึ่งสวมชุดผ้าฝ้ายสีม่วง เข็มขัดหยกคาดเอว ท่าทางเย็นชา เขานั่งอยู่บนรถเข็น ถือขลุ่ยหยกขาวอยู่ในมือ เสียงขลุ่ยอันแผ่วเบาค่อย ๆ ดังขึ้น ราวกับว่าเขากำลังบรรเลงเพลงแห่งความตาย

เมื่อบทเพลงผ่านไปที่ใด ทุกสิ่งก็พลิ้วไหว ดอกไม้นับร้อยผลิบาน

อีกคนหนึ่งสวมชุดสีขาว ในมือถือพิณโบราณ เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา จากนั้นเขาก็ก้าวลงมาพร้อมกับพิณที่ถูกดีด เสียงของมันไพเราะราวกับเสียงของนางฟ้าผู้สูงส่ง

เสียงพิณผ่านไปที่แห่งไหน สิ่งมีชีวิตก็จะฟื้นฟูกลับคืนมา

การบรรเลงร่วมกันของพิณและขลุ่ย หนึ่งดีหนึ่งชั่ว เงียบและกลมกลืน ช้าและเร็ว เร็วแต่นุ่มนวล และไม่ว่าจะเร็วหรือช้าเพียงใด พลังทำลายและจิตสังหารของมันก็น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก

ด้วยเสียงผสานกันระหว่างพิณและขลุ่ย แสงแห่งอักขระที่ร้อยเรียงก็เคลื่อนไหวไปตามเสียงของพวกมัน โดยไม่สนใจว่าจะช้าหรือเร็ว

ฮวาอิ่งรวบรวมพลังภายในของนางหลายครั้ง พยายามทำลายอักขระ แต่ไม่ว่านางจะทำอย่างไร อักขระที่หายไปก็ปรากฏออกมาอีกครั้ง ไม่มีที่สิ้นสุด และไม่มีวันสิ้นสุด

นางต้องการสลัดอักขระนี้ให้หลุดออกไปเพื่อหลบหนีจากค่ายกล แต่สัตว์เทพโบราณที่อยู่ด้านบนกลับเข้ามาขัดขวางการเคลื่อนไหวของนางทีละตัว