กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1064

“เลิกพูดไร้สาระ เจ้าสังหารผู้บริสุทธิ์ ความชั่วร้ายที่เจ้าทำนั้นมากเกินกว่าจะบันทึกไว้ วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า”

“สังหารมารดาผู้ให้กำเนิด เจ้าไม่กล้าสวรรค์จะลงโทษอย่างนั้นหรือ?”

กู้ชูหน่วนกัดฟันแน่น

ยัยผู้หญิงบ้าคนนี้ นางจงใจยุยงเยี่ยจิ่งหาน ต้องการทำให้เขาเสียสมาธิงั้นหรือ?

ไม่รอให้เยี่ยจิ่งหานเอ่ยปาก เยี่ยจิ่งหานปรับลมหายใจของนางพร้อมกับกล่าวว่า “เจ้าไม่ต้องกังวล หากสวรรค์มีตา รู้ว่าโลกใบนี้ยังมีคนเช่นเจ้าอยู่ เกรงว่าคนแรกที่จะถูกลงโทษคงเป็นเจ้า”

“อีกอย่าง เจ้าไม่เคยแสดงความเมตตาหรือความรักต่อเยี่ยจิ่งหานเลยแม้แต่น้อย เจ้าทอดทิ้งเขาเหมือนสิ่งไร้ค่า เจ้ายังคู่ควรกับคำว่าแม่ผู้ให้กำเนิดอย่างนั้นหรือ?”

“บูม......”

สายลมโบกพัดอย่างบ้าคลั่ง จิตสังหารรุนแรงเหนือคำบรรยาย

วรยุทธ์ของกู้ชูหน่วนต่ำสุด การอยู่ที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย นางถูกบีบคั้นจนหายใจแทบไม่ออก

ฮวาอิ่งหัวเราะอย่างชั่วร้าย “เจ้าอยากรู้ไหมว่าพ่อของเจ้าเป็นใคร?”

เยี่ยจิ่งหาน “ไม่”

“เจ้าอยากรู้ไหมว่าเจ้ากับเขาแท้จริงแล้วเป็นพี่น้องกันหรือไม่?”

เหวินเส่าอี๋ “ไม่”

“ปากแข็ง ข้าไม่เชื่อว่าพวกเจ้าไม่อยากรู้”

กู้ชูหน่วนใช้ไม้ไผ่พยุงตัวเองขึ้นมา “เสี่ยวเยี่ยเยี่ย เสี่ยวหูเตี๋ย พวกเจ้าอย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของนาง นางพยายามทำให้พวกเจ้าเสียสมาธิ”

“เป็นแค่ยอดฝีมือชั้นสูงสุดระดับหก ข้าเป็นถึงระดับมนุษย์ จะสังหารพวกเจ้าจำเป็นต้องทำลายสมาธิของพวกเจ้าด้วยงั้นหรือ?”

“หากเป็นสถานการณ์ปกติอาจจะใช่ แต่ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ เจ้าถูกดาบพิษของข้าแทงเข้าไปที่ท้อง และได้รับบาดเจ็บสาหัสจากสัตว์เทพโบราณ และสูญเสียแขนไปหนึ่งข้างเนื่องจากพลังที่หายไป เวลานี้......เกรงว่าเลือดในร่างกายของเจ้าคงจะกำลังแข็งตัว และเริ่มที่จะควบคุมตัวเองไม่ได้”

“ฮึฮึฮึ......พวกเจ้าเป็นพี่น้องพ่อเดียวกันแต่ต่างแม่ พ่อของพวกเจ้าคืออดีตหัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้า แต่น่าเสียดายที่พวกเจ้าพี่น้องทะเลาะกันมากว่ายี่สิบปี ฮึฮึฮึ......”

บูม......

แม้ว่าเหวินเส่าอี๋และเยี่ยจิ่งหานจะเตรียมใจไว้บ้างแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำพูดของนาง พวกเขาก็ยังรู้สึกตกใจ

พ่อของพวกเขาคืออดีตหัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้า? เป็นศัตรูตัวฉกาจในชีวิตของเขาใช่หรือไม่?

คนที่เขาเยี่ยจิ่งหานเกลียดที่สุดกลับเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดเขา?

พวกเขาเป็นพี่น้องพ่อเดียวกันแต่คนละแม่?

ไม่มีเวลาให้สับสนสำหรับการต่อสู้ของยอดฝีมือ ทั้งสองคนถูกฆ่าตายอย่างสิ้นหวังเพราะคำพูดของฮวาอิ่ง การเคลื่อนไหวของพวกเขาช้าลงมาก และถูกนางทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บในทันที

ความรุนแรงของการโจมตีครั้งนี้นั้นไม่ธรรมดา

“วางอุบายเพื่อสร้างโอกาสอีกครั้งและค่อยหนี”

วางอุบายอีกครั้งเพื่อสร้างโอกาส?

โอกาสอะไร?

ฮวาอิ่งติดกับไปแล้วครั้งหนึ่ง นางไม่มีทางติดกับอีกเป็นครั้งที่สอง

และด้วยพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของนาง หากรอเช่นนี้ต่อไปเกรงว่าคงยากจะต่อกร

“ฮู้ว......”

ในที่สุดกู้ชูหน่วนก็ปรับลมหายใจจนเสร็จ รีบพุ่งเข้ามาข้างกายของเยี่ยจิ่งหาน ใส่พลังของตนเองเข้าไปในค่ายกล

จากนั้นกล่าวออกมาว่า “เสี่ยวหูเตี๋ย เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ยังทนไหวหรือไม่?”

“ยัง......ยังไม่ตาย”

“ปัง ปัง ปัง......”

ค่ายกลถูกทำลายทีละอัน

ฮวาอิ่งยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย “เยี่ยจิ่งหาน ข้าจะมอบโอกาสให้กับเจ้า หากเจ้าสังหารผู้หญิงสารเลวนั่นกับเหวินเส่าอี๋ ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า เป็นอย่างไง?”