กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1097

“ฝ่าบาท เสี่ยวหลี่จือแห่งตำหนักอี้หยุนมาขอเข้าเฝ้า”

ขันทีน้อยที่อยู่หน้าประตูตะโกนรายงาน ขัดจังหวะการพูดคุยของพวกเขา

หัวใจของกู้ชูหน่วนแข็งทื่อทันที

นางเคยพูดกับเสี่ยวหลี่จือไว้ หากอาการบาดเจ็บของอี้หยุนเฟยกำเริบรุนแรง ให้รีบมาแจ้งนางทันที

หรือว่า......

“คือ......”

“ถวายบังคมฝ่าบาท คารวะม่อกุ้ยจวิน ขอให้ฝ่าบาทอายุยืนนาน หมื่นปี หมื่น หมื่นปี ขอให้ม่อกุ้ยจวินอายุยืนนาน พันปี พัน พันปี”

“หวงกุ้ยจวินป่วยอย่างนั้นหรือ?”

เสี่ยวหลี่จือพยักหน้า “นายท่านหมดสติล้มลงไป ก่อนจะหมดสติก็อาเจียนเป็นเลือด ร่างกายเย็นเยือก ชักอย่างต่อเนื่อง ผู้อาวุโสเจียงสั่งให้คนคอยแอบดูหวงกุ้ยจวิน กว่าข้าจะขับไล่คนของผู้อาวุโสเจียงออกไปได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ข้าจึงรีบมาพบท่านทันที”

“ฝ่าบาท อาการของหวงกุ้ยจวินแย่มาก”

กู้ชูหน่วนมองไปที่ชุดผ้าฝ้ายหยาบบนร่างกายของนาง

นางไม่อยากเป็นจุดสนใจของผู้คน แต่ในขณะเดียวกันนางไม่มีเวลาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า จึงทำได้เพียงสวมเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่เป็นประจำและเดินทางไปยังตำหนักอี้หยุน

เวลานั้นแววตาของจอมมารเต็มไปด้วยความเย็นชา

ลมปราณอันชั่วร้ายแผ่ซ่านไปรอบ ๆ อย่างต่อเนื่อง

ล้ม?

บาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนั้นเลยงั้นหรือ?

นี่เป็นการเรียกร้องความเห็นอกเห็นใจจากพี่หญิงหรือไม่?

“ม่อกุ้ยจวิน ต้องให้ข้าน้อยหาคนไปส่งท่านหรือไม่?” ฝูกวงกล่าวออกมาด้วยความหวังดี

“ข้าไม่มีข้าหรือไง? ถึงต้องให้เจ้าไปส่ง?”

“เช่นนั้นท่าน......”

“นานแค่ไหนกว่าพี่หญิงจะกลับมา? ข้า......ข้า......ข้ารอที่จะเสด็จออกเยี่ยมราษฎรกับนาง เที่ยวเล่นบนภูเขาและแม่น้ำ”

“น่า......น่าจะอีกไม่นาน”

“ข้าจะรอพี่หญิงอยู่ที่นี่ เจ้าไปบอกอี้หยุนเฟย หากเจ้าป่วยจริงก็ไม่เป็นไร แต่หากไม่......ฮึ......”

“ขอครับ”

ฝูกวงจากไปในชั่วพริบตา เขาไม่ต้องการอยู่กับจอมมารแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว

เมื่อทุกคนจากไปแล้ว ในห้องตำราหลวงอันกว้างใหญ่จึงเหลือจอมมารไว้เพียงลำพัง

เขาลูบผมด้านหลังหูอย่างเกียจคร้าน

มองซ้าย มองขวา เฝ้ารออยู่เป็นเวลานี้ก็ไม่เห็นวี่แววว่ากู้ชูหน่วนจะกลับมา

เขารู้สึกโกรธอี้หยุนเฟยเป็นอย่างมาก ทำให้หัวใจของเขาพองโตขึ้น

นี่ก็ผ่านไปเกือบจะหนึ่งชั่วโมงแล้ว

ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามันผิดปกติ

หรือว่าอี้หยุนเฟยจะแสร้งทำเป็นป่วยและหลอกล่อให้พี่หญิงค้างอยู่ที่ตำหนักของเขา จากนั้นก็แอบปีนขึ้นไปบนเตียงของพี่หญิง

เมื่อคิดเช่นนี้ จอมมารก็เก็บความคิดของเขาและมุ่งหน้าไปยังตำหนักอี้หยุนด้วยความโกรธ

เขาเดินวนไปวนมา วนเวียนอยู่เช่นนั้นจนเกือบจะเวียนหัว แต่ก็หาตำหนักอี้หยุนไม่พบ

ในพระราชวังมีองครักษ์อยู่มากมาย

ตอนแรกเขาก็ไม่อยากถาม

เวลานี้อยากจะถามทางใครสักคน แต่กลับไม่เห็นเงาของใครเหลืออยู่เลย

“ได้ยินไหมว่าฝ่าบาทเสด็จไปหาหวงกุ้ยจวินอีกแล้ว ได้ข่าวมาว่าวังหลังมีคนอยู่มากมาย แต่ฝ่าบาทเสด็จไปหาหวงกุ้ยจวินเพียงผู้เดียว ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง”

“ไม่น่าจะใช่ นอกจากเวลาที่ฝ่าบาทอยู่ในราชสำนัก เวลาส่วนใหญ่ก็มักจะประทับอยู่ที่ตำหนักอี้หยุน แทบจะไม่เสด็จไปตำหนักเว่ยหยางเลยด้วยซ้ำ”

“ร่างกายของหวงกุ้ยจวินอ่อนแอ เจ็บป่วยง่าย บางทีฝ่าบาทอาจจะทรงเห็นใจ เมตตาและสงสาร จึงต้องไปดูแลหวงกุ้ยจวินอยู่บ่อยครั้ง”

“เจ้าจะไปเข้าใจอะไร ร่างกายของหวงกุ้ยจวินอ่อนแอ เจ็บป่วยง่าย เช่นนั้นต้าเฟิงโห้ว เสี่ยวเฟิงโห้ว ม่อกุ้ยจวิน พวกเขาเองก็บาดเจ็บสาหัสและหมดสติ เหตุใดฝ่าบาทจึงไม่ไปประทับอยู่ตำหนักของพวกเขาบ้าง”

“ข้ายังได้ยินมาอีกว่า ฝ่าบาทมีความคิดที่จะปลดตำแหน่งต้าเฟิงโห้วและเสี่ยวเฟิ่งโห้ว และแต่งตั้งหวงกุ้ยจวินขึ้นมาแทนที่”

“คงไม่ใช่ ต้าเฟิงโห้วเป็นถึงหัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้า ได้ยินมาว่าเผ่าเพลิงฟ้านั้นแข็งแกร่งมาก ในเผ่ามียอดฝีมืออยู่มากมาย หลายประเทศไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปยุยงพวกเขา”

“จริงอยู่ว่ากองกำลังของต้าเฟิงโห้วนั้นแข็งแกร่ง แต่หวงกุ้ยจวินเองก็ไม่ได้อ่อนแอเช่นกัน หวงกุ้ยจวินเป็นถึงกษัตริย์ผู้สืบทอดของรัฐอี้แต่เพียงผู้เดียว เดิมทีเขามีสิทธิ์ที่จะมานั่งบนบัลลังก์มังกรแห่งจักรพรรดิอยู่แล้ว เพื่อฝ่าบาทของพวกเรา เขาไม่สามารถปล่อยตำแหน่งจักรพรรดิให้หลุดมือไปได้ และยังมอบอำนาจในการปกครองรัฐอี้ให้กับฝ่าบาทของพวกเรา ด้วยความทุ่มเทถึงเพียงนี้ ฝ่าบาทจะไม่รักเขา เอ็นดูเขา และแต่งตั้งเขาเป็นเฟิงโห้วได้อย่างไร”

“ความแข็งแกร่งของต้าเฟิงโห้วนั้นไม่ธรรมดา ความแข็งแกร่งของเสี่ยวเฟิงโห้วเองก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน แต่ความแข็งแกร่งของหวงกุ้ยจวินกลับอยู่เหนือกว่า หากเป็นเช่นนี้ ในวังหลังคงมีเพียงแค่ม่อกุ้ยจวินผู้เดียวเท่านั้นที่ไร้ซึ่งกำลัง ถึงว่าฝ่าบาทถึงได้ไปหาม่อกุ้ยจวินเพียงน้อยครั้ง”

จอมมารได้ยินเช่นนี้ก็โกรธขึ้นมาทันที

ใครบอกว่าเขาไร้ซึ่งพลังและความแข็งแกร่ง?

อย่างน้อยเขาก็เป็นหัวหน้าเผ่าปีศาจ ปีศาจทั่วทั้งใต้หล้าพร้อมรับฟังคำบัญชาจากเขา

เขาไม่ได้โอ้อวด แต่ทั้งดีและชั่ว มีฝ่ายไหนบ้างที่ไม่เกรงกลัวเขา

ต่อให้เป็นเยี่ยจิ่งหานและเหวินเส่าอี๋ก็ยังต้องชั่งน้ำหนักของตนเองเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขา