กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1104

กู้ชูหน่วนและฝูกวงเองก็ลุกขึ้นยืน สีหน้าของพวกเขาไม่ค่อยสู้ดีนัก

ฝูกวงก้าวออกมาด้านหน้าด้วยใบหน้าอันเคร่งขรึม จับคอเสื้อของชายผู้นั้นแล้วกล่าวว่า “รีบบอกมาเร็ว ใครเป็นคนแย่งชิงแผ่นอักษรสีเหลืองไป?”

“ไม่......ไม่รู้ ข้า......ข้าเองก็ผ่านจะผ่านแท่นนักรบผู้โดดเดี่ยวมา เห็นเผ่าเพลิงฟ้ากำลังต่อสู้อยู่กับกองทัพอี้ แต่ก็แอบได้ยินพวกเขาพูดคุยกันว่าแผ่นอักษรสีเหลืองถูกขโมยไปแล้ว กองทัพอี้โทษว่าเผ่าเพลิงฟ้าเล่นตุกติก เผ่าเพลิงฟ้ากล่าวหาว่ากองทัพอี้ร่วมมือกับคนภายนอก ดังนั้น......ดังนั้นการต่อสู้ของพวกเขาจึงดุเดือดขึ้น”

“ด้วยเหตุนี้เพียงอย่างเดียว เจ้ารู้ได้อย่างไรว่ามันไม่ใช่การปลุกปั่นเพื่อแย่งชิงแผ่นอักษรสีเหลือง จากนั้นโยนความผิดให้กับอีกฝ่าย”

“เรื่องนี้......ข้าเป็นเพียงสามัญชนทั่วไปคนหนึ่ง ข้าไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้”

กู้ชูหน่วน “ปล่อยเขา”

“ขอรับ”

“พี่ชาย ผู้บาดเจ็บล้มตายในสนามรบตรงนั้นเป็นอย่างไรบ้าง”

“น่าสลดใจ พื้นดินสั่นสะเทือน กองกำลังนับหมื่นนายของทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กัน”

“ฝูกวง ไปกันเถิด”

กู้ชูหน่วนพยักหน้า จากนั้นก็เดินออกไป ควบม้าไปด้านหน้า ฝูกวงขี่ม้าตามนางไปด้านหลัง

“ลั่วอิ่ง”

“นายท่าน”

“นำตราคำสั่งของข้าออกมา ระดมกองทัพ หยุดการต่อสู้ระหว่างกองทัพอี้และเผ่าเพลิงฟ้า หากพวกเขาไม่ยอมถอย บอกพวกเขาว่าทั้งหมดเป็นความปรารถนาของข้า ข้าจะขับไล่นายท่านของพวกเขาให้ไปอยู่ในตำหนักเย็น และไม่ปล่อยออกมาจนชั่วชีวิต หากพวกเขาคิดจะเป็นศัตรูกับรัฐปิง เช่นนั้นก็ลองดู”

“ขอรับ”

ด้วยเงาวูบวาบ ลั่วอิ่งหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

ฝูกวงกล่าวออกมาว่า “นายท่าน ท่านกำลังไปผิดทาง แท่นนักรบผู้โดดเดี่ยวน่าจะอยู่ทางด้านโน้น”

“ไม่ได้ไปแท่นนักรบผู้โดดเดี่ยว ข้าจะไปทางทิศใต้”

“นายท่าน พวกเราไม่ได้ตามหาแผ่นอักษรสีเหลืองอยู่งั้นหรือ?”

“ทางใต้ของแท่นนักรบผู้โดดเดี่ยวมีหน้าผา กองทัพอี้อยู่ทางทิศตะวันตก ทิศเหนือเป็นเผ่าเพลิงฟ้า มีเพียงทางตะวันออกเท่านั้น มีผู้คนมากมายกำลังซุ่มโจมตีทางทิศตะวันออก รวมถึงคนของเยี่ยจิ่งหาน หากไปทางทิศตะวันออก มันก็ยากเหมือนกับปีนขึ้นไปบนท้องฟ้า เป็นไปไม่ได้ว่าผู้ที่ขโมยแผ่นอักษรสีเหลืองจะเข้าไปในดินแดนของพวกเขา”

“แต่หน้าผานั้นสูงถึงหลายร้อยจั้ง ไม่ว่าคนผู้นั้นจะมีวรยุทธ์สูงส่งเพียงใดก็ไม่อาจลงมาได้อย่างปลอดภัย”

“อ่า......นี่แหละคือความฉลาดของหัวขโมยผู้นี้”

ระหว่างที่พูดคุยกัน ทั้งสองคนไม่รู้ว่าพวกเขาอ่านภูเขามาอีกลูกแล้ว และสุดท้ายก็มาถึงด้านล่างของหน้าผาโดยไม่รู้ตัว

มองไปด้านบน หน้าผาสูงเฉียดฟ้า ไม่รู้ว่าความสูงของมันนั้นสิ้นสุดตรงไหนกันแน่

ด้านล่างของหน้าผาเต็มไปด้วยโขดหิน

บางครั้งมองเห็นโครงกระดูกบางส่วน ซึ่งสันนิษฐานว่าพวกมันทั้งหมดตกลงมาจากด้านบนและเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจ

พวกเขามองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบเบาะแสแต่อย่างใด

ฝูกวงส่ายหน้า “นายท่าน หากหาไม่พบจำเป็นต้องขยายอาณาเขตการค้นหาหรือไม่?”

หากอาณาเขตนั้นกว้างเกินไป เกรงว่าคงต้องใช้กำลังทหาร

หากเป็นเช่นนั้น กองทัพอี้และเผ่าเพลิงฟ้าก็จะรับรู้ถึงการมาถึงของพวกเขาไม่ใช่หรือ?

“ใครบอกว่าหาไม่พบ ตรงโน้น นั่นไม่ใช่หรือไง”

สายตาของฝูกวงมองไปตามสายตาของกู้ชูหน่วน แต่กลับพบว่าสิ่งที่1กำลังจับจ้องอยู่เป็นกองซากศพที่เสียชีวิตมาแล้วหลายปี

ซากศพ......

มีอะไรผิดปกติงั้นหรือ?

คนที่ขโมยแผ่นอักษรสีเหลืองไป คงจะไม่ใช่กองซากศพเหล่านั้น?

ไม่ใช่ ที่แห่งนี้ไม่มีสัตว์ร้ายหรืออย่างไร ผ่านมานานขนาดนี้ เหตุใดศพเหล่านั้นถึงยังกองอยู่ที่นี่ และยังกองอยู่ในสภาพสมบูรณ์แบบ

กู้ชูหน่วนกล่าวออกมา “แม้ว่าศพจะถูกวางไว้ตามธรรมชาติ แต่พวกมันก็เพิ่งจะถูกย้ายมาที่นี่ได้ไม่นาน หากศพเหล่านั้นอยู่ที่นี่มาเป็นระยะเวลานาน อย่างน้อยกระดูกของพวกมันก็ต้องฝังลึกเข้าไปในดินถึงจะถูก”

“นายท่าน ศพพวกนั้นไม่ได้จมลงสู่พื้นดิน และดูเหมือนว่าจะมีร่องรอยของการเคลื่อนย้ายเหลืออยู่”

“มันก็ถูกแล้ว ซากศพเหล่านี้เพิ่งจะถูกเคลื่อนย้ายมา”

“ข้าน้อยไม่เข้าใจ แล้วมันเกี่ยวกับศพพวกนี้อย่างไร?”

“เจ้ายังไม่เข้าใจอีกงั้นหรือ? โจรขโมยแผ่นอักษรสีเหลืองต้องการให้พวกเราเข้าใจว่าพวกเขาตกลงมาจากหน้าผา และตายอย่างไม่ต้องสงสัย”

ฝูกวงเข้าใจขึ้นมาทันที “นี่เรียกว่าแผนร้ายถูกเปิดโปง”

“ช่างมีความคิดที่กว้างไกลยิ่งนัก”