กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1122

รองหัวหน้าเผ่ามาถึงศาลา ฉากที่อยู่ตรงหน้าที่ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก

เขาเก็บไหสุราที่ว่างเปล่าซึ่งกระจัดกระจายอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง เพื่อป้องกันไม่ให้เหวินเส่าอี๋ลื่นล้มเพราะไหสุราเหล่านี้

“เจ้าไม่เคยดื่มสุรามาก่อน”

รองหัวหน้าเผ่ายื่นมือออกไป คิดจะเก็บไหสุราในมือของเหวินเส่าอี๋ แต่ก็ถูกเหวินเส่าอี๋ผลักออกมา

เหวินเส่าอี๋มองเขาด้วยดวงตาอันพร่ามัว แววตาของเขาเห็นใบหน้าที่เป็นกังวลของรองหัวหน้าเผ่าอย่างคลุมเครือ

“เจ้า เจ้ากลับมาแล้วงั้นหรือ”

“ขอรับ ข้ากลับมาหลังจากความตายอันยิ่งใหญ่ แต่ข้าก็มาช้าไปก้าวหนึ่ง เจ้าดื่มมากไปแล้ว ให้ข้าพยุงเจ้ากลับห้องไปพักผ่อนเถิด”

“เจ้ามาดื่มเป็นเพื่อนข้าเถอะ”

รองหัวหน้าเผ่าคิดจะปฏิเสธ แต่เมื่อลองคิดดูให้ดี เขาก็หยิบไหสุราขึ้นมาแล้วยกดื่ม

“ใช้สุราในการระงับความเศร้าและความกังวลให้เร็วที่สุด เวลานี้เหล่าพี่น้องของพวกเรายังรอให้เจ้าพาพวกเขาไปยังรอยแยกแห่งความว่างเปล่า เพื่อพาพวกเขากลับไปยังดินแดนเยี่ยอวี่”

“จะกลับไปที่นั่นเพื่ออะไร” เหวินเส่าอี๋ยิ้มอย่างโง่เขลา ยกคอขึ้นพร้อมกับไหสุรา ดื่มเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับต้องการเมาในชั่วพริบตา

“แก้แค้น แล้วสร้างเผ่าเพลิงฟ้าขึ้นมาใหม่”

“นางไม่อยู่แล้ว ข้าจะไปแก้แค้นได้อย่างไร”

เหวินเส่าอี๋เงยหน้าขึ้นอย่างคลุมเครือ รู้สึกเวียนศีรษะเล็กน้อย พูดด้วยอาการเมา

“เจ้ารู้ไหม นางตายแล้ว ตายไปต่อหน้าข้า นางดึงดวงวิญญาณในร่างกายของนางออกมามอบให้ข้า และยังใช้กริชทิ่มแทงหัวใจของนางเอง นางกล่าวว่า ที่นางทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อให้ข้าปล่อยวางความแค้นเหล่านี้ และอย่าได้จองเวรจองกรรมกับเผ่าหยกอีกต่อไป”

“นางคิดว่านางทำเช่นนี้แล้วข้าจะยอมรับอย่างนั้นหรือ? นางคิดว่านางทำเช่นนี้แล้วสามารถชำระล้างความแค้นที่ข้ามีต่อนางได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ ความเจ็บปวดที่นางทำกับข้า มันไม่มีวันสิ้นสุดลงแม้ต้องใช้เวลาชั่วนิรันดร์”

“เช่นนั้นเจ้าดื่มมากมายเช่นนี้เพื่อสิ่งใด?”

“ดื่มสุรา? ขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน อยากดื่มข้าก็ดื่ม ไม่ ข้ากำลังฉลอง ฉลองที่วิญญาณของนางจมลงสู่ขุมนรก ฮ่าฮ่าฮ่า......”

“เจ้าเมาแล้ว”