กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1130

“ท่านประมุข ท่านอาจจะยังไม่รู้ หากเยี่ยจิ่งหานยังมีชีวิตอยู่ ทั่วทั้งใต้หล้าก็คงไม่มีใครกล้ารุกรานรัฐเยี่ย แต่ตั้งแต่เยี่ยจิ่งหานที่มายังดินแดนวิญญาณเยือกแข็ง จักรพรรดิเยี่ยก็เหมือนกับเปลี่ยนเป็นคนละคน”

“เขามุ่งเป้าไปที่ลูกน้องของเยี่ยจิ่งหาน บางคนถูกลดตำแหน่ง บางคนถูกปลด บางคนถึงกับเสียชีวิต เพิ่มภาษี บังคับใช้กฎหมายอย่างหนัก เอาแต่เพลิดเพลินกับความสุข ไม่เข้าราชสำนักยามเช้า และด้วยเหตุผลบางประการ รัฐเยี่ยพบกับ ภัยตั๊กแตน น้ำท่วม ภัยแล้ง ประชาชนอดตาย ไร้ที่อยู่ สวรรค์จึงพิโรธเป็นอย่างมาก”

“และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับรัฐฉู่ เขามุ่งเป้าไปที่รัฐเยี่ย ออกสาสน์ทำศึกกับรัฐเยี่ยครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับต้องการกลืนกินรัฐเยี่ย เวลานี้รัฐเยี่ยอยู่ในความโกลาหล ทำให้คนสนิทของเยี่ยจิ่งหานต้องออกหน้ามาปกป้อง แต่อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิมีนิสัยที่ย่ำแย่ ไม่มอบอำนาจให้กับเขา เปลี่ยนแปลงพระราชโองการในทุกวัน ยื่นมือเข้ามายุ่งทำให้การศึกเต็มไปด้วยความวุ่นวาย”

“นี่เป็นเหตุให้รัฐเยี่ยเสียเมืองขึ้นไปทีละเมือง และเหล่าผู้ที่คอยรับใช้เยี่ยจิ่งหานก็พากันลาออก เวลานี้เกือบจะถูกรัฐฉู่ยึดเป็นเมืองขึ้นแล้ว หากเป็นเช่นนี้ต่อไป อีกไม่นาน รัฐเยี่ยก็คงล่มสลาย”

ในขณะที่พูดออกมา ผู้อาวุโสหกก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

รัฐเยี่ยเป็นประเทศที่แข็งแกร่งถึงเพียงนั้น นี่เพิ่งจะผ่านมาไม่กี่ปี ประเทศของเขากลับกำลังล่มสลาย มันช่างน่าเสียดายยิ่งนัก

หากเยี่ยจิ่งหานยังอยู่ในดินแดนเยี่ยอวี่ ใครจะกล้ามารุกรานรัฐเยี่ย?

ฝูกวงที่ได้ฟังเรื่องราวก็ถึงกับอ้าปากค้าง

ราวกับว่าเขาไม่อยากจะเชื่อ

ฝูกวงกล่าวว่า “หากเป็นเช่นนี้ บุคคลลึกลับผู้นั้นก็เป็นศัตรูกับรัฐเยี่ย? หากไม่ใช่ศัตรูเหตุใดจึงคิดจะก่อสงคราม หรือเป็นเพียงการขยายอาณาเขตเท่านั้น? หากเป็นแค่การขยายอาณาเขต รัฐฉู่ก็ควรจะปล่อยให้เวลาผ่านไปอีกสองสามปีแล้วค่อยบุกโจมตี เพราะเวลานี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะลงมือ รัฐเยี่ยเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เขาไม่จำเป็นต้องลงทุนให้เสียแรงและกำลังถึงเพียงนี้”

“เรื่องนี้ใครจะไปรู้ อ่า ใช่แล้ว ยังมีเรื่องของเผ่าปีศาจ......อาจกล่าวได้ว่าบุคคลลึกลับผู้นี้เกลียดเผ่าปีศาจจนเข้ากระดูกดำ เขากวาดล้างเผ่าปีศาจจนหมดสิ้น เหล่าสาวกของเผ่าปีศาจจำนวนมากเสียชีวิตภายใต้เนื้อมือของเขา”

“ไม่เพียงเท่านั้น รัฐฉู่ยังประกาศไปทั่วทั้งใต้หล้า หากพบเห็นเผ่าปีศาจ เขาก็จะสังหารเผ่าปีศาจผู้นั้น หากใครพบเบาะแสของเผ่าปีศาจ หรือสามารถนำหัวของเผ่าปีศาจมาได้ คนผู้นั้นจะได้รับรางวัลอย่างงาม ไม่ว่าจะเป็นทองคำ บ้านเรือน หรืออะไรก็แล้วแต่......”

กู้ชูหน่วนกล่าวออกมาด้วยความตกใจ “เจ้าบอกว่าเผ่าปีศาจล่มสลายแล้วงั้นหรือ? เผ่าปีศาจแข็งแกร่งถึงเพียงนั้นแต่กลับถูกทำให้ล่มสลาย?”

“ใช่......ใช่แล้ว......พวกข้าเองก็รู้สึกตกใจเช่นกัน ความแข็งแกร่งของเผ่าปีศาจนั้นเทียบเท่าได้กับเผ่าเพลิงฟ้า แม้ว่าจอมมารไม่อยู่ แต่หากเผ่าหยกของพวกเราคิดจะจัดการเผ่าปีศาจ มันก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งไปกว่านั้น ในดินแดนของเผ่าปีศาจยังมีอุปกรณ์และกับดักมากมายติดตั้งอยู่ รวมถึงค่ายกลอีกมากมาย”

ทั่วทั้งร่างกายของฝูกวงเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น “ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าจอมมารมีความสัมพันธ์ที่ดีกับท่านอ๋องมากเพียงใด หรือว่าสิ่งที่บุคคลลึกลับนั้นต้องการคือการทำลายเผ่าหยกของพวกเรา”

“พวกข้าเองก็คิดเช่นนั้น ดังนั้นเผ่าหยกจึงสั่งเปิดคำสั่งแห่งชีวิตวิเศษ เพื่อพร้อมที่จะต่อสู้และรับมือกับพวกเขาทุกเมื่อ และในช่วงเวลาที่ประชาชนของเผ่าหยกอพยพไปอยู่ที่อื่น บุคคลลึกลับผู้นั้นก็ไม่ยอมโจมตีเผ่าหยกของพวกเรา”

“เป็น......เป็นเหมือนกับที่ท่านผู้อาวุโสใหญ่กล่าวไว้ เขาสามารถสังหารใครก็ได้ในโลกใบนี้ เว้นอย่างเดี๋ยวก็คือคนในเผ่าหยกของพวกเรา”

“ท่านผู้อาวุโสให้ถามว่าเขาเป็นใคร เขาก็ไม่ยอมตอบ”

“ท่านผู้อาวุโสใหญ่รู้เพียงแต่ว่าเขาผู้นั้นมีอายุไม่มาก เต็มที่ก็แค่ยี่สิบกว่าปี เป็นเพียงเด็กหนุ่ม น้ำเสียงเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก รอบกายเต็มไปด้วยบรรยากาศที่อันตราย”

“อาหน่วน หรือว่าเจ้าจะรู้จักบุคคลลึกลับผู้นั้น ไม่เช่นนั้นเหตุใดเขาจึงดูสนิทสนมกับเผ่าหยกของพวกเราเป็นอย่างมาก”

“แต่หากเจ้ารู้จักเขา เหตุใดเขาถึงโจมตีรัฐเยี่ย และทำลายเผ่าปีศาจ?”

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้วแน่น

นางคิดไปคิดมา นางก็คิดไม่ออกว่าคนผู้นั้นเป็นใคร

หากนางรู้จัก เหตุใดนางถึงไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเขาหลงเหลืออยู่เลย

หรือว่าคนผู้นั้นคือเยี่ยเฟิง?

นอกจากเยี่ยเฟิงแล้ว นางก็คิดไม่ออกเลยว่าใครจะเป็นผู้ที่เข้ามาให้ความช่วยเหลือรัฐฉู่?

สุดท้ายแล้ว......ลั่วอิ่งก็อยู่ในดินแดนวิญญาณเยือกแข็งมาโดยตลอด

แต่เยี่ยเฟิงได้ตกลงไปในหินหนืดทะเลโลหิตแล้ว

อุณหภูมิของลาวาหลายพันองศา อย่าว่าแต่มนุษย์เลย ต่อให้เป็นเหล็กก็ยังหลอมละลาย

ยิ่งไปกว่านั้น......

หากเป็นเยี่ยเฟิง เหตุใดเขาจึงต้องเล่นงานรัฐเยี่ย?

ดูเหมือนรัฐเยี่ยก็ไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจ