กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 128

กู้ชูหน่วนหยุดอยู่ที่หน้าร้านตีเหล็กบนถนนในเมืองหลวง นางยิ้มราวกับว่ากำลังพูดกับตัวเอง

“พระจันทร์มืดลมแรง ไร้ผู้คน ใต้เท้าไม่ออกมา หรือว่าอยากกลับบ้านไปต้มหม้อไฟกับข้า？"

ในคืนที่มืดมิด ชายหนุ่มชุดดำสวมหน้ากากแบกฉินเดินออกมาอย่างช้า ๆ มีกลิ่นอายที่เย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา

ชายหนุ่มอายุน้อย รูปร่างสูงและสมส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่งชุดดำที่รัดรูป เผยให้เห็นรูปร่างที่ไร้ที่ติของเขา

เขาแบกฉินสีดำสนิทไว้ข้างหลัง ซึ่งโดดเด่นมากในยามค่ำคืน

เขาออกมาลอบสังหาร และยังคงแบกฉินมาด้วย คนผู้นี้สง่างาม

กู้ชูหน่วนมองไปที่เขา และรู้สึกเหมือนว่าจะเคยเห็นรูปร่างเช่นนี้ที่ไหนมาก่อน

นางกะพริบตาและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "พ่อรูปหล่อ รูปร่างไม่เลวเลย เพียงแต่ไม่รู้ว่าหน้าตาจะหล่อเหลาหรือไม่ หากเจ้าหน้าตาดี บางทีข้าอาจจะพิจารณาแถมเงินให้อีกด้วย"

ชายหนุ่มไม่แสดงท่าทีใด ๆ และกล่าวออกมาว่า "ข้าเพียงต้องการระฆังวิญญาณสะบั้น"

"เช่นนั้นเจ้าก็บอกข้าสิว่าเจ้าจะเอาระฆังวิญญาณสะบั้นไปทำอะไร หรือไม่ก็บอกว่าระฆังวิญญาณสะบั้นนี้มีความลับอะไร？หากคำตอบของเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าจะยอมมอบมันให้แก่เจ้า ว่าอย่างไร"

"ข้าเพียงต้องการระฆังวิญญาณสะบั้น" ชายหนุ่มพูดซ้ำอีกครั้ง

เมื่อมองไปที่นัยน์ตาที่เยือกเย็นคู่นั้น กู้ชูหน่วนก็นึกถึงคนผู้หนึ่ง เยี่ยเฟิง

นัยน์ตาที่เยือกเย็นคู่นั้นคล้ายกับเยี่ยเฟิงมาก เพียงแต่นัยน์ตาคู่นี้เยือกเย็นยิ่งกว่า เยือกเย็นมากจนกระทั่งเพียงแค่อยู่ใกล้เขาก็รู้สึกหนาวสั่น

กู้ชูหน่วนรู้สึกได้ว่าไม่มีไอสังหารอยู่ในตัวของเขา บางทีเขาอาจจะเป็นคนธรรมดาที่ต้องการระฆังวิญญาณสะบั้นจริง ๆ ก็ได้

"หากข้าไม่ให้ล่ะ"

ทันทีที่พูดจบ ร่างของชายหนุ่มก็ลอยขึ้นและซัดฝ่ามือไปที่ระฆังวิญญาณสะบั้นบนร่างของกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนเอียงตัวไปด้านข้าง และเสียงระฆังก็ดังก้องกังวานในยามค่ำคืน "พ่อรูปหล่อ แม้ว่าเจ้าจะชอบข้า ก็ไม่เห็นต้องรีบร้อนเช่นนี้เลย"

ชายหนุ่มชุดดำตามเป็นเงาตามตัว และมุ่งเป้าไปที่ระฆังวิญญาณสะบั้นบนร่างของกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนรวดเร็วมาก แต่ชายหนุ่มเร็วยิ่งกว่า วรยุทธของชายหนุ่มแข็งแกร่ง และกู้ชูหน่วนก็รับมือได้ทุกกระบวนท่า