กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 127

"ตึงตึงตึง......"

อาวุธลับพุ่งเข้าไปที่ผนังอย่างเฉียบแหลม เซี่ยวอวี่เซวียนหดหัวด้วยความกลัว

หากอาวุธลับนี้โจมตีไปที่ร่างกายของคนก็คงจะทะลุทะลวง

"ใคร？ใครลอบโจมตี？" เซี่ยวอวี่เซวียนตะโกน

สำนักศึกษามียอดฝีมือมากมายคอยปกป้องรักษา นึกไม่ถึงเลยว่ามือสังหารจะสามารถเข้ามาได้？และกล้ามากเกินไป

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะจับระฆังวิญญาณสะบั้นในมือไว้ให้ดี

เธอแสร้งทำเป็นยิ้มอย่างผ่อนคลาย "คงไม่มีอะไรมากไปกว่าพวกหัวขโมยที่ไม่ได้เงินเดิมพัน บางทีอาจจะเห็นว่าช่วงนี้ข้าชนะเดิมพันและมีเงินมากมาย จึงอยากจะได้เงิน"

แม้ว่าเซี่ยวอวี่เซวียนจะไม่เอาไหน แต่เขาก็ไม่ได้โง่เขลา

อาวุธลับทั้งสามสิบแปดชิ้นมีกระบวนท่าที่จะสังหาร และผู้ที่มาไม่ต้องการปล่อยให้แม่สาวอัปลักษณ์มีชีวิตอยู่

และที่นี่ก็เป็นสำนักศึกษาหลวง

แม้ว่าปกติแล้วจะดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ผู้คนต่างรู้ดีว่ามียอดฝีมือมากมายคอยซุ่มโจมตีอยู่รอบ ๆ สำนักศึกษาหลวง

เมื่อมีคนมาทำอันตรายต่อชีวิตของนักเรียน คนเหล่านั้นก็จะออกมาปกป้องในทันที

"แม่สามอัปลักษณ์ โจรธรรมดาจะมีวรยุทธที่สูงส่งเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าคิดว่าพวกเขาต้องการจะปลิดชีพเจ้า"

"ปลิดชีพอะไรกัน ข้าไม่ได้ทำให้ใครขุ่นเคือง คงเป็นเพราะเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของข้า"

"ทำไมเจ้าจะไม่ได้ทำให้ใครขุ่นเคือง？ที่งานชุมนุมแข่งขันวิชาการ เจ้าปฏิบัติต่อเจ๋ออ๋องและทูตจากรัฐต่าง ๆ อย่างโหดเหี้ยมทารุณ แล้วเจ้ายังทำให้พระพันปี องค์หญิงตังตังและคนอื่น ๆ ขุ่นเคือง"

"พวกเขาไม่มีความสามารถเท่าคนอื่น และแพ้ให้กับข้า แล้วข้าจะทำอย่างไรได้？" กู้ชูหน่วนกางมือออก

"ข้าว่าระฆังวิญญาณสะบั้นที่อยู่ในมือเจ้าไร้ประโยชน์ และอาจจะนำไปสู่การถูกสังหาร มิเช่นนั้นก็เอามันไปทิ้งที่อื่น"

เซี่ยวอวี่เซวียนเป็นกังวล แม้ว่ากู้ชูหน่วนจะไม่ได้ถูกลอบสังหารจริง ๆ ก็ตาม