กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 148

"ตกลง ห้าสิบล้านตำลึงก็ห้าสิบล้านตำลึง" พระพันปีพูดออกมาด้วยความสั่นสะท้าน เมื่อยกมือขึ้นก็มีคนนำหีบตั๋วเงินและเครื่องประดับมาวางตรงหน้าของกู้ชูหน่วนทันที

"ตั๋วเงินจำนวนนี้รวมไปถึงของสะสมโบราณและเครื่องประดับมีมูลค่ามากกว่าเงินห้าสิบล้านตำลึง คุณหนูสามสามารถตรวจนับดูก่อนได้"

เป็นที่รู้กันทุกคน

ว่าพระพันปีไม่มีเงินแล้ว

ถึงได้นำของสะสมโบราณและเครื่องประดับออกมาทั้งหมด

กู้ชูหน่วนเปิดกล่องหีบออกมาหนึ่งหีบภายในเต็มไปด้วยไข่มุก พลอยไพฑูรย์และอัญมณีโมรา รวมไปถึงไข่มุกราตรีที่มีขนาดใหญ่เท่าไข่เป็ดจำนวนหนึ่ง

กู้ชูหน่วนเปิดออกมาทีละหีบๆ และค่อยๆ นับ แต่ละหีบล้วนเต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่า

"ซู่ว......"

ทุกคนต่างจ้องมองตาเป็นมันวาว

แต่พระพันปีและองค์หญิงตังตังแทบกระอักเลือด แทบอดไม่ได้ที่จะสับกู้ชูหน่วนให้ละเอียดเป็นเสี่ยงๆ เพื่อระบายความโกรธแค้น

รับเงินไปก็ว่าหนักแล้ว แต่กลับตรวจสอบของทั้งหมดต่อหน้าพวกเขาทีละหีบๆ นี่แสดงถึงความไม่เชื่อใจพวกเขาใช่หรือไม่?

องค์หญิงตังตังร้อนรนกระวนกระวายใจและอยากให้พระพันปีคืนคำพูดนั้น แต่ก็กลัวว่าจะถูกพระพันปีตบหน้าเข้าอีกครั้ง

แม้แต่เซี่ยวอวี่เซวียนก็ทนดูไม่ได้ เขาเดินเข้าไปและพูดกระซิบว่า "แม่สาวอัปลักษณ์ พอได้แล้ว สีหน้าของพระพันปีดูแย่มากแล้ว"

"ยื่นหมูยื่นแมว แลกเปลี่ยนของซึ่งกันและกัน หากไม่ทำการนับให้ละเอียดถี่ถ้วนแล้วเกิดขาดหายไปละก็ ถึงตอนนั้นข้าจะไปร้องทุกข์กับใครล่ะ" นางพูดออกมาอย่างจริงจัง ทุกคนต่างพากันเหงื่อตก

ตายแน่ๆ

ความขัดแย้งระหว่างกู้ชูหน่วนและพระพันปีจะต้องบานปลายกลายเป็นเรื่องใหญ่อย่างแน่นอน

เป็นเวลานานกว่าที่กู้ชูหน่วนจะพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดคำที่พระพันปีได้แต่กัดฟันกรอด "ของเหล่านี้ก็พอจะมีมูลค่าเป็นจำนวนเงินห้าสิบล้านตำลึงได้ แต่ของเหล่านี้ยังต้องนำไปแลกเปลี่ยนเป็นเงินตำลึงมา พระพันปีได้โปรดกรุณามอบให้หม่อมฉันเป็นตั๋วเงินถึงจะถูกต้องเพคะ"

"......"

หากพระนางมีเงิน เช่นนั้นแล้วก็คงไม่ใช้วิธีการรวบรวมเครื่องประดับไข่มุกจำนวนมากนี้ให้ครบตามจำนวนเงินที่ต้องการหรอก เพื่อมอบให้กับนางหรอก?

องค์หญิงตังตังพูดออกมาด้วยความโมโห "กู้ชูหน่วน เจ้าอย่ามากเกินไปนักนะ"