กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 192

"แม้นท่านอยากให้ข้าไปเป็นเพื่อนท่านที่เผ่าปีศาจ แต่ท่านก็ควรบอกเหตุผลที่ไปตรงนั้นกับข้าด้วย"

"ได้ยินว่าที่นั่นบรรยากาศดี ข้าจะพาท่านไปกินลมชมวิวเสียหน่อย"

"......"

วิวสวยงั้นหรือ?

เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินคนอื่นบอกว่าทิวทัศน์ภูเขาพิศวิญญาณสวยงาม

สาเหตุที่ภูเขาพิศวิญญาณเรียกว่า ภูเขาพิศวิญญาณ เพราะว่าเมื่อเหยียบย่างภูเขาลูกนั้นแล้วก็จะเหลือแต่วิญญาณ

เห็นได้ชัดว่านางไม่อยากให้เซี่ยวอวี้เซวียนไปเสี่ยงอันตรายกับนาง แต่ตัวนางกลับไม่รู้เส้นทางไปยังเผ่าปีศาจ และยิ่งไม่มั่นใจว่าจะช่วยคนออกจากเงื้อมมือเผ่าปีศาจได้หรือไม่ จึงได้ลากเขาให้ตกกระไดพลอยโจนไปด้วย

ยังกล้าทำหน้าเอ้อระเหยลอยชายบอกว่าที่นั่นมีทิวทัศน์ที่สวยงามอีก

นางผู้นี้ใจไม้ไส้ระกำจริงแท้ ไม่กลัวเขาจะตายหรือไร

ถึงกระนั้น อี้เฉินเฟยก็หาสรรหาอาชาชั้นเยี่ยมมาสองตัว แล้วนำกู้ชูหน่วนไปยังภูเขาพิศวิญญาณอย่างเร็วไว

ไม่นานทั้งสองก็เดินทางมาถึงตีนเขาพิศวิญญาณ

เมื่อยืนอยู่ตีนเขา กู้ชูหน่วนรู้สึกมีลมเย็นพัดเข้ามาเป็นระลอก มีกลิ่นคาวโลหิตลอยละลิ่วอยู่กลางอากาศแบบจาง ๆ จึงไม่รู้ว่ามีคนตายบนภูเขาแล้วกี่ชีวิต

"หากเข้าภูเขาลูกนี้แล้วก็คือหน่วยกองธงกล้วยไม้แล้ว"

กู้ชูหน่วนแหงนหน้ามอง ที่นั่นมีภูเขามากมาย เรียงรายติดกันเป็นทอด ๆ ซึ่งไกลจนสุดลูกหูลูกตา ไม่รู้ว่ามีทั้งหมดกี่ลูก

นางเลิกคิ้วถาม "ท่านอย่าบอกข้านะว่า ภูเขาที่ติดกันพวกนี้ล้วนเป็นของหน่วยกองธงกล้วยไม้"

ใบหน้าอี้เฉินเฟยเผยรอยยิ้มอันอบอุ่นขึ้น พลางกล่าวชื่นชมอย่างใจกว้าง "คุณหนูสามช่างเก่งกาจยิ่ง กระทั่งสิ่งนี้ก็ทายถูก"

"......"

สมองกู้ชูหน่วนเสมือนมีเส้นด้ายลื่นลงไปสามเส้น

ภูเขามากมายเช่นนี้ นางจะไปหาเยี่ยเฟิงได้จากที่ไหน?

"มีวิธีหาตัวเยี่ยเฟิงเจอไหม?"

กู้ชูหน่วนไม่เชื่อว่าอี้เฉินเฟยจะธรรมดาอย่างที่เห็นกันภายนอก

ถึงแม้ไม่รู้ว่าเขามีอำนาจฝ่ายใด ทว่าวรยุทธของอี้เฉินเฟยย่อมสูงกว่าเยี่ยเฟิงหลายเท่าแน่