กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 193

"ไป ตามข้ามา"

อี้เฉินเฟยยิ้มละมุนละม่อม จับมือนุ่มของนางแล้วนำทางไปยังทิศใต้อย่างช่ำชอง

กู้ชูหน่วนกวาดสายตามองมือใหญ่ของเขาปราดหนึ่ง มือของเขาทั้งเรียวยาวและขาวนวล และยังให้ความอบอุ่นอีกด้วย เมื่อมีมือใหญ่ของเขากุม นางรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก

ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นจากก้นบึ้งของจิตวิญญาณ เป็นความเชื่อมั่นโดยธรรมชาติ

กู้ชูหน่วนไม่ปฏิเสธความรู้สึกนี้

เขาพานางมายังกำแพงแห่งหนึ่ง

ซึ่งบนนั้นมีคนน้อยมาก และมีธงดอกกล้วยไม้ขนาดใหญ่ปักเรียงรายเป็นแถวไว้ อี้เฉินเฟยทุบยามสองคนให้สลบ เพียงแค่ชั่วอึดใจเขาก็ถอดเครื่องแบบของพวกเขาออกมาได้ กระทั่งหน้ากากโครงกระดูกก็ไม่ยกเว้น

"ใส่เสื้อของพวกเขา พวกเราจะแฝงตัวเข้าไป"

กู้ชูหน่วนไม่ได้หาที่หลบ เปลี่ยนเสื้อต่อหน้าต่อตาเลย

ใบหน้าอี้เฉินเฟยร้อนวูบวาบ รีบเบือนหน้าหนี ดวงตาพะเน้าพะนอเจือความเหลืออดร่วมด้วย "คุณหนูสาม เมื่อบุรุษกับสตรีอยู่ร่วมกันควรสำรวจท่าทีบ้าง ท่านทำเช่นนี้แล้วหรือ?"

กู้ชูหน่วนถลึงตาใส่เขา

นางแค่ถอดเสื้อตัวนอกเท่านั้น ด้านในยังสวมอีกหลายตัว มีอะไรต้องหลบบ้าง

"ข้าใส่เสร็จแล้ว"

อี้เฉินเฟยกระแอมเสียง จึงจะหมุนกายกลับมา จากนั้นก็เอาขวดยาขนาดเล็กออกมาจากตัว

นิ้วเรียวเปิดฝาออก ก่อนจะเทใส่สองคนที่สลบอยู่บนพื้นไม่กี่หยด

จากนั้น สองคนที่สลบวูบก็กลายเป็นน้ำขุ่น ๆ ในชั่วพริบตา สุดท้ายก็เลือนหายไปจากสายตา กระทั่งกระดูกก็ไม่มีเหลือ

"น้ำสลายกระดูก?"