“พวกเจ้าสองคนเร็วเข้า คนคอยปรนนิบัติเหล่านี้เป็นพวกที่คัดเลือกมาอย่างดี ถ้ามีอะไรผิดพลาดละก็ ต่อให้พวกเจ้ามีหนึ่งร้อยหัวก็ยังไม่พอให้ฟันทิ้ง”
“ขอรับๆๆ” กู้ชูหน่วนโค้งศีรษะให้อย่างนอบน้อมและตามอี้เฉินเฟยเข้าไปในกรงเลื่อนกรงหนึ่ง ดวงตาของนางฉายแววเย็นเยียบเมื่ออยู่ในจุดที่ลับสายตาคน
ถ้านางเดาไม่ผิด คนเหล่านี้น่าจะอยู่ในสถานะใกล้เคียงกับเยี่ยเฟิง พวกเขาทั้งหมดถูกจะส่งไปสร้างความเพลิดเพลินให้ผู้นำกองธงกล้วยไม้
ไฟของกู้ชูหน่วนลุกโชนเมื่อนึกถึงเยี่ยเฟิงที่ถูกผู้นำกองธงกล้วยไม้ทำให้มีมลทินตั้งแต่อายุห้าขวบ
เนื่องจากทุกคนสวมหน้ากากโครงกระดูกและชุดโครงกระดูกเหมือนกัน ทั้งสองคนจึงปะปนไปกับกลุ่มคนได้โดยไม่มีใครสนใจ การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่นตลอดทาง
เพียงแต่เมื่อมาถึงเนินเขาลูกที่ห้า พวกเขาก็ถูกขวางไว้
นอกจากจะต้องแสดงตราคำสั่งแล้ว พวกเขายังต้องหยดเลือดของตัวเองลงไปในชามที่มีน้ำอยู่ครึ่งหนึ่ง
พวกลูกน้องของกองธงเผ่าปีศาจที่อยู่ด้านหน้าทยอยกัดนิ้วของตนเองและหยดเลือดลงในชาม หลังจากเลือดหยดลงไปในน้ำสะอาด กลิ่นเลือดคาวคลุ้งก็อบอวลขึ้นมาพร้อมกับกลุ่มควันสีดำ
กู้ชูหน่วนเหล่มองอี้เฉินเฟย พยายามส่งสายตาถามเขาว่าจะให้บุกเข้าไปตอนนี้หรือหาทางแฝงตัวเข้าไป
อี้เฉินเฟยมองนางด้วยแววตาสงบ เขากัดนิ้วของตัวเองและหยดเลือดลงไปในชาม ชามนั้นมีน้ำไม่ต่างกับของพวกกองธงคนอื่น เกิดควันดำและมีกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งเหมือนกัน
“ผ่าน คนต่อไป”
คนต่อไปก็คือกู้ชูหน่วน
กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว
ถ้านางเดาไม่ผิด คนของเผ่าปีศาจน่าจะต้องแช่สมุนไพรตลอดทั้งปีและรับยาพิษบางอย่าง ดังนั้นที่ร่างกายจึงมียาพิษอยู่
แล้วอี้เฉินเฟยผ่านเข้าไปได้อย่างไร
“มัวชักช้าอยู่ทำไม เร็วเข้า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์