กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 197

ลูกเต๋าถูกเขย่า ผู้ถือธงหลิวยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "น้องอี้ พวกเราล้วนแต่เป็นนักพนันยอดฝีมือ เจ้าต้องระวัง"

"ขอบคุณที่เตือน"

"แทงสูงหรือแทงต่ำ แทงแล้วก็เอามือออกไป"

“สูง” อี้เฉินเฟยตอบอย่างไม่ทันได้คิด

เมื่อฝาเปิดออก ปรากฏว่าออกห้าห้าหก แต้มสูง

ผู้ถือธงลั่วดีใจมาก "น้องอี้ มือขึ้นจริง ๆ"

ผู้ถือธงหลิวอึดอัดใจเล็กน้อย แต่ก็ยังคงยิ้ม "นางอี้ มือขึ้นไม่น้อยเลย กล้าเล่นอีกสักตาหรือไม่"

"ได้"

"แคล้งแคล้งแคล้ง..."

ผู้ถือธงหลิวเขย่าลูกเต๋าจนเสียงแตก และวางลงบนโต๊ะอย่างดุดัน "แทงสูงหรือแทงต่ำ"

"ตาที่แล้วออกห้าห้าหก ชนะ ตานี้ก็ยังออกห้าห้าหก"

"แล้วหากไม่ใช่ห้าห้าหกล่ะ"

"เช่นนั้นก็ถือว่าข้าแพ้"

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

คนผู้นี้ช่างโง่เขลา

จะออกห้าห้าหกอีกได้อย่างไร แทงสูงเสียจะดีกว่า อย่างน้อยก็เป็นไปได้ครึ่งหนึ่ง

เมื่อเปิดฝาออก ไม่คิดว่าจะออกห้าห้าหกอีกแล้ว

ทุกคนต่างตกตะลึง

สีหน้าของผู้ถือธงหลิวทรุดโทรม

ผู้ถือธงลั่วรู้สึกดีใจมากและยกนิ้วให้ "น้องอี้ ทำได้ดี ไม่คิดว่าเจ้าจะมีความสามารถหลายอย่าง"

"เดาสุ่มสี่สุ่มห้า แต่บังเอิญเดาถูก"

"อีกสักตา ข้าแทงห้าสิบตำลึง"

ผู้ถือธงที่มีสัมพันธ์อันดีกับผู้ถือธงหลิวตะโกนออกมาว่า

"เจ้าโกง"

ผู้ถือธงลั่วไม่พอใจ "พี่ใหญ่หลิว พี่น้องของท่านบอกว่าเขาโกง？ท่านคงไม่ได้คิดเช่นนั้นใช่หรือไม่？"

ผู้ถือธงหลิวรู้สึกสงสัย

แต่เขาเป็นผู้เขย่าลูกเต๋า

สองครั้งแรกผู้ถือธงหลิวอาจจะเขย่าดีจนเขาเดาได้ แม้ว่าเขาจะสามารถแยกแยะเสียงลูกเต๋าได้ แต่ก็น่าจะเดาได้อย่างแม่นยำว่าจะออกห้าห้าหก

แต่ตาสุดท้าย......เขาแทงก่อนที่เขาจะเขย่าลูกเต๋า

แล้วจะโกงได้อย่างไร？

อีกอย่างเขาก็เอาลูกเต๋านี้มาด้วยตนเอง

หรือว่าจะดวงดีจริง ๆ ？