กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 219

เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของกู้ชูหน่วน อี้เฉินเฟยทั้งโมโหและอดหัวเราะไม่ได้

แต่กลับมีเพียงทางเดียวที่จะออกจากกรงเลื่อนนี้ไปได้โดยกระเช้าลอยฟ้า โดยปล่อยผู้ควบคุมไปก่อนเพื่อควบคุมกลุ่มผู้ถือธงที่ป้อมปราการที่สอง

หลังจากที่ป้อมปราการที่สามพังทลายลงและเหลือเพียงป้อมปราการที่สอง เพราะหอคอยแรกถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มหมอกพิษ และไม่มีผู้ถือธงคอยเฝ้าคุ้มกัน

และเพราะว่าพวกเขาผ่านเข้ามาหลายด่านแล้ว ฉะนั้นป้อมปราการที่สองจึงเต็มไปด้วยสุดยอดผู้มีวิทยายุทธจำนวนมาก

ค่ำคืนที่มืดมิดทำให้กู้ชูหน่วนและคนอื่นมองไม่เห็นว่าอี้เฉินเฟยจัดการกับป้อมปราการที่สองได้อย่างไร รู้เพียงแค่มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ลมหนาวเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดรุนแรงและยอดเขาสูงก็กึกก้องไปด้วยเสียงกรีดร้องอันทุกข์ทรมาน และไม่รู้เลยว่าป้อมปราการที่สองนี้มีคนตายไปจำนวนเท่าไร

ผู้คอยปรนนิบัติต่างพากันตัวสั่น ไม่มีใครเคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้

ประตูถูกเปิดออกอย่างราบรื่น และยังคงเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเป็นสองเท่า เมื่อเห็นว่าใกล้จะเดินทางไปถึงป้อมปราการที่สองแล้ว แต่รอยต่อที่เชื่อมระหว่างป้อมปราการที่สองและป้อมปราการที่สามกลับถูกตัดขาด

ทำให้ฝั่งหนึ่งสูญเสียน้ำหนักความถ่วง

หมายความว่าปลายเชือกอีกข้างถูกตัด กระเช้าไม่สามารถรองรับได้ และมันตกลงในแนวตั้ง ในสถานการณ์ที่คับคันเช่นนี้ ฝูกวงจับกระเช้าเอาไว้และเขย่งปลายเท้าเอาไว้จากนั้นใช้จังหวะที่กรงเลื่อนเลี้ยวโค้งและจึงกระโดดไปยังป้อมปราการที่สอง

เพราะห่างจากป้อมปราการที่สองไปไม่ไกลนักและความห่างระหว่างกรงเลื่อนนั้นก็ไม่นับว่าไกลมาก เมื่อกระโดดจากกรงเลื่อนสุดท้ายไปยังกรงเลื่อนแรก ฝูกวงไม่สามารถข้ามไปยังป้อมปราการได้ จากนั้นเขาจึงปล่อยกระเช้าลอยฟ้านั้นให้กับอี้เฉินเฟยและใช้แรงกำลังของตัวเองเพื่อผลักกรงเลื่อนไปที่ป้อมปราการ

อี้เฉินเฟยจับเอาไว้ได้และใช้แรงดึงอย่างหนักทำให้กรงเลื่อนทั้งหมดมาถึงยังป้อมปราการที่สองอย่างปลอดภัย แต่ฝูกวงที่ออกแรงเพื่อให้กรงเลื่อนเข้าใกล้ยังป้อมปราการ ทำให้เขาหมดเรี่ยวแรงและตกลงไปยังหน้าผา

"ฝูกวง"

กู้ชูหน่วนตะโกนออกมาและไม่รู้ว่าหยิบจับเชือกมาจากไหน จากนั้นจึงโยนไปที่ฝูกวง

ฝูกวงจับเอาไว้แน่นและใช้แรงขยับตัวปีนขึ้นมา

อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้น ไม่เช่นนั้นเขาคงตกลงไปและกระดูกหักเป็นเสี่ยงๆ แต่ใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มออกมา

"นายท่าน"