กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 226

"ยอดฝีมือพลิกฟ้าในโลกนี้มีใครบ้าง？" เยี่ยเฟิงและฝูกวงต่างมองนางด้วยความสงสัย

กู้ชูหน่วนปิดปากและไอเบา ๆ "ข้าหมายความว่าพวกเราที่นี่มีใครเป็นยอดฝีมือพลิกฟ้าบ้าง？"

เยี่ยเฟิงพูดเบา ๆ "เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน ส่วนมากน้อยแค่ไหนนั้น ไม่รู้เลยจริง ๆ แต่จอมมารเผ่าปีศาจ เยี่ยจิ่งหานเทพแห่งสงคราม หัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้า ผู้นำนิกายเทพอสูร ล้วนแต่เป็นยอดฝีมือพลิกฟ้าที่มีชื่อเสียงในใต้หล้า รวมทั้งเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลเก่าแก่มากมาย"

"จอมมารเผ่าปีศาจมีทั้งความชอบธรรมและความชั่วร้าย อารมณ์ไม่คงที่ เขาต้องการแย่งชิงระฆังวิญญาณสะบั้น และไม่จำเป็นต้องสวมหน้ากาก"

"เยี่ยจิ่งหานเทพแห่งสงคราม ขาทั้งสองข้างของเขาพิการ แต่คนผู้นั้นเป็นปกติดี จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเขา"

"เผ่าเพลิงฟ้าตัดขาดจากโลกภายนอกมานานหลายปีแล้ว และไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับโลกมนุษย์ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไปแย่งชิง"

"ส่วนผู้นำนิกายเทพอสูร ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย นางหายสาบสูญไปนานแล้ว จนกระทั่งตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย"

กู้ชูหน่วนลูบคางและพึมพำกับตัวเอง "เผ่าเพลิงฟ้า？"

ทำไมชื่อนี้ถึงได้คุ้นนัก？

เมื่อพูดถึงเผ่าเพลิงฟ้าสามคำนี้ ความเกลียดชังและจิตสังหารก็ปรากฏวาบขึ้นมาในถ้ำที่คับแคบ

แม้ว่าความเกลียดชังจะหายวับไป แต่กู้ชูหน่วนและเยี่ยเฟิงก็รู้สึกได้

และ......

ความเกลียดชังและจิตสังหารนี้มาจากฝูกวง

กู้ชูหน่วนถามว่า "ทำไม เจ้ากับเผ่าเพลิงฟ้ามีเรื่องบาดหมางกันหรือ？"

ฝูกวงกำมือแน่น เขาพยายามสงบสติอารมณ์และพูดเบา ๆ ว่า "ไม่มี"

ไม่มี？

คิดว่าพวกเขาโง่หรืออย่างไร？

"เช่นนั้นเจ้าเล่าให้ข้าฟังสิว่าเผ่าเพลิงฟ้ามีอำนาจอะไร และผู้คนเป็นอย่างไร？"

"เป็นแค่พวกที่หน้าซื่อใจคด ต่ำช้าและไร้ยางอาย บางทีอาจจะเป็นพวกเขาที่แย่งชิงระฆังวิญญาณไป"