กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 243

เยี่ยเฟิงยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังปึ่งพร้อมกับผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาที่ลอยออกมา ร่างกายปะทะเข้ากับศาลาที่อยู่นอกห้อง แรงปะทะรุนแรงจนทำให้ศาลาพังทลาย

อึก...

เขากระอักเลือดและหายใจอย่างกระเสือกกระสน

ฝูกวงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เลย เขาจ่อดาบไปที่คอของผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาและชายตามองอย่างเหยียดหยาม

แพ้ชนะเห็นเป็นที่ประจักษ์

เส้นเลือดใหญ่ทั่วทั้งร่างของผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาเสียหายหนัก เขาไม่คิดเลยว่าเด็กหนุ่มอายุเพียงสิบเจ็ดสิบแปดจะมีวรยุทธ์สูงส่งเช่นนี้

“ข้าเป็นผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาของจอมมาร ถ้าเจ้าฆ่าข้าก็เท่ากับทำให้เผ่าปีศาจทั้งหมดไม่พอใจ”

ฝูกวงยิ้มเยาะ “ต่อสู้กันมาตั้งนาน เหตุใดจึงไม่เห็นเผ่าปีศาจมาช่วยเจ้าสักคน”

ประโยคนี้สะกิดใจผู้พิทักษ์ฝ่ายขวา

ภายในวังมีการเฝ้าระวังแน่นหนา แต่เหตุใดจึงไม่มีทหารยามเลยสักคน

จิตใจของเขาหนักอึ้งและสังเกตได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่อยากจะเชื่อ

กู้ชูหน่วนชักดาบอีกเล่มหนึ่งของฝูกวงออกมา ดวงตาที่เยือกเย็นประดุจน้ำแข็งเย็นเยียบราวกับความตาย

นางพูดออกมาอย่างช้าๆ ชัดถ้อยชัดคำ “เมื่อกล้าแตะต้องเยี่ยเฟิง เจ้าควรจะตระหนักรู้ถึงความตาย”

ผู้พิทักษ์ฝ่ายขวากำลังคิดจะต่อต้าน ทว่าดาบของฝูกวงปักเข้าไปในลำคอของเขาแล้ว เพียงแค่กดดาบเข้าไปอีกนิดก็จะแทงทะลุคอและปลิดชีวิตเขาได้ทันที

การเคลื่อนไหวของผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาเชื่องช้าลง

และในช่วงที่กำลังเชื่องช้าอยู่นั้น ดาบของกู้ชูหน่วนก็ปักลึกลงไปที่หัวใจของเขา

เลือดทะลักออกมาอย่างรุนแรงเหมือนพบเจอช่องระบาย

ไม่ว่าอย่างไรผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาก็ไม่เชื่อว่าตัวเองจะตายด้วยน้ำมือของเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมสองคน

ผู้พิทักษ์ฝ่ายขวาตายแล้ว บรรยากาศโดยรอบเงียบสงัด มีเพียงเสียงของใบไม้ที่ไหวหวิวท่ามกลางสายลม

แววตาที่เยือกเย็นของเยี่ยเฟิงเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน

ไม่ไกลจากตรงนั้น...

จอมมารและนักฆ่าโลหิตยืนอยู่เคียงข้างกัน