กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 244

กู้ชูหน่วนวนกลับมาอีกครั้ง

นางนวดขมับที่ปวดเมื่อยของตัวเองและเอ่ยว่า “เราตกอยู่ในค่ายกลเสียแล้ว แถมยังเป็นค่ายกลที่ทรงพลังมากเสียด้วย”

“นายท่านมีวิธีทำลายค่ายกลหรือไม่ขอรับ”

กู้ชูหน่วนส่ายหน้า

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่นางพบเจอค่ายกลที่มีรูปแบบซับซ้อนเช่นนี้ ต่อให้มีเวลาสักสี่ห้าปีนางก็เกรงว่าจะทำลายมันไม่ได้

“ถ้าออกไปทางเส้นทางลับไม่ได้ เช่นนั้นข้าน้อยจะคุ้มกันพวกท่านบุกไปที่ประตูใหญ่”

“ข้าจำได้ว่ามีทางลับอยู่หลายทาง ไปกันเถอะ ไปดูทางนั้นอีกที ถ้าผ่านไปไม่ได้จริงๆ ค่อยบุกไปที่ประตูหลัก”

“ขอรับ”

จอมมารเหมือนถูกตีแสกหน้า

นักฆ่าโลหิตก้มศีรษะต่ำลงไปอีก อยากจะทำให้ตัวเองหายวับไปเสียเดี๋ยวนั้น

เขาคิดว่านายท่านจะโกรธ แต่กลับได้ยินนายท่านพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า

“ใช่แล้ว ทางนั้นคือทางที่ถูกต้อง เมื่อครู่ข้ารอนางอยู่ที่เส้นทางลับสายนั้น”

นักฆ่าโลหิต “เอ่อ...”

“นักฆ่าโลหิต เราไปดูกันเถอะ”

“ขอรับ”

นักฆ่าโลหิตตามจอมมารไป ติดตามกู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ ไปตลอดทาง

อย่างไรก็ตาม กู้ชูหน่วนกับคนอื่นๆ ก็ยังวนไปมาราวกับหลงอยู่ในเขาวงกตยักษ์ แม้ว่านางจะทำเครื่องหมายไว้ตลอดทางแต่ก็ยังวนกลับมาที่เดิม ถ้าพวกเขาไม่ยอมอ่อนข้อให้บาง เกรงว่าคงจะปะทะกับพวกทหารยามไปนานแล้ว

เขาเตือนอย่างระมัดระวัง “นายท่าน ค่ายกลของท่านเป็นค่ายกลที่ล้ำลึก ไม่มีใครในโลกนี้ที่เทียบได้ แม้แต่เยี่ยจิ่งหาน หัวหน้านิกายเทพอสูรหรือหัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้าก็ยังฝีมือห่างชั้นยิ่งนัก ท่าน... ลดพลังของค่ายกลลงสักนิด น่าจะทำให้ผ่านค่ายกลง่ายขึ้น”

จอมมารตีหน้าขรึม แววตาที่งามหยาดเยิ้มดูไม่พอใจเล็กน้อย

“คนพวกนั้นเป็นคนแบบไหนกัน เทียบกับพี่หญิงได้ด้วยรึ”

นักฆ่าโลหิตปาดเหงื่ออีกครั้งและเออออไปว่า “จริงด้วยขอรับ”

วนไปวนมาแบบนี้

กู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ เริ่มร้อนใจ

นักฆ่าโลหิตร้อนใจยิ่งกว่า

ทว่านายท่านของเขาไม่ร้อนใจเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้จิตใจของเขายุ่งเหยิง

“พี่หญิงกำลังคุ้นเคยกับภูมิทัศน์ ต่อไปจะต้องมาหาข้าที่วังแน่นอน”

คุ้นเคยกับภูมิทัศน์?