กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 244

กู้ชูหน่วนวนกลับมาอีกครั้ง

นางนวดขมับที่ปวดเมื่อยของตัวเองและเอ่ยว่า “เราตกอยู่ในค่ายกลเสียแล้ว แถมยังเป็นค่ายกลที่ทรงพลังมากเสียด้วย”

“นายท่านมีวิธีทำลายค่ายกลหรือไม่ขอรับ”

กู้ชูหน่วนส่ายหน้า

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่นางพบเจอค่ายกลที่มีรูปแบบซับซ้อนเช่นนี้ ต่อให้มีเวลาสักสี่ห้าปีนางก็เกรงว่าจะทำลายมันไม่ได้

“ถ้าออกไปทางเส้นทางลับไม่ได้ เช่นนั้นข้าน้อยจะคุ้มกันพวกท่านบุกไปที่ประตูใหญ่”

“ข้าจำได้ว่ามีทางลับอยู่หลายทาง ไปกันเถอะ ไปดูทางนั้นอีกที ถ้าผ่านไปไม่ได้จริงๆ ค่อยบุกไปที่ประตูหลัก”

“ขอรับ”

จอมมารเหมือนถูกตีแสกหน้า

นักฆ่าโลหิตก้มศีรษะต่ำลงไปอีก อยากจะทำให้ตัวเองหายวับไปเสียเดี๋ยวนั้น

เขาคิดว่านายท่านจะโกรธ แต่กลับได้ยินนายท่านพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉยว่า

“ใช่แล้ว ทางนั้นคือทางที่ถูกต้อง เมื่อครู่ข้ารอนางอยู่ที่เส้นทางลับสายนั้น”

นักฆ่าโลหิต “เอ่อ...”

“นักฆ่าโลหิต เราไปดูกันเถอะ”

“ขอรับ”

นักฆ่าโลหิตตามจอมมารไป ติดตามกู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ ไปตลอดทาง

อย่างไรก็ตาม กู้ชูหน่วนกับคนอื่นๆ ก็ยังวนไปมาราวกับหลงอยู่ในเขาวงกตยักษ์ แม้ว่านางจะทำเครื่องหมายไว้ตลอดทางแต่ก็ยังวนกลับมาที่เดิม ถ้าพวกเขาไม่ยอมอ่อนข้อให้บาง เกรงว่าคงจะปะทะกับพวกทหารยามไปนานแล้ว

เขาเตือนอย่างระมัดระวัง “นายท่าน ค่ายกลของท่านเป็นค่ายกลที่ล้ำลึก ไม่มีใครในโลกนี้ที่เทียบได้ แม้แต่เยี่ยจิ่งหาน หัวหน้านิกายเทพอสูรหรือหัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้าก็ยังฝีมือห่างชั้นยิ่งนัก ท่าน... ลดพลังของค่ายกลลงสักนิด น่าจะทำให้ผ่านค่ายกลง่ายขึ้น”

จอมมารตีหน้าขรึม แววตาที่งามหยาดเยิ้มดูไม่พอใจเล็กน้อย

“คนพวกนั้นเป็นคนแบบไหนกัน เทียบกับพี่หญิงได้ด้วยรึ”

นักฆ่าโลหิตปาดเหงื่ออีกครั้งและเออออไปว่า “จริงด้วยขอรับ”

วนไปวนมาแบบนี้

กู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ เริ่มร้อนใจ

นักฆ่าโลหิตร้อนใจยิ่งกว่า

ทว่านายท่านของเขาไม่ร้อนใจเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้จิตใจของเขายุ่งเหยิง

“พี่หญิงกำลังคุ้นเคยกับภูมิทัศน์ ต่อไปจะต้องมาหาข้าที่วังแน่นอน”

คุ้นเคยกับภูมิทัศน์?

เขาอยู่เงียบๆ ห่างจากจอมมารไปสองก้าว รอให้จอมารโมโหและลงมือสังหารกู้ชูหน่วน

ทว่า...

จอมมารกลับถามเพียงว่า “แพ่นกบาลหมายความว่าอย่างไรรึ”

“นั่นมัน...”

นักฆ่าโลหิตสำลัก

จะให้เขาพูดออกมาได้อย่างไร

แม้ว่าเขาจะหาญกล้าแค่ไหนเขาก็ไม่กล้าพูด

“ข้าน้อย... ข้าน้อยก็ไม่แน่ใจขอรับ”

“ข้ารู้ว่ามันหมายถึงอะไร นางตำหนิทว่าก็ชื่นชม ยกย่องว่าฝีมือการตั้งค่ายกลของข้ายอดเยี่ยมแค่ไหน”

“เอ่อ...”

นายท่านแกล้งทำเป็นไม่รู้อีกแล้ว

“ยากนักที่จะพบเจอคนที่ชื่นชมข้าขนาดนี้ อย่างน้อยข้าควรต้องให้เกียรติสักหน่อย นางจะได้ไม่รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ”

จอมมารสะบัดมือนิดหนึ่ง ทันใดนั้นพลานุภาพของค่ายกลก็ลดลงทันที