กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 245

กำลังของค่ายกลลดลงกู้ชูหน่วนถึงได้พบเจอกับทางเข้าเส้นทางลับ

เพียงแต่ว่าทางเข้าเส้นทางลับนี้ไม่ใช่ทางเข้าเส้นทางลับนั้นที่เพิ่งแยกจากจอมมาร

นางรู้สึกสับสนเล็กน้อย

ค่ายกลนี้ช่างแปลกประหลาดนัก?

การป้องกันเมื่อครู่นี้แน่นหนาเสียจนลมก็ไม่สามารถผ่านได้และไม่มีที่ใดที่จะทำลายค่ายได้จู่ๆตอนนี้กลายเป็นทำลายค่ายกลไปได้?

มีใครช่วยนางทำลายค่ายกลอีกครึ่งหนึ่งหรือ?

ในบรรดาเผ่าปีศาจยังมีผู้ใดที่สามารถช่วยนางทำลายค่ายกลนี้ได้?

หรือว่าจะเป็นอาม่อ?

“นายท่าน เราได้ค้นพบทางเข้าเส้นทางลับแล้วเหตุใดยังไม่จากออกไป? หรือว่ายังต้องค้นหาสิ่งใดอีกหรือ?” ฝูกวงถามอย่างสงสัย

ที่ไม่ไกลนักมุมปากของจอมมารยกขึ้นยิ้มอย่างพึงพอใจจากนั้นยกมืออันขาวขึ้นเบาๆแล้วสูดกลิ่นหอมของดอกไม้ในมือด้วยความโลภและกล่าวประโยคหนึ่งออกมาจากมุมปาก

“งี่เง่า แน่นอนว่านางกำลังหาข้าอยู่ หาข้าไม่เจอแล้วนางจะออกไปได้อย่างไร”

กู้ชูหน่วนกวาดมองไปทั่วทุกทิศซึ่งที่นี่นั้นถูกทิ้งให้ร้างโดยไม่มีแม้แต่เงาผู้ใดสักเดียว แต่ที่ไกลๆนั้นเห็นแสงไฟกระจายอยู่และก็ไม่รู้ว่าผู้ถือธงจำนวนเท่าใดกำลังค้นหาร่องรอยของพวกเขา

นางมองดูเส้นทางลับจากนั้นก็มองไปยังแสงไฟอันไกลแล้วกัดฟัน “ไป”

อาม่อเดินเล่นรอบหุบเขากลืนวิญญาณราวกับว่าเดินเล่นอยู่รอบลานเรือนของตนเอง รอไม่เจอนางก็คงจะจากไปเองสินะ

ยิ่งกว่านั้นนางรู้วิธีเส้นทางลับลายเส้นทางเช่นนั้น ฐานะก็ผิดแปลกคาดไม่ได้คิดว่าคงจะไม่โง่เช่นเดียวกับเยี่ยเฟิงที่ถูกคนของเผ่าปีศาจจับกุมตัวไปเลยโดยตรง

บอกว่าไปก็ไป กู้ชูหน่วนไปก่อนเยี่ยเฟิงเป็นที่สองและฝูกวงตามหลัง จากนั้นก็หายตัวไปในส่วนลึกของเส้นทางลับ

นักฆ่าโลหิตกุมหน้าผาก

นายท่านถูกทำให้ขายหน้าอีกครั้งเสียแล้ว

คราวนี้นายท่านคงไม่มีเหตุผลที่จะพูดแทนนางแล้วนะ

นายท่านของเขาหรือไม่ก็ไม่โกรธ หากได้โกรธก็คงจะเกิดการสังหารทั่วและซากศพก่ายกันเป็นกองเป็นแน่

ถูกกระทำเช่นนี้เขาก็ไม่รู้เลยว่านายท่านจะโมโหโกรธาหรือไม่

ม่านตาสีอ่อนอันมีเสน่ห์ของจอมมารปีศาจไม่ได้เกียจคร้านดังเหมือนก่อนหน้านั้นอีก แต่ว่ากลับจ้องมองทางเข้าเส้นทางลับ

การกดบังคับร่างทั้งร่างอันรุนแรงได้ปรากฏออกมา ซึ่งได้กดเอาไว้จนนักฆ่าโลหิตไม่สามารถต้านทานได้จนอยากที่จะคลานลงไปกองตรงพื้น

เหงื่อนั้นได้ไหลลงมาตามหน้าผากของ ที่น่าแปลกคือนักฆ่าโลหิตเกิดความรู้สึกหนึ่งราวกับหวาดกลัวว่าท้องฟ้าจะตกลงมา

นายท่าน......