กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 246

กู้ชูหน่วนพยักหน้า "งั้นก็ไปพักที่วัดไป๋อวิ๋นสักครู่หนึ่งก่อน"

กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าจะปลอบเยี่ยเฟิงอย่างไร

เรื่องเช่นนี้เขาเท่านั้นที่จะต้องเข้าใจด้วยตนเอง

นางก็ไม่ได้ตั้งใจเห็นฉากนั้นซึ่งช่างบังเอิญนัก

แม้ว่าเยี่ยเฟิงจะไม่พูดเลยสักคำแต่นางสามารถรู้สึกได้

เขาถือว่านางเป็นสหายและเนื่องจากเห็นว่าเป็นสหายดังนั้นก็ยิ่งไม่ต้องการให้นางเห็นฉากที่น่าอายที่สุดของเขา"

“ร่างกายของเจ้าไหวหรือไม่? หากไม่ไหวพวกเราก็พักผ่อนอยู่ที่นี่กันก่อนสักครู่”

“ไหว ไปกันเถอะ เพื่อมิให้กองทัพไล่ล่าตามมา”

เยี่ยเฟิงก้าวไปด้านหน้าทีละก้าวๆก่อน ใบหน้าราบเรียบไร้ซึ่งการแสดงออกมากนัก

ฝูกวงอธิบายว่า "วันนั้นที่ป่าไผ่หลังจากแยกจากนายท่านพวกเราได้พบกับหลายๆผู้นำกองธงของเผ่าปีศาจ พวกเรามีจำนวนสู้ศัตรูไม่ได้เยี่ยเฟิงเชื่องช้าจึงได้ถูกจับตัวไป ข้าน้อยหานายท่านไม่พบจึงได้ปะปนเข้าเผ่าปีศาจไปช่วยเยี่ยเฟิงตามลำพัง คิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับนายท่านในเผ่าปีศาจ เรื่องราวหลังจากนั้นนายท่านก็รู้หมดแล้ว"

"อืม ไปกันเถอะ"

วัดไป๋อวิ๋นที่นี่เป็นวัดที่ใหญ่ที่สุดในวัดชิงหง มีผู้มากราบไหว้พระกันอย่างไม่ขาดสาย สามารถเห็นเณรน้อยได้ทุกหนแห่งในวัด

กู้ชูหน่วนประสานสิบนิ้วแสดงความเคารพ "ท่านอาจารย์ได้ยินมาว่าวัดไป๋อวิ๋นศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก พวกเรามาจากที่ห่างไกลเพื่อมาจุดธูปไหว้พระและเดินมาตลอดทางก็รู้สึกเหน็ดเหนื่อยอยู่บ้าง ช่วยจัดห้องพักสองสามห้องให้เราพัก หลังจากที่เราอาบน้ำแล้วค่อยไปจุดธูปต่อหน้าองค์พระพุทธรูป นี่เป็นเงินเล็กน้อยที่เราเพิ่มเติมธูปเทียน ยังขอให้ท่านอาจารย์อย่าได้รังเกียจพวกเรา "

นางมาถึงก็มอบเงินจำนวนหนึ่งร้อยตำลึงให้พร้อมกับน้ำเสียงจริงใจเช่นนั้น พระรูปน้อยจึงเห็นพ้องด้วยในทันทีและได้จัดห้องพักสามห้องให้กับพวกเขาและมอบอาหารเจบางส่วนให้กับพวกเขา

ในห้องพักแขกกู้ชูหน่วนบิดขี้เกียจแล้วกล่าวอย่างเกียจคร้านว่า "ดูเหมือนว่ากองทัพไล่ล่าของเผ่าปีศาจจะไม่ได้ไล่ตามมา พวกเจ้าก็เหนื่อยแล้วเช่นกัน คืนนี้นอนหลับให้ดี ฝูกวงข้าออกคำสั่งให้เจ้าคืนนี้ไม่ต้องคุ้มครองข้า นอนหลับอยู่ใน ห้องได้ยินหรือไม่"

"ขอรับ......"