บทที่ 271 – ตอนที่ต้องอ่านของ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
ตอนนี้ของ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ โดย อี้หมิง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายInternetทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 271 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
"โลกของข้าก็มืดมนตั้งแต่นั้นมา เขาเป็นคนโหดร้าย โหดร้ายถึงขั้นเลวร้าย"
"เรื่องทั้งหมดก็ผ่านไปแล้ว อย่าคิดถึงมันอีกเลย" กู้ชูหน่วนอยากจะกอดเขาให้แน่น แต่นางก็กลัว
กลัวว่าเมื่อนางสัมผัสเขา เขาก็จะแตกสลาย
"ในสิบสามปีมานี้ ข้าคิดที่จะฆ่าตัวตายทุกวัน ทุกคืนทุกวันที่ผ่านไปราวกับตายทั้งเป็น"
เยี่ยเฟิงเงยหน้าขึ้นไปมองกู้ชูหน่วน ดวงตาที่เย็นชานั้นเต็มไปด้วยน้ำตา "เจ้ารู้หรือไม่ว่านั่นเป็นช่วงเวลาแบบไหน? การอยู่ในถ้ำน้ำแข็งที่มืดมิด แม้แต่ความตายก็ยังเป็นเรื่องที่ยากที่ร้องขา แม้แต่หายใจก็ยังรู้สึกเจ็บปวด ทรมานอย่างมาก......"
กู้ชูหน่วนไม่ค่อยเข้าใจว่าเยี่ยเฟิงพูดเรื่องเหล่านี้ทำไม?
หรือว่าเขาจะคิดไม่ตกและต้องการฆ่าตัวตาย?
"ข้ารู้ว่าข้าตายไม่ได้ หากข้าตายไป สิบคนที่ผูกพันกับข้าก็จะต้องตายไปด้วยพร้อมกัน ทาสในโรงค้าทาสทุกคนจะต้องตายทุกคน พ่อแม่แท้ๆ ของข้าจะต้องเจ็บปวดทรมานยิ่งกว่าตายทั้งเป็น"
"สิบสามปี ข้าทนทรมานมากสิบสามปีเต็มๆ ข้าคิดหาวิธีที่จะหลบหนีไปจากผู้นำกองธงกล้วยไม้ ขณะนั้นเผ่าปีศาจกำลังเฟ้นหาผู้มีความสามารถ ขอเพียงสามารถดีดฉิน เล่นหมากรุก แต่งบทกวี วาดภาพและร้องเล่นการแสดงต่างๆ ได้ที่หนึ่ง ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรก็สามารถเป็นผู้ถูกคัดเลือก คนที่ถูกคัดเลือกจะสามารถไปที่สำนักใหญ่เผ่าปีศาจเพื่อเป็นผู้ดูแลฝึกหัด ข้ารู้สึกตื่นเต้นมากและคิดว่ามันคือโอกาสเดียวในชีวิต"
"จากนั้นข้าจึงตั้งใจฝึกซ้อมอย่างหนักในการแต่งบทกลอนกวี ฝึกซ้อมการดีดฉิน วันนั้น ข้าได้อันดับหนึ่ง ข้าเฝ้ารออย่างอดทน แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีข่าวดี แต่กลับได้รับข่าวว่าผู้นำกองธงกล้วยไม้จะมาหาข้า"
"คืนนั้นข้าถูกทรมานจนแทบไม่มีชีวิตอยู่และนอนอยู่บนเตียงตลอดหนึ่งเดือนเต็ม หลังจากเกิดเรื่องขึ้นก็ได้รู้ว่า เจียงซวี่เป็นคนชักชวนผู้นำกองธงกล้วยไม้มา ผู้นำกองธงกล้วยไม้เห็นว่าข้ามีความสามารถในการดีดฉินและมีพรสวรรค์อยู่บ้าง ฉะนั้นเขาจึงไม่ยอมให้ข้าจากไป"
เยี่ยเฟิงฝืนยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวต่อไป "ปีหนึ่งในงานเลี้ยงเทศกาลไหว้พระจันทร์ผู้นำกองธงกล้วยไม้อารมณ์ดีมากและทำการลดโทษนิรโทษกรรม ตราบใดที่ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเขาสูงเพียงพอและสามารถต่อสู้กับผู้มีฝีมือสูงทั้งแปดได้ เขาก็จะสามารถหลุดพ้นจากสถานะทาสและผู้คอยปรนนิบัติและกลายเป็นคนถือธงได้"
เช่นนั้นก็นับว่าเก่งกาจอย่างมาก
หากมีคนสอนเขา จากพรสวรรค์ทางด้านศิลปะการต่อสู้ของเขาแล้ว นับว่าเขาสามารถเป็นผู้มีฝีมือสูงได้คนหนึ่ง
กู้ชูหน่วนมองไปที่มือซ้ายของเขา กระดูกนิ้วมือทั้งห้าของเขาและรวมไปถึงข้อมือนั้น อย่างน้อยคงถูกทำให้หักไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ฉะนั้นมือซ้ายของเขานั้นแทบไม่มีเรี่ยวแรงเลยสักนิด
"มือขวาของเจ้าก็ถูกทำให้แตกหักลงตอนนั้นหรือ?"
"ไม่ใช่ เพราะเขาชอบฟังเสียงกระดูกหัก ข้าขอร้องเขาว่าอย่าทำอะไรมือขวาของข้า หากพิการลง เช่นนั้นก็ไม่สามารถคอยปรนนิบัติเขาได้อีกต่อไปและไม่รู้ว่าเขาเกิดความกรุณาได้อย่างไร จึงไม่ได้หักมือขวาของข้า"
ถึงตอนนี้เขาไม่รู้ว่ามือซ้ายของเขาหักไปกี่ครั้งแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...