กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 29

องค์หญิงตังตังและกู้ชูหลานมีสีหน้าย่ำแย่ที่สุดในหมู่คนที่อยู่ตรงนี้ เดิมทีพวกนางคิดว่าจะต้องชนะพนันแน่ๆ แต่ตอนนี้กลับทำให้กู้ชูหน่วนได้การต่อรองราคาจำนวนมหาศาล

ช่อดอกไม้สีแดงในมือนางนั่น... ไม่ได้หมายความว่านางจะได้เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศหรอกหรือ

หลังจากหายตกตะลึง เซี่ยวอวี่เซวียนก็ซ่อนความดีใจเอาไว้ไม่ได้

“มะ... แม่สาวอัปลักษณ์ เสียงกลองหยุดแล้ว เจ้าชนะแล้ว”

กู้ชูหน่วนไม่คิดว่าโลกจะทิ้งพายชิ้นใหญ่มาให้แบบนี้ นางคิดว่าถ้าอยากจะเข้ารอบชิงชนะเลิศนางต้องพยายามใช้ฝีมือเป็นอย่างมาก

นอกจากอาจารย์ซั่งกวน อาจารย์ทุกคนต่างกระตุกมุมปาก

การให้ตำแหน่งนางเป็นการเสียของโดยแท้ คนหัวขี้เลื่อยอย่างนางจะสู้กับเหล่าผู้มีฝีมือจากรัฐจ้าว รัฐหวาและรัฐฉู่ได้หรือ

“คุณหนูสามตระกูลกู้ กู้ชูหน่วน เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมการประลองและเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศได้ทันที” อาจารย์สวีเอ่ยอย่างไม่เต็มใจนัก

องค์หญิงตังตังเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นมาคัดค้าน “ท่านอาจารย์ นี่มันไม่ยุติธรรมเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยวอวี่เซวียนยึดช่อดอกไม้ไว้นาน เสียงกลองจะหยุดลงตอนดอกไม้อยู่ในมือของกู้ชูหน่วนพอดีได้อย่างไร”

กู้ชูหลานพยักแรงๆ “องค์หญิงพูดถูก เซี่ยวอวี่เซวียนโกง แบบนี้เอามานับไม่ได้”

ถ้ากู้ชูหน่วนชนะ เช่นนั้นเงินสองแสนตำลึงของนางก็จะลอยไปกับสายน้ำน่ะซี

เซี่ยวอวี่เซวียนสะบัดพัดให้คลี่ออกและหัวเราะเยาะ “เหตุใดจึงจะนับไม่ได้ ข้าถูกตัดสิทธิ์แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาง อีกอย่าง คนตีกลองก็ไม่ใช่คนของเรา มันหยุดตอนที่แม่สาวอัปลักษณ์ได้ดอกไม้ไปพอดี จะทำอะไรเราได้ ถ้าเจ้าไม่พอใจก็ไปหาคนตีกลองไป๊”

กู้ชูหลานมีฐานะที่ต่ำต้อยและไม่กล้าทำอะไรเซี่ยวอวี่เซวียน

องค์หญิงตังตังไม่กลัวเขา นางเอ่ยอย่างโมโหว่า “ใครจะไปรู้ว่าพวกเจ้ารวมหัวกันหรือเปล่า”

ท่านอาจารย์สวีชักสีหน้า “สามหาว คนตีกลองเป็นคนข้างกายของท่านอาจารย์ซั่งกวน หรือคิดว่าท่านอาจารย์ซั่งกวนร่วมมือกันโกงกับเซี่ยวอวี่เซวียนและกู้ชูหน่วน”