กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 290

สวีซานเหนียงหัวเราะเยาะอย่างต่อเนื่อง "แม่สาวน้อย ข้าจะบอกความจริงให้พวกเจ้าได้รู้ว่าความสัมพันธ์ของผู้นำกองธงกล้วยไม้และพวกข้านั้นแน่นแฟ้นและดีต่อกันมาก เจ้าบอกว่ามีคนไม่ดีและกลับชี้ไปที่ตัวเขา เจ้าคิดว่าพวกข้าจะเชื่อเจ้าอย่างนั้นหรือ? อีกอย่างพวกข้าก็เพิ่งกลับออกมาจากหุบเขาพิศวิญญาณ"

กู้ชูหน่วนเกิดความรู้สึกดูถูกขึ้นในใจ

คนชั่วย่อมจับกลุ่มรวมตัวกันเสียจริง มีเพื่อนที่ชั่วช้าอย่างผู้นำกองธงกล้วยไม้เช่นนั้น ไม่แปลกที่พวกเขาก็เป็นคนที่น่ารังเกียจ

กู้ชูหน่วนแสร้งทำเป็นประหลาดใจ "เจ้าคิดว่าเหตุใดที่หานอ๋องถึงส่งกองกำลังทหารเข้าไปจู่โจมหุบเขาพิศวิญญาณหรือ? หรือว่าจะเป็นเพราะข้าจริงๆ อย่างนั้นหรือ? ความคิดของพวกเจ้าช่างไร้เดียงสาอย่างมาก เหตุที่เทพแห่งสงครามจู่โจมหุบเขาพิศวิญญาณมีเพียงเหตุผลเดียว นั่นก็คือ ระฆังวิญญาณสะบั้นได้ตกไปอยู่ในมือของผู้นำกองธงกล้วยไม้แล้วก็เท่านั้นเอง ไม่เช่นนั้นเขาจะทำให้จอมมารโมโหเพียงเพื่อผู้หญิงคนเดียว แถมยังเป็นหญิงอัปลักษณ์อย่างนั้นหรือ"

เดิมทีวิญญาณทั้งเจ็ดแห่งหุบเขามืดไม่เชื่อในสิ่งที่กู้ชูหน่วนพูดออกมา

แต่ตอนนี้ คำพูดของนางก็ไม่ได้ฟังดูไร้เหตุผลเลย

เทพแห่งสงครามเป็นคนเช่นไร เขาต้องการผู้หญิงแบบใดก็ได้ เช่นนั้นแล้วเขาจะยอมทำเพื่อหญิงหน้าตาอัปลักษณ์และยอมมีปัญหากับจอมมารได้อย่างไร?

หรือว่า ระฆังวิญญาณสะบั้นจะอยู่ในมือของผู้นำกองธงกล้วยไม้จริง?

"ทำไมหรือ? พวกเจ้าไม่เชื่ออย่างนั้นหรือ? หากพวกเจ้าไม่เชื่อข้าก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเช่นกัน ส่วนข้านั้นไม่สามารถสู้พวกเจ้าทั้งสามได้ หากพวกเจ้าอยากจะฆ่าก็ฆ่าได้เลย แต่ก่อนที่พวกเจ้าจะฆ่าข้า พวกเจ้าต้องคิดให้ดีเสียก่อนว่าเทพแห่งสงครามและจอมมารนั้นไม่ได้เป็นคนที่จะหลอกได้ง่าย ต่อให้พวกเจ้าแอบซ่อนลับลวงเพียงใด พวกเจ้าคิดว่าสามารถใช้กระดาษห่อไฟได้อย่างนั้นหรือ?"

กู้ชูหน่วนพูดออกมามากมายอย่างเชื่องช้า ราวกับนางไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองเลย

ประมุขวิญญาณมืดลูบคลำหนวดเคราสีขาวของเขาและกวาดสายตาไปที่เยี่ยเฟิงและท่านยายของเขา

"พวกข้าไม่ฆ่าเจ้า แต่พวกข้าจะฆ่าพวกเขาทั้งสองคนก่อน"

ฝ่ามือของกู้ชูหน่วนมีเหงื่อออกเล็กน้อย

เยี่ยเฟิงและท่านยายไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ เลยกับเทพแห่งสงครามและจอมมารและไม่มีที่พึ่งพาเลย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์