กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 304

ท่ามกลางความตกใจ กลับมองเห็นซือม่อเฟยกะพริบตามองนางด้วยสายตาที่คลุมเครือราวกับถามว่านี่ถือเป็นทักษะศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงอย่างนั้นหรือ?

กู้ชูหน่วนแทบจะเป็นลมหมดสติ

เขากำลังทำให้จิ้งจอกสีเทาตัวใหญ่กลายเป็นลูกแกะตัวเล็ก

การจู่โจมของเยี่ยจิ่งหานและจอมมารยิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ การดีดฉินของชายชุดขาวก็เร่งรีบขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้น สายฉินก็ขาดลง ชายชุดขาวกระอักเลือดออกมากระเซ็นไปทั่วฉินสีขาว

ดอกลำโพงที่กระหายเลือดและเสียงเวทมนตร์มารลวงยังคงดำเนินต่อไป ชายชุดขาวได้รับบาดเจ็บสาหัส อวัยวะภายในทั้งหมดและเส้นลมปราณล้วนได้รับความเสียหายอย่างหนัก กำลังภายในของเขาอ่อนล้า รอยยิ้มอันอบอุ่นปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขาและหลงเหลือไว้เพียงหนึ่งประโยค จากนั้นร่างกายสีขาวราวกับหิมะก็หายไปในชั่วขณะ

"สายน้ำสีเขียวไม่หลุดไหล เราจะพบกันอีกในสักวัน เยี่ยจิ่งหาน วันหน้าเรามาต่อสู้กันอีกครั้ง"

ลำคอของเยี่ยจิ่งหานมีเลือดกำลังจะพุ่งออกมา แต่เขาได้กลั้นและกดกลับเข้าไป

ขาทั้งสองข้างของเขาพิการและร่างกายได้รับบาดเจ็บสาหัส ต่อให้ไล่ตามเหวินเส่าอี๋ไป ก็เป็นเพียงการพ่ายแพ้ของทั้งสองฝ่าย

จอมมารยังต่อสู้ไม่สาแก่ใจและพูดขึ้นมา "เหวินเส่าอี๋ เจ้ากลับมาสิ พี่หญิงยังไม่เห็นข้าจู่โจมเอาชนะเจ้าได้อย่างร้ายกาจเลย"

วิชาตัวเบาของเหวินเส่าอี๋นั้นอยู่ในระดับสูงและในชั่วพริบตา เขาก็หายตัวไปในภูเขาและป่าไม้ จอมมารหรี่ตาลงและเมื่อร่างกายสีแดงเพลิงของเขาขยับ เขากลับไล่ล่าตามไป

กู้ชูหน่วนเกือบจะกัดลิ้นของตัวเอง "ใครก็ได้บอกข้าได้หรือไม่ว่าอสูรชุดแดงผู้นี้คือใครกัน?"

เยี่ยจิ่งหานจ้องมาที่นาง

ใครกันหรือ?

นางไปขัดแย้งกับใคร นางไม่รู้เลยหรือ?

ตอนนี้ทหารอารักขาเพิ่งจะเดินทางมาถึง พวกเขาต่างรีบคุกเข่าลง "ข้าน้อยปฏิบัติหน้าที่บกพร่อง นายท่านได้โปรดลงโทษพ่ะย่ะค่ะ"

"รีบไปตามหมอหลวงเพื่อมาตรวจสอบชีพจรให้กับพระชายา"