กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 337

"หอประมูล?"

กู้ชูหน่วนรู้สึกสนใจขึ้นมาอยู่บ้าง

หลังจากข้ามมายังโลกใบนี้นางยังไม่เคยไปที่หอประมูลเลย

นางนั่งย่อตัวพร้อมกระพริบตาดวงใสงดงามราวกับหินอันดำสนิทและยิ้มเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว “ท่านอ๋อง ไม่งั้นท่านพาข้าไปเปิดหูเปิดตาหน่อยนะ”

"หอประมูลเฟิงเซียงข้าก็ไม่เคยไป"

เอ่อ......

หอประมูลใหญ่เช่นนี้เขากลับไม่เคยไปมาก่อน?

“งั้นพวกเราก็เข้าไปเปิดหูเปิดตาให้มากพร้อมๆกันเถอะ”

กล่าวแล้วกู้ชูหน่วนก็เข็นรถเข็นด้วยตนเองไปทางด้านหอประมูลเฟิงเซียง

หอประมูลคนแน่นขนัดแต่ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะสามารถเข้าไปได้ ผู้ที่ต้องการเข้าไปจะต้องจ่ายเงินหนึ่งพันตำลึงเสียก่อน

กู้ชูหน่วนและคนอื่นๆจ่ายเงินแล้วและก็ได้เข้าไปในหอประมูลแล้วแต่ว่ากลับไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในห้องส่วนตัว

ชิงเฟิงต้องการเปิดเผยฐานะของเขาแต่กู้ชูหน่วนขวางเอาไว้

“สิ่งใดก็ต้องอาศัยสถานะก็ไม่สนุกสิ ที่นั่งทั่วไปก็ไม่เลวคนเยอะครึกครื้นดี”

ชิงเฟิงไม่กล้าตอบ นายท่านมักจะไม่ชอบสถานที่ที่มีผู้คนครึกครื้นนัก ดังนั้นแม้ว่านายท่านจะมีฐานะเป็นถึงเทพเจ้าแห่งสงครามแต่ผู้ที่เคยเห็นนายท่านกลับมีจำนวนไม่มาก

ที่นั่งธรรมดาของหอประมูลมีผู้คนมากมายซะจนเขากลัวว่านายท่านจะไม่เคยชิน

เยี่ยจิ่งหานสงบนิ่ง เพียงแค่กล่าวเสียงเบาว่า "อยู่ที่นี่เถอะ"

"พ่ะย่ะค่ะ"

หอประมูลแบ่งออกเป็นสามชั้น

ชั้นแรกเป็นที่นั่งธรรมดา ชั้นสองเป็นที่นั่งส่วนตัว และชั้นที่สามนั้นว่ากันว่าไม่มีใครสามารถขึ้นไปได้และไม่มีใครรู้ว่าชั้นสามเป็นอย่างไร

โต๊ะการประมูลอยู่ตรงด้านหน้าของชั้นหนึ่ง จากห้องส่วนตัวชั้นบนสามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับโต๊ะประมูลได้ชัดเจน แต่ว่าที่นั่งธรรมดาตรงชั้นหนึ่งทำได้เพียงยืดคอเท่านั้น