ผู้เข้าร่วมประมูลแตกฮือทันที
“เจ้าว่าอย่างไรนะ แผนที่มังกรฟ้า? หมายถึงแผนที่ของไข่มุกมังกรสีครามใช่หรือไม่”
“ถูกต้อง และคิดว่าทุกคนคงทราบกันดีว่าไข่มุกมังกรคืออะไร บนโลกนี้มีไข่มุกมังกรทั้งหมดเจ็ดลูก แต่ละลูกมีสีที่แตกต่างกันคือสีแดง แสด เหลือง เขียว คราม น้ำเงิน และสีม่วง และการค้นหาไข่มุกมังกรจำเป็นต้องมีแผนที่”
“พระเจ้า ไข่มุกมังกรที่เล่าลือนั่น เร็วเข้า เจ้ารีบกลับไปเอาเงินมาเพิ่ม ต่อให้ต้องขายสมบัติพัสถานทั้งหมดก็ต้องเอาเงินทั้งหมดมาให้ได้”
“ท่านพ่อ เวลาเพียงครึ่งชั่วยามจะขายเรือนก็ขายไม่ได้อยู่ดี”
“เช่นนั้นก็ไปที่เรือนก่อน เอาเงินทั้งหมดมาที่นี่”
“ท่านอาฝู ท่านรีบกลับไปหาฮูหยินก่อนเถิด ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องให้ฮูหยินนำเงินทั้งหมดที่มีในเรือนออกมา จากนั้นค่อยให้ฮูหยินกับบุตรชายทั้งหลายของข้าไปขอยืมเงิน ให้ยืมให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะยืมได้ คราวนี้ต่อให้ต้องตายก็ต้องประมูลแผนที่ไข่มุกมังกรครามมาให้ได้”
"....."
แขกเกือบทุกคนที่เข้าร่วมการประมูลสั่งให้คนรับใช้ของพวกเขากลับไปนำเงินมาจากเรือน
แม้แต่อัครเสนาบดีกู้ที่ไม่คิดจะเข้าร่วมการประมูลต่อยังตื่นเต้นขึ้นมาอีก เขาสั่งให้กู้ชูอวิ๋นรีบกลับไป ต่อให้ต้องขายจวนอัครเสนาบดีทิ้งก็ต้องหาเงินมาให้ได้
ผู้คนที่รวมตัวกันอย่างหนาแน่นในการประมูลครั้งนี้บางตาลงอย่างฉับพลัน
แววตาของเยี่ยจิ่งหานเป็นประกายกล้า ดวงตาที่สงบนิ่งคู่นั้นยังคงจ้องมองไปที่เวทีด้านหน้า
ร่างกายของชิงเฟิงยิ่งแข็งเกร็งกว่าเดิม เขายืดหลังตรงและคอยเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง
เมื่อมองไปในห้องส่วนตัวของซั่งกวนฉู่และอี้เฉินเฟยก็รู้สึกได้ว่ามีแรงกดดันบางอย่างแผ่ออกมาเช่นกัน
กู้ชูหน่วนเข้าใจเดี๋ยวนี้เอง
อี้เฉินเฟย ซั่งกวนฉู่ หรือแม้แต่เยี่ยจิ่งหานต่างก็มาที่นี่เพื่อแผนที่ไข่มุกมังกรคราม
ต่อให้นางไม่ลากเยี่ยจิ่งหานมาดูการประมูล เยี่ยจิ่งหานก็จะส่งใครบางคนมาประมูลแผนที่ไข่มุกมังกรครามอยู่ดี
ไข่มุกมังกร?
ว่ากันว่าผู้ที่ครอบครองไข่มุกมังกรได้ก็คือผู้พิชิตโลก นอกจากนี้ยังจะเป็นอมตะอีกด้วย
เหอะ...
ข่าวลือก็แค่ข่าวลือ ไม่รู้จริงๆ ว่าเหตุใดคนพวกนี้จึงโง่เขลางมงายเช่นนี้
“แผนที่ไข่มุกมังกรคราม เริ่มประมูลที่ราคาแปดสิบล้านตำลึง”
“แปดสิบห้าล้านตำลึง”
“เก้าสิบล้านตำลึง”
“หนึ่งร้อยล้าน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...