กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 361

นิ้วที่เรียวยาวของอี้เฉินเฟยเคาะอยู่บนโต๊ะ เขาเอ่ยอย่างสง่างามพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ ที่มุมปาก “หนึ่งร้อยล้าน”

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้านตำลึง”

“หนึ่งร้อยเจ็ดสิบล้านตำลึง”

“สองร้อยล้าน”

กู้ชูหน่วนนวดขมับอย่างปวดใจ

นางไม่อยากได้แผ่นที่นี่แล้ว ใครอยากได้ก็เอาไปเลย

สองร้อยล้านตำลึง...

สองคนนี้ประมูลกันลงได้ยังไง

กู้ชูหน่วนมองแผนที่แผ่นนั้นอย่างเจ็บปวดหัวใจ

นางอยากได้ก็จริง แต่นางไม่เต็มใจจะจ่ายด้วยเงินสองร้อยล้านตำลึง

เยี่ยจิ่งหานหัวเราะเยาะเบาๆ จะเปรียบเทียบทุนทรัพย์กันงั้นหรือ?

“สองร้อยห้าสิบล้านตำลึง”

ตูม...

ผู้คนที่อยู่ในงานประมูลจำนวนมากตกใจจนแทบเป็นลม

สองร้อยห้าสิบล้านตำลึง...

แน่ใจนะว่าพวกเขาไม่ได้หูฝาดไปเอง

มันคือแผนที่ภูมิประเทศแบบใดกันแน่ พวกเขาถึงได้ยอมจ่ายในราคาสูงขนาดนี้

กู้ชูหน่วนยังคงมองขึ้นไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นเจ็ด พยายามบุ้ยปากเป็นสัญญาณบอกให้อี้เฉินเฟยหยุดเสนอราคาเสียที

ผู้ปรนนิบัติของอี้เฉินเฟยถือถ้วยชาไว้ด้วยมือที่สั่นระริก

“คุณชายอี้ แม่นางกู้บอกให้เราหยุดประมูลแล้วนะขอรับ เช่นนั้น เราทำตามที่แม่นางกู้บอกเถิดขอรับ”

“สามร้อยล้านตำลึง” อี้เฉินเฟยกล่าว

กู้ชูหน่วนอยากจะบ้าตาย

สามร้อยล้านตำลึง! เอาเงินนั่นมาให้นางไม่ดีกว่าเรอะ

เสี่ยวลู่เอ่ยอย่างตื่นเต้น “แผนที่แผ่นนี้ถูกประมูลด้วยราคาสูงถึงสามร้อยล้านตำลึง ไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ ว่าแผนที่นี้จะได้รับความสนใจจากนายท่านมากขนาดนี้ หากมันมีจิตใจ มันคงจะปลื้มใจมากทีเดียว”

ชิงเฟิงถามอย่างไม่แน่ใจ “นายท่าน แผนที่แผ่นนี้มีอะไรที่แปลกประหลาดหรือพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยจะได้สั่งให้คนไปเตรียมเงินมาเพิ่ม”