กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 360

ไม่นานหัวใจของนางก็เต้นแรงขึ้นอีกครั้ง และรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

อัครเสนาบดีกู้เดนจากไปได้เพียงก้าวเดียวก็หันหลังกลับมา เขาคว้าป้ายจากในมือของนางและตะโกนเสียงต่ำ "ความสามารถที่จะทำให้สำเร็จนั้นมีไม่พอ แต่ความสามารถที่จะทำลายนั้นมีอยู่เหลือเฟือ ข้าให้กำเนิดบุตรสาวเช่นข้าได้อย่างไรกัน"

"ท่านพ่อ แขกหมายเลขเจ็ดในห้องส่วนตัวเป็นคนจ่ายเงินให้น้องสาม หากเราโก่งราคาต่อไป พวกเขาก็จะตามราคา"

"ไม่ว่าแขกหมายเลขเจ็ดในห้องส่วนตัวจะเป็นคนจ่ายเงินให้กู้ชูหน่วนหรือไม่ก็ช่าง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกเราด้วย？ก็แค่แผนที่ที่ชำรุด เหตุใดเราต้องเอาเงินมากมายไปประมูลเพื่อแย่งชิงมันมา？"

"น้องสามทำให้ท่านโกรธมากเช่นนี้ ลูกเพียงแค่อยากระบายความโกรธแทนท่านพ่อ และไม่เคยคิดที่จะทำให้ท่านไม่มีความสุข"

กู้ชูอวิ๋นน้ำตาหยดติ๋ง ๆ และพูดอย่างน่าสงสาร ประกอบกับเป็นหญิงงามที่อ่อนแอ อัครเสนาบดีกู้จึงใจอ่อน และน้ำเสียงของเขาก็อ่อนโยนขึ้นมาก

"พ่อรู้ว่าเจ้ากลัวว่านางจะแย่งประมูลของที่พ่อชอบ แต่การสู้ราคาไม่ใช่แค่ตัวเลข แต่เป็นเงินจำนวนมาก จวนอัครเสนาบดีของเราไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น และทนไม่ได้ที่จะถูกเหยียบย่ำเช่นนี้"

"ลูกสำนึกผิดแล้วเจ้าค่ะ"

"ช่างเถอะ ครั้งต่อไปอย่าทำอีกก็พอแล้ว"

"เจ้าค่ะ ท่านพ่อ น้องสามเกลียดชังที่ท่านที่ไม่รักและเอ็นดูนางมาตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้นจึงต่อต้านท่านทุกด้าน ลูกทนต่อไปไม่ไหว"

นอกจากนางจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาก็ทนต่อไปไม่ไหวเช่นกัน

เพียงแต่ตอนนี้นางเป็นพระชายาหาน ชายาเอกของเทพแห่งสงคราม อีกทั้งยังมีความสามารถและชื่อเสียง แล้วเขาจะทำอะไรได้？

"มีคนเสนอราคาสิบสองล้านตำลึง มีใครจะเสนอราคาต่อหรือไม่ หากไม่มี แผนที่ภูมิประเทศจะเป็นของแขกผู้มีเกียรติหมายเลขเจ็ด"

กู้ชูหน่วนรู้สึกว่าการมีพี่ชายสักคนที่คอยตามใจ อันที่จริงแล้วก็เป็นเรื่องดี

โดยเฉพาะพี่ชายผู้นี้ ไม่เพียงแต่จะรูปงาม แต่ยังร่ำรวยอีกด้วย

เยี่ยจิ่งหานหรี่ตาลงและชูป้ายในมือขึ้น "ห้าสิบล้านตำลึง"