กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 381

สถานที่ที่ระฆังวิญญาณสะบั้นชี้ให้ก็คือถ้ำที่อยู่ด้านหลังงูเหลือมสองหัวนี้เช่นกัน

คราวก่อนเพราะว่าถูกฝูงงูพิษและแมงป่องล้อมไว้จนเกือบสิ้นชีพ ในแหวนเก็บสะสมของกู้ชูหน่วนจึงมีกำมะถันแดงอยู่มาก เตรียมไว้เผื่อเกิดเรื่องอีกครั้ง

นางเปิดแหวนเก็บสะสมออกแล้วถูกำมะถันแดงไว้บนร่างของตัวเองและเซี่ยวอวี่เซวียน

“ระหว่างที่มันกำลังหลับใหลอยู่ ข้าจะค่อย ๆ เข้าไปหยิบเกล็ดหิมะออกมา หากมันมิรู้ตัว พวกเราถึงจะอ้อมเข้าถ้ำไป แต่ทว่าหากมันรู้ตัว เจ้าก็รีบหาโอกาสเข้าไปในถ้ำ และหาดูว่าข้างในนั้นมีสมบัติอะไรหรือไม่”

“แล้วเจ้าล่ะ?”

“วางใจเถิด ข้ามีวิธีของข้า”

“มิได้ เจ้าเพิ่งเปิดจุดเส้นวรยุทธ์มินาน งูเหลือมสองหัวนี้เป็นถึงอสุรกายขั้นสองเชียวนะ เจ้าสู้มันมิได้หรอก”

กู้ชูหน่วนกอดอก มองเขาอย่างยิ้ม ๆ แต่ไม่ยิ้ม สายตานั้นดูเหมือนกำลังหัวเราะอยู่ นางดูอ่อนแอเพียงนั้นเชียวหรือ?

เซี่ยวอวี่เซวียนสำลัก ชิงกล่าว “ข้าจะไปขโมยเกล็ดหิมะ เจ้าเข้าไปในถ้ำ ตกลงตามนี้”

“ดีเลย”

ดีงั้นหรือ?

ง่าย ๆ เช่นนี้เลยหรือ?

มิกลัวว่าเขาจะเกิดเรื่องเลยอย่างนั้นหรือ?

มองตากู้ชูหน่วนอีกครั้ง มีเพียงความมั่นใจเท่านั้น

เซี่ยวอวี่เซวียนเก็บความโกรธไว้ ทำได้เพียงเขย่งเท้าเดินไปข้างหน้า พยายามมิเกรงกลัวงูเหลือมสองหัว

ห้าก้าว สี่ก้าว สามก้าว...อีกเพียงสองก้าวก็จะสามารถหยิบเกล็ดหิมะมาได้แล้ว สายตาเซี่ยวอวี่เซวียนแสดงออกว่ามีความสุข แต่ทว่าขณะที่กำลังจะหยิบเกล็ดหิมะนั้นก็มีเงาสีฟ้าผ่านไป เป็นมู่หรงเฉินที่เจ็บหนักที่มิรู้ว่าตามมาแต่ใดกัน นำหน้าไปหนึ่งก้าวและชิงเกล็ดหิมะไปเสียก่อน

แต่ในขณะเดียวกัน กู้ชูหน่วนก็ผิวปากเสียงดังออกมา