เยี่ยจิ่งหานตกใจที่กำลังภายในของตนเองค่อยๆ หายไป ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป วิทยายุทธที่มีคงจะใช้การไม่ได้อีก
ขณะที่กำลังครุ่นคิดว่าจะหยุดมันยังไง อยู่ๆ กู้ชูหน่วนก็หยุดดูดซับกำลังภายในของเขา พร้อมกันนั้นใบหน้าเล็กๆ ที่ยับย่นเพราะความเจ็บปวดก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลง
เยี่ยจิ่งหานเลือดลมแตกซ่านและมีเลือดพิษกระอักขึ้นมา
แม้ว่าการรักษาของกู้ชูหน่วนจะทำให้อาการบาดเจ็บจากพิษดีขึ้นมาก แต่เขาก็ยังต้องใช้กำลังภายในสกัดกั้นเอาไว้
ตอนนี้เขาสูญเสียกำลังภายในไปจำนวนมากอย่างปุบปับฉับพลัน อาการบาดเจ็บจากพิษกลายเป็นเหมือนน้ำที่เดือดพล่านและพร้อมจะล้นทะลักออกมาได้ทุกเมื่อ
เยี่ยจิ่งหานใช้ปราณฟื้นฟูพลังชีวิต พยายามระงับพิษภายในกายให้นิ่ง
กู้ชูหน่วนลืมตาขึ้นช้าๆ และส่งเสียงในลำคออย่างสบายใจ ทันทีที่ลืมตานางก็เห็นเยี่ยจิ่งหานนั่งอยู่ที่หน้าเตียง
นางลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจและรีบซ่อนแกนผลึกหิมะหมื่นปีเอาไว้
“ถึงเราจะเป็นสามีภรรยากัน แต่บัญชีบางอย่างก็ต้องแบ่งให้ชัดเจน ผลึกหิมะเหล่านี้ข้าเข้าไปหามาจากภูเขาสวินหลงและได้มาอย่างยากลำบาก ท่านจะมาแย่งของข้าไม่ได้”
เยี่ยจิ่งหานคร้านจะเถียงกับนาง
ถ้าเขาจะแย่งเขาคงแย่งไปนานแล้ว คงไม่รอมาจนถึงตอนนี้
กู้ชูหน่วนเพิ่งสังเกตเห็นว่าเยี่ยจิ่งหานมีสีหน้าซีดเผือด พลังปราณเบาบาง ร่างกายก็ดูอ่อนแอมาก
นางเอื้อมมือไปจับชีพจรของเขาและพยายามตรวจชีพจรให้ แต่เยี่ยจิ่งหานกลับสะบัดทิ้ง
กู้ชูหน่วนแข็งขืนจับมือเขาแน่น จากนั้นจึงตรวจชีพจรต่อ
ทันทีที่สัมผัสกับชีพจร กู้ชูหน่วนก็หน้าเสียยิ่งกว่าเดิม
“พิษของท่านกำเริบ นอกจากนี้กำลังภายในยังลดลงไปมาก ก่อนหน้านี้ท่านพบเจอกับศัตรูที่แข็งแกร่งรึ”
เยี่ยจิ่งหานชักมือกลับ นี่เป็นการเคลื่อนไหวธรรมดา แต่สำหรับเขาเวลานี้ สิ่งนี้เป็นเรื่องที่ทำได้ยากยิ่ง
ศัตรูที่แข็งแกร่งที่ไหนจะดูดซับกำลังภายในของเขาไปถึงครึ่ง
ผู้หญิงคนนี้เอาเปรียบเขาไปแล้วยังจะอวดฉลาด
“นอนลง ข้าจะช่วยฝังเข็มควบคุมพิษให้ท่าน”
“ไม่ต้อง” เยี่ยจิ่งหานผลักรถเข็นเพื่อออกไปจากที่นี่ ทว่าทันใดนั้นกู้ชูหน่วนก็จู่โจมเข้ามาแล้วโยนเขาลงบนเตียง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...